ယောက်ျားပျက်။

ယောက်ျားပျက် (၁)

လက္တစ္ဖက္က ပိုက္ဆံအခ်ိဳ႕ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ စုပ္ကိုင္ထားၿပီး က်န္တစ္ဖက္က စတီးခ်ိဳင့္ေလး ကိုင္ရင္း ေျခလွမ္းေတြကို အျမန္ဆံုး ႏႈံးနဲ႕ ခပ္သြက္သြက္ သူေလွ်ာက္လာ လို႕ေနပါတယ္။ အခ်ိန္ကလဲ ည ၁၀ နာရီ မိုးကခ်ဳပ္ ရပ္ကြက္ကလဲ ဆင္းရဲသား ရပ္ကြပ္မို႕ သိပ္စိတ္မခ်ရ။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ပံုစံက တိုက္ပြဲ တစ္ခုကို ေအာင္ႏိုင္လာတဲ့ စစ္သူႀကီးပမာ ရင္ကို ေကာ့ၿပီး ျပံဳးစစနဲ႕ ခ်ိဳျမေနတဲ့ သူ႕မ်က္ႏွာ။
အသက္က ခုမွ ၁၆ ႏွစ္သာ ရွိေသးေပမယ့္ သူ ဟာ အိမ္ေထာင္ဟု တစ္ခုရဲ႕ ဦးေဆာင္သူ တစ္ဦးပါ။ ထူးျခားတာေလး တစ္ခုပဲ သူ႕မွာရွိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ သူဟာ အရမ္းကို ေခ်ာေမာလြန္းတဲ့ ႐ုပ္ရည္ေလး။ ဘုရားရွင္က အရာရာဆင္းရဲ ႏံုျခာလြန္းတဲ့ သူ႕အတြက္ ဒါဟာ လက္ေဆာင္ တစ္ခုအျဖစ္မ်ား ေပးခဲ့ေလေရာ့ သလား မသိ။ ႏွဖူးကေန စီးက်လာတဲ့ ေႁခြးစကို လက္ဖမိုးနဲ႕ သူအသာသုပ္ လိုက္ရတယ္။
သူလုပ္တဲ့ အလုပ္က တပိုင္တစ္ႏိုင္ မိသားစုအထည္ခ်ဳပ္စက္ရံု တစ္ခုမွာ ေတာက္တိုမယ္ရ အကူအလုပ္သမား။ ဘာလို႕ အဲဒိလို လုပ္ရလဲဆိုေတာ့ သူက အသက္မျပည့္ေသး လို႔ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ေပါ့။ မတက္ႏိုင္တာမို႕ ရရာအလုပ္ပဲ လုပ္ခဲ့ရတယ္ဆိုပါေတာ့။ ဒီေန႕က လုပ္အားခ ထုပ္တဲ့ေန႕ဆိုေတာ့ အိမ္ကလူေတြလဲ ေမွ်ာ္ေန ေရာ႕မယ္။ သူ႕ကို အလုပ္ရွင္က ၁၅ ရက္တစ္ခါ လုပ္ခရွင္းေပး ေနၾကေလ။ ေျခလွမ္းေတြကို ဒိ့ထက္ျမန္ေအာင္ ေလွ်ာက္ခဲ့ မိျပန္တယ္။ တစ္ေနကုန္ ပင္ပမ္းထားတဲ့ သူ႕ ခႏၶာကိုယ္က လုပ္အားခေလး လက္ထဲေရာက္လာေတာ့ အားအင္ ေတြ ျပန္ျပည့္လာရျပန္တယ္။
ေဟာ အိမ္ကိုျမင္ေနရၿပီ။ မေျပးရံုတစ္မယ္ပဲ သူအိမ္ကို ျပန္လာခဲ့တယ္။ အိမ္ေပၚေရာက္တာနဲ႕
"ကိုရီးေကာင္းထက္ ျပန္လာၿပီ ေမေမေရ"
"ေအးေအး လာၿပီ ဒီမွာ ဟင္းေလးေႏြးေနတာ"
အိမ္ဝမွာ ေစာင့္ေနတဲ့ ညီမေလး ကအေမ့ကို လွမ္းေအာ္ ေျပာသလို သူ႕လက္ထဲက ခ်ိဳင့္ေလးကို လွမ္းယူရင္းက သူ႕ခါးကို ဖက္လို႕လာပါတယ္။ သူကလဲ ညီမေလးကို ျပန္ဖက္ရင္း အိမ္ေရွ႕ေလးမွာ ထိုင္ခ်လိုက္ ပါတယ္။
"ေရာ႔ သားေလး ေရေသာက္ဦး ေမာလာၿပီလား"
"ဟား မေမာပါဘူး အေမရာ ဒီလမ္းခရီးက သြားေနၾကပါဗ်"
ေျပာၿပီး သူေရကိုယူခါ ေမာ့ေသာက္လိုက္တယ္။ တကယ္ဆို တစ္ကိုယ္လံုး မလႈပ္ခ်င္ေတာ့ေအာင္ ပသ္ပန္းေနၿပီေလ။ ကားဂိတ္ကေန အိမ္ေရာက္ဖို႕ နာရီဝက္ေလာက္ ေလွ်ာက္ရတာေလ။ ဆိုင္ကယ္ ကယ္ရီစီး ရင္ရေပမယ့္ မစီးႏိုင္တဲ့ ဘဝေလ။ ေရေသာက္ၿပီး ခြက္ကို အေမ့ လက္ထဲ ထည့္လိုက္ရင္းက
"လာ အေမ ထိုင္ဦး ဒီမွာေရာ႔ သားပိုက္ဆံ ထုတ္လာၿပီ"
အေမက သူေပးတဲ့ ပိုက္ဆံကို လွမ္းယူလိုက္ရင္းက
"သားေလး တစ္ျပားမွ မသံုးခဲ့ဘူး မဟုတ္လား"
"သားမွ သံုးစရာမရွိတာ အေမရ ဘာျဖစ္လို႕လဲ"
အေမက တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္ခါ
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး သားေလးရယ္ ေနာက္ဆို သားေလး စားခ်င္တာစား သံုးခ်င္တာေလးလဲ သံုးပါ"
"ဟားးး အေမကလဲ သားက အေမခ်က္တာထက္ ဘယ္ဟာကိုမွ မမက္ေမာဘူး ဘာမွလဲ အသံုးမလိုဘူး အေမသာ ေလာက္ငွရဲ႕လား သား စိတ္ပူတာ"
သူ႕စကားေၾကာင့္ အေမ့မ်က္ႏွာ ညိဳက်သြားခါ
"မေလာက္လဲ ေလာက္ေအာင္သံုးရမွာပဲ သားေလးလဲ ပင္ပန္းလွၿပီ အေမလဲ နဲနဲသက္သာရင္"
"ဟာ အေမ ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ အေမသက္သာလဲ အဲဒီ့ အဝတ္ေလွ်ာ္တဲ့ အလုပ္ကို ျပန္မလုပ္ရဘူးေနာ္ အေမ့ေရာဂါက ေလးဖက္နာေလ အေအးနဲ႕လဲမတည့္ဘူး မလုပ္ပါနဲ႕ အေမရယ္ေနာ္ သားမရရေအာင္ က်ိဳးစား ပါ့မယ္ေနာ္ အေမေနာ္"
အေမက သူ႕ေဘးမွာ ထိုင္ေနရာကေန သူ႕ပုခံုးကို လက္နဲ႕ လာညႈစ္ခါ
"အေမ့သားေလး အရြယ္နဲ႕တာဝန္မမွ်ဘူး ျဖစ္ေနၿပီ အေမလဲ တက္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ လုပ္ရမွာေပါ့"
"မလူပ္ပါနဲ႕ အေမရယ္ အေမတက္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အင္အားကို သားပဲ ထက္ၿပီး အပိုေစာင္း လုပ္ပါ့မယ္ေနာ္ အေမက သားတို႕ ေမာင္ႏွမကို ျပဳစုေပးရံုနဲ႕တင္ အေမ အရမ္းပင္ပန္းေနပါၿပီ ေနာ္ အေမေနာ္"
"ေအးပါ သားေလးရယ္ ကဲထထ အေမ ဟင္းေတြေႏႊး ထားၿပီးၿပီ ေရေလးခ်ိဳးလိုက္ဦးေနာ္ အေမ ထမင္းျပင္ ထားေပးမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ ညီမေလး အိပ္ခ်င္အိပ္ေတာ့ ကိုရီး ေရခ်ိဳး လိုက္ဦးမယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ ကိုရီး ညီမေလး အေမ့ကို ကူလိုက္ဦးမယ္ ၿပီးရင္ အိပ္မယ္ေနာ္"
"ေအးေအး"
သူေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ထမင္းစားမလို႕ လုပ္ေတာ့ လယ္ကန္ဇြန္းရြက္ေၾကာ္ ငပိရည္နဲ႕ ၾကက္ဥခ်ည္ေရဟင္းေလး ၾကက္ဥကေတာ့ တစ္လံုးထဲပါတယ္ေလ။
"အေမတို႕ေကာ စားၿပီးၿပီမလား"
"စားၿပီးၿပီေပါ့ သားရဲ႕သား ညီမေလးေတာင္မွ စားေကာင္းလို႕ ဆိုၿပီး ဒီေန႕ အမ်ားႀကီးစားတယ္ စားစား"
အေမက ၾကက္ဥေလး တစ္လံုးကို ခပ္ခါ သူ႕ပန္းကန္ ထဲထည့္ေပး ပါတယ္။ အေမမေျပာေပမယ့္ သူသိေန တာက ဒီဟင္းက ၾကက္ဥ ၂ လံုးပဲ အေမခ်က္မွာဆို တာရယ္ က်န္တစ္လံုးက မနက္သူ႕အတြက္ ထမင္း ခ်ိဳင့္ထည့္ဖို႕ရယ္ ဆိုတာပါပဲ။ အေမနဲ႕ ညီမေလးက ကန္ဇြန္းရြက္ေၾကာ္ ငပိရည္နဲ႕သာ စားၾကမွာ။
သူသက္ျပင္းကို အသာခ်ၿပီး အေမ့ကို ျပံဳးျပခါ အေမေက်နပိေအာင္ အားရပါးရ စားျပလိုက္တယ္။ ေတြးမိတဲ့ အေတြးေၾကာင့္ ရင္ထဲမွာစို႕နင့္ ေနတာေတာ့ အမွနိပါပဲ။ သူတို႕ဘဝေတြ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ဒီလို အေျခအေနကေန လြတ္ကင္းႏိုင္မွာလဲေနာ္။
မနက္အလုပ္သြားခါနီး ေရခ်ိဳးေနတုန္း ညီမေလး ထလာခါ မ်က္ႏွာလာသစ္ရင္း သူ႕ေဘးနား ကပ္ခါ
"ကိုရီး အေမေရာ"
"ေစ်းထဲခနသြားတယ္ ညီမေလးရဲ႕ ဘာလို႕လဲ"
ညီမေလး က သက္ျပင္းကို အသာခ်လိုက္ခါ
"ဟင္းးး ညက အိပ္ယာထဲမွာ အေမက်ိတ္ငိုေနတာ ညီမေလး သိတယ္ ကိုရီး မေန႕ကလဲ အေမနဲ႕ ေစ်းကို ညီမေလး လိုက္သြားေတာ့ အေမေစ်းဝယ္တာ ေစ်းထဲေတာင္ မေရာက္ဘူး အဝနားကတင္ ဝယ္ၿပီး လွည့္ျပန္ခဲ့တာ အဲဒါေတာင္ ေစ်းသည္တစ္ေယာက္က ေျပာေသးတယ္ အေမ့ကို ဦးပါကုန္စံုဆိုင္က ေမးေန တယ္ သြားလိုက္ဦးတဲ့ အေမ့မွာ အေႂကြးေတြ ရွိတယ္ နဲ႕တူတယ္ ကိုရီးရယ္ ညီမေလး ေက်ာင္းမတက္ပဲ အလုပ္ပဲ လုပ္လိုက္ခ်င္ေတာ့တယိ"
"ဟာ မဟုတ္တာ အေႂကြးေတာ့ နဲနဲပါးပါး ရွိမွာေပါ့ ကိုရီး အလုပ္က ၁၅ ရက္မွ တစ္ခါ ရွင္းတာကိုး မဆိုင္ တာေတြ မေတြးပါနဲ႕ ညီမေလးရယ္ ညီမေလးက အခုမွ ၉ တန္းတက္မွာ စာကိုသာက်ိဳးစားေနာ္ က်န္တာ ကိုရီး တာဝန္ထား အေမ့ကို အေႂကြးေတြ ဆပ္ႏိုင္ေအာင္ ကိုရီး အလုပ္ကို ပိုလုပ္ပါ့မယ္ေနာ္"
"ကိုရီးရယ္ မနက္ အိမ္က ၇ နာရီထြက္ ညဆို ၉ နာရီ ၁၀ နာရီမွ ျပန္ေရာက္တာ ဒိ့ထက္လုပ္ရရင္ ကိုရီးလဲ အိပ္ခ်ိန္ေတာင္ရပါ့မလား ညီမေလး စိတ္ညစ္တယ္"
ေျပာရင္းက မ်က္ရည္ေတြ က်လာ ျပန္တာမို႕ သူ ညီမေလးကို ဖက္လိုက္ရင္း
"မငိုပါနဲ႕ ညီမေလးရယ္ အေမသိသြား လိမ့္မယ္ လိမၼာ ပါတယ္ေနာ္ သြားသြား မ်က္ႏွာသုပ္ၿပီး သနပ္ခါး လိမ္းေတာ့ ကိုရီးအတြကိလဲ သနပ္ခါး ပိုေသြးထားဦးေနာ္ "
"ဟုတ္ကဲ့ ကိုရီး"
ဒီေန႕သူအလုပ္ကို လာတဲ့ လမ္းတစ္ေလ်ာက္မွာ အေတြးေတြနဲ႕ ခ်ာခ်ာလည္ ေနပါေတာ့တယိ။ မိသားစု ၃ ေယာက္သာရွိတဲ့ သူတို႕မိသားစု အတြက္ သူ႕လုပ္ခ ေလးနဲ႕က ဘယ္လိုမွ မေလာက္ငွဘူး ဆိုတာ သူလဲ သိပါတယ္။ အိမ္လခ မီးဖိုး ေရဖိုး စံုေနတာပဲေလ။ တျခားဟာ ထပ္လုပ္ဖို႕ ဆိုတာကလဲ အခ်ိန္က မရွိေတာ့ေပ။ ေနာက္ၿပီး ၁၅ ရက္တစ္ခါရွင္းတာ မို႔ အေမ့အတြက္ အလ်ည္မမွီဘူးေပါ့။ သူဘာလုပ္ရမွန္း မသိေတာ့။ ဒီအလုပ္ကို ဆက္လုပ္ေနလို႕က ေတာ့ ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပဘူး ဆိုတာ သူသိေနၿပီ။ တျခားအလုပ္ေတြကလဲ သူ႕အတြက္ မလြယ္ကူေပ။ တအားပင္ပန္းတဲ့ ကုန္ထမ္းတာေတြ ဘာေတြၾကေတာ့လဲ သူမလုပ္ႏိုင္ေပ။
"ေဟ်ာင့္ ေကာင္းထက္ တက္ငါ ထိပ္သြားမလို႕"
လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္ေဘး အိမ္က ကိုျမင့္ေဇာ္ သူက သူ႕ကိုယ္ပိုင္ ဆိုင္ကယ္ အစုတ္ေလးနဲ႕ ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီေမာင္းတယ္ေလ။ ေကာင္းထက္ ဆိုင္ကယ္ေပၚ တက္ခြလိုက္ရင္းက အေတြးတစ္ခု ျဖတ္ခနဲေပၚလာပါတယ္။
"ကိုေဇာ္ႀကီး ညီ့ကို ဆိုင္ကယ္ေမာင္း သင္ေပးပါလား ညက်ရင္"
"ဘာလုပ္မလို႕လဲ ေကာင္းထက္ရ မင္းျပန္လာတဲ့ခ်ိန္ဆို ငါတို႕က အိပ္ေနၿပီေလ"
"လုပ္ပါကိုေဇာ္ႀကီးရာ ညီ့ကို ကူညီပါ ညီေျပာျပမယ္ ညီဆိုင္ကယ္ ေမာင္းတက္ရင္ ညဖက္ကယ္ရီဆြဲမလို႕ ရတာကို ကိုေဇာ္ႀကီးကို တစ္ဝက္ေပးမယ္ေလ"
"ေဟ အဲဒါမဆိုးဘူး ဟားဟား အဲဒါဆို ငါညက်ေစာင့္ ေနမယ္ တစ္ဝက္လံုးေပးစရာ မလိုဘူး မင္းအတြက္ ခ်န္ၿပီး က်န္တာ ၾကည့္ေပး"
"ဟုတ္ကဲ့ ကိုေဇာ္ႀကီး ေက်းဇူးပါဗ်"
ဒီလိုနဲ႕ အေမ့ကို အတင္းခြင့္ေတာင္းခါ ညဖက္သူ ကယ္ရီဆြဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အလုပ္ကျပန္ေရခ်ိဳး ထမင္းစားခါ ည ၁၀ နာရီကေန ၁၂ နာရီ တစ္ခါတစ္ေလ ၁ နာရီေလာက္ထိ သူကယ္ရီ ဆြဲတယ္။
"ညီေလး ဆိုင္ကယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ ဘယ္သြားမလဲဗ်"
"အင္း ဟိုဖက္ရပ္ကြက္က ဘုရားႀကီး ခနသြားမလို႕"
ဘုရားက ဒီအခ်ိန္ပိတ္ေနၿပီ ဘာလို႕ပါလိမ့္ အဲဒိနားက တစ္ေနရာရာ ေနမွာပါေလ။ ဆိုင္ကယ္ ထြက္တာ နဲ႕ အဲဒိလူက ေကာင္းထက္ ခါးကို ကိုင္ထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး မို႕ဘာမွလဲ မေျပာမိေပ။
"ညီ့နာမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲ"
"ေကာင္းထက္ေက်ာ္ပါဗ်"
"ညီကအေတာ္ ငယ္ေသးတာပဲ အသက္ကေကာ"
"၁၆ ႏွစ္ပါအကို"
"ဟင္ အေတာ္ငယ္ေသးတာပဲ ဒီခ်ိန္ႀကီး ဆိုင္ကယ္ ဆြဲေနတာ မေၾကာက္ဘူးလား"
"ေၾကာက္ေတာ့မေၾကာက္ပါဘူး ဒါေပမယ့္လဲ မနက္ ဖက္က အလုပ္လုပ္ရေသးတယ္ အကိုရ"
စကားေျပာရင္း ထိုလူရဲ႕ လက္က ေကာင္းရဲ႕ ေပါင္ကို ကိုင္လာတာမို႕ နဲနဲေတာ့ သတ္ိထားလိုက္ရတယ္။
"ဘုရားကို အသြားအျပန္ ဘယ္ေလာက္လဲ ညီေလး"
"၁၀၀၀ ပဲေပးပါအကို"
"အကို လၹက္ရည္ဖိုး ပိုေပးမယ္ေလ ညီေလးကို ဟိုဟာ နဲနဲ ကိုင္လို႕ရမလား"
ပါးစပ္ကလဲ ေမးသလို လက္ကလဲ ေပါင္အတြင္းပိုင္း ကိုတိုးလာတာမို႕
"ဟာ မလုပ္နဲ႕ မရဘူး အကို က်ေနာ္ ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ လုပ္စားေနတာပါဗ်ာ"
"ဒါလဲေကာင္းတာပဲ ညီေလးရ ဘာမွမလုပ္ပါဘူး ကိုင္ ၾကည့္ရံုေလးပါ"
"မလုပ္ပါနဲ႕အကို က်ေနာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"မင္းက႐ုပ္ေခ်ာေတာ့ မာနႀကီးတာလားကြာ အကို ၅၀၀၀ ပိုေပးမယ္ ကိုင္ရံုေလးပဲ"
"ဟာ အဲဒိ့လိုမဟုတ္ပါဘူး အကို မလုပ္ပါနဲ႕"
ေကာင္း သူ႕လက္ကို အတင္းဖယ္လိုက္ခါ
"အကိုၿငိမ္ၿငိမ္ေနေပးပါဗ်ာ ဆိုင္ကယ္လဲသြားမွာ စိုးလို႕ပါေနာ္"
"အင္းပါ ညီေလး မႀကိဳက္ရင္လဲ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး"
ညဖက္ဆိုင္ကယ္ေမာင္းရတာ အဲလိုျပသနာေတြ ခနခန ၾကံဳရလြန္းလို႕ ေတာ္ရံု မိန္းမဆန္တဲ့ပံုစံ ေယာက္်ားေတြဆို ေကာင္းကို အတင္းေခၚေပမယ့္ မလိုက္ ပါဘူး။ အခုက က်ားက်ားယားယားႀကီး ဆိုေတာ့ လိုက္ခဲ့ မိတာ။ ဒါမ်ိဳးေတြ ေကာင္းမလုပ္ခ်င္ဘူး။ အလုပ္ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ပဲ လုပ္ခ်င္တယ္။ ဒါမ်ိဳး အလြယ္ ကိစၥေတြ သူမလုပ္ခ်င္ေပ။
"ညီေလးက အလုပ္က်ိဳးစား လွခ်ည္လား ေန႕ေကာ ညပါ လုပ္ေတာ့ တအားမပင္ပန္းဖူးလား"
"ပင္ပန္းေပမယ့္ မိသားစုက အဆင္မေျပေတာ့လဲ လုပ္ရတာေပါ့ အကိုရာ"
ခါးကိုေတာ့ဖက္ထား ေပမယ့္ လက္ကၿငိမ္သြားတာမို႕ ေတာ္ပါေသးတယ္။
"အရမ္းအခက္ခဲ ျဖစ္ေနလို႕လား အကိုဘာအကူအညီ ေပးရမလဲ တက္ႏိုင္တာဆို ကူညီမယ္"
"ရတယ္အကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
"ဒီလိုလုပ္ပါလား အကို႕သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ဖြင့္ ထားတဲ့ SPA တစ္ခုရွိတယ္ အဲဒိမွာ လုပ္မလား အဲဒိမွာက ထမင္းလဲေကြ်းတယ္ လစာအျပင္ ကို႔အတြက္ တစ္ section ဝင္ရင္ တစ္ခါ ရာခိုင္ႏႈံးနဲ႕လဲ ရတယ္"
ဒါကိုေတာ့ ေကာင္း စိတ္ဝင္စားတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္
"အဲဒါက ဘယ္လိုလုပ္ရတာလဲ အကို"
"သူက အဲဒိကိုလာတဲ့ သူေတြကို ႏႈိပ္ေပးရတာ မုန္႕ဖိုး လဲရတယ္"
"ေအာ္ မဆိုးဘူးပဲဗ် က်ေနာ္က ႏႈိပ္ေတာ့ မႏႈိပ္တက္ ဘူး ျဖစ္ပါ့မလား"
"အဲဒါက သူတို႕ သင္ေပးတယ္"
"ေအာ္ အကို ဘုရားေရာက္ၿပီ တံခါးကပိတ္ထားၿပီဗ်"
"ရတယ္ ခုနေနရာပဲ ျပန္မယ္ ပ်င္းလို႕ ေလ်ာက္စီးတာ"
"ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ အဲဒါဆို မရပ္ေတာ့ဘူးေနာ္ အကို"
သူဆိုင္ကယ္ကို ျပန္ေကြ႕လာလိုက္ပါတယ္။ ဂိတ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ခုနလူက ပိုက္ဆံ တစ္ေထာင္ေပးရင္းက
"ေရာ့ ညီအလုပ္လိုခ်င္ ဖုန္းဆက္လိုက္ ဒါကအကို႕ရဲ႕ အလုပ္လိပ္စာကဒ္"
"ဟုတ္ကဲ့ အကို ေက်းဇူးပါဗ်"
ေကာင္း ဆိုင္ကယ္ဆြဲေတာ့ ေန႕စဥ္ၾကံဳရတဲ့ ျပသနာ ကေတာ့ အေျခာက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အတင္း သူ႕ကို ငွားခါ လမ္းေရာက္ရင္ ဟိုကိုင္ဒီကိုင္လုပ္တာ ပါပဲ။ တခ်ိဳ႕က ေပၚတင္ေစ်းညႈိတာမ်ိဳး ေတြေတာင္ ၾကံဳရပါေသးတယ္။ ကိုက လူငယ္လဲျဖစ္ အေကာင္လဲ ေသးေတာ့ ေတာ္ရံုဆို အလိမၼာ သံုး၍သာ ျငင္းခဲ့ရတာ အႀကိမ္ေပါင္း မနဲ။ လူက ေခ်ာေခ်ာေလးနဲ႕ အၿမဲ သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႕ ေနတက္တဲ့ ေကာင္းက ဆိုင္ကယ္ ကိုေတာ့ သူမ်ားထက္ပိုခါ ဆြဲေကာင္းတာ အမွန္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ငွားတဲ့ သူေတြကလဲ လူေတြ အမ်ားႀကီးထဲကမွ ေကာင္းကို တမင္ေရြးငွားတာမ်ိဳးလဲ ခနခနၾကံဳရ ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ကလဲ ဘာရယ္ညာရယ္မဟုတ္ပဲ သန္႔ျပန္႕တာကို သေဘာက်တာေလ။
တစ္ခါတစ္ေလ မူး႐ူးေနတဲ့ သူေတြရဲ႕ ရန္ကလဲေရွာင္ ရေသးတယ္။
"ဟာ အေမ မအိပ္ေသးဘူးလား ဘာလို႕ေစာင့္ေနတာလဲဗ်ာ အိပ္ႏွင့္တာ မဟုတ္ဘူး"
"သားေလးရယ္ ဒီဆိုင္ကယ္ဆြဲတာႀကီးကို မလုပ္ပါနဲ႕ ေတာ့လား အေမ့မွာ ညဖက္ႀကီး သားေလး တစ္ခုခု ျဖစ္မွာစိုးလို႕ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး မနကိက်ေတာ့လဲ သားကို ပင္ပန္းမွန္းသိေတာ့ မႏႈိးရက္ဘူး သားေလးလဲ တအားပင္ပန္းတာ အေမ မၾကည့္ရက္ေတာ့ဘူး"
"ဟုတ္ကဲ့ပါအေမရယ္ ဒီတစ္လေလာက္ေတာ့ သား ေမာင္းပါရေစဦးေနာ္ အေမ့ အေႂကြးေလးေတြ ေက်မွ သားလဲ တျခားအလုပ္ ေျပာင္းလုပ္ပါ့မယ္ ေနာ္ အိပ္ အိပ္ အေမ အိပ္ေတာ့ သားလဲ အိပ္ေတာ့မွာ"
"အေမ့အေႂကြးေတြက အခုတစ္ခုမွ မရွိေတာ့ဘူး"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ အေမရယ္ ကဲ သား ဒီတစ္လပဲ ဟုတ္ၿပီလား"
"ေအး ေအး အဲ့ဒါဆို အေမ အိပ္ႏွင့္ေတာ့မယ္ေနာ္ ေျခလက္ေဆးဦးေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့အေမ"
အိပ္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ အိပ္ယာေပၚလွဲလိုက္ ေပမယ့္လဲ အိပ္လို႕ကမေပ်ာ္။ လူကပင္ပန္းေနၿပီ။ ဟူးးးး။
ေကာင္း ဒီေန႔အလုပ္ပိတ္တာမို႕ အလုပ္သစ္ရွာဖို႕ စဥ္းစားရၿပီေလ။ ေက်ာင္းကလဲ အေဝးသင္တက္ရမွာ ဆိုေတာ့ အဲဒါကိုလဲ ထည့္မစဥ္းစားလို႕ မရ။ တစ္ခု သြားသတိရမိတာနဲ႕ ေသတၱာထဲ ထည့္ထားတဲ့ လိပ္စာကဒ္ေလး တစ္ခုကို ျပန္ရွာမိတယ္။ ေတြ႕ပါၿပီ။
Beauty Spa လိပ္စာကဒ္ေလး။ စဥ္းစားေန တာတစ္ခုက အၿမဲတမ္း ႐ုပ္ရည္ေၾကာင့္ ျပသနာ တက္တက္တဲ့ သူ႕အတြက္ ဒီအလုပ္မွာေကာ အဆင္ေျပ ပါ့မလား ဆိုတာပါပဲ။ အဲဒိလူ ေျပာပံုအရ ဆိုရင္ေတာ့ လာတဲ့ သူေတြက အမ်ားစုက အႏႈိပ္ထက္ပိုၿပီး လူငယ္ေခ်ာေခ်ာေလးေတြနဲ႕ သာသာယာယာ ေနခ်င္ၾက ပံုပါပဲ။ ေတြးရင္းက ရင္ေမာေနမိျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မတက္ႏိုင္တဲ့ အဆံုး ဖုန္းဆက္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ခါ ဖုန္းဆက္ဖို႕ အိမ္ကေန ထြက္ခဲ့ လိုက္ပါေတာ့တယ္။
"ဟယ္လို"
"ဟုတ္ကဲ့ အကို က်ေနာ္ ေကာင္းထက္ေက်ာ္ပါဗ်"
"ဘယ္ကေကာင္းထက္ေက်ာ္လဲ"
"၃ ရပ္ကြက္က ဆိုင္ကယ္ ေမာင္းတဲ့သူပါဗ်"
"ေအာ္ ဟိုညီေလး ေအးသိၿပီ ေျပာေလ ညီေလး"
"ဟ္ိုေလ အကိုေျပာတဲ့ Spa ဆိုတာ အဲဒီ့မွာ အလုပ္မ်ား လိုမလားမသိဘူးေနာ္ က်ေနာ္လုပ္ခ်င္လို႕ပါ"
"ေအာ္ ရတယ္ လုပ္ခ်င္ရင္ အကိုေျပာေပးမယ္ မနက္ျဖန္မနက္ ၈ နာရီခြဲေလာက္ အဲဒိ့ထိပ္ကေန ေစာင့္ေန အကိုလာေခၚမယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ အကိုေက်းဇူးပါဗ်"
ဒီလိုနဲ႕ ေကာင္း အဲဒိ့ေနရာကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
"ကိုမိုးေရ အခုမွပဲ ေပၚလာေတာ့တယ္ေနာ္"
"ေအးဆို က်ဳပ္လဲ မအားလို႕ပါ အခုဒီမွာ ကေလး တစ္ေယာက္အလုပ္လို ခ်င္လို႕ဆိုလို႕"
စဝင္လာထဲက အဲဒိ့လူက ေကာင္းကို လိုက္ပို႕တဲ့ ကိုမိုးနဲ႕သာ စကားေျပာေနတာ သူ႕မ်က္လံုးေတြက ေကာင္းစီမွာသာ သိသာစြာ ေရာက္ေနခဲ့တာေလ။ ကိုမိုးလဲေျပာ လိုက္ေရာ သူ႕မ်က္ႏွာက ခ်က္ျခင္းဝင္းပ သြားခါ
"ရတယ္ ရတယ္ ဒီမွာလဲ လူနည္းေနတာနဲ႕ အေတာ္ပဲ တစ္ခါထဲ ထားခဲ့မလား ကိုမိုး"
"ေနဦး လေရာင္ရဲ႕ တစ္ခုရွိတာ သူက ၁၆ ပဲရွိေသး တယ္ေနာ္ ၿပီးေတာ့ တခါမွလဲ မလုပ္ဖူးဘူး"
"ရပါတယ္ဆိုေန က်ဳပ္အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေပး လိုက္ပါ့မယ္ က်ဳပ္အေၾကာင္းလဲ သိရဲ႕နဲ႕ ဟင္းဟင္း"
"ဟုတ္ပါၿပီ ကဲ ကေလးကို အလုပ္အေၾကာင္းေလး ရွင္းျပလိုက္ပါဦး"
"အင္း ဒီလို သား နာမည္ အရင္ေျပာဦး"
"ေကာင္းထက္ေက်ာ္ပါဗ်"
"အင္း ေကာင္းလို႕ပဲ ေခၚမယ္ ဒီမွာက လာၿပီး relax လုပ္တဲ့သူေတြကို သားတို႕က ႏႈိပ္ေပးရမွာ ႏႈိပ္တယ္ ဆိုတာကလဲ တကိုယ္လံုး ကိုဆီနဲ႕နယ္ၿပီး ေသခ်ာႏႈိပ္ ေပးရတယ္ 1 section ဝင္ရင္ သူ႕အမ်ိဳးအစားလိုက္ ၿပီး ၂၅% ရမယ္ လစာကေတာ့ တစ္လကို ၈ေသာင္း ေပးမယ္ ထမင္းလဲေႂကြးမယ္ ဒါေပမယ့္ အလုပ္ကမိုး ခ်ဳပ္ေတာ့ ဒီမွာပဲေနမွ အဆင္ေျပမယ္ ေကာင္း ဘယ္လိုသေဘာရလဲ လုပ္ႏိုင္မလား"
သူေျပာပံုအရဆို ရတာေလးကေတာ့ မဆိုးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီမွာေနဖို႕က
"အိမ္ကို ျပန္လို႕မရဘူးလားဗ်"
"ဆိုင္က ည ၁၁ ပိတ္တာဆိုေတာ့ တခါတစ္ေလ ၁ နာရီ ေလာက္မွ ၿပီးတာလဲ ရွိတယ္ အဲဒါေၾကာင့္ တစ္ပတ္ကို တစ္ရက္ေတာ့ နားခြင့္ေပးတယ္"
"အေရးႀကီးကိစၥရွိတယ္ဆိုလဲ ခြင့္ေတာင္းၿပီးျပန္ေပါ့ ရတာပဲ အဲဒါလဲ"
ကိုမိုးကပါ ဝင္ေျပာေနတာမို႕ ေကာင္း ေခါင္းကိုၿငိမ့္ခါ
"ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္ ဘယ္ေတာ့စၿပီး ဆင္းရမလဲဗ်"
"ရတယ္ ေကာင္း ဆင္းမယ္ဆို မနက္ျဖန္စဆင္း"
အလုပ္အဆင္ေျပ လာၿပီဆိုေတာ့ အိမ္ကို တစ္ခါ ျပန္ၿပီး ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ ေျပာရေသးတယ္။
"စိတ္မပူပါနဲ႕ အေမရယ္ သားက စားေသာက္ဆိုင္မွာ စာရင္းပဲမွတ္ရမွာပါ ဒါေပမယ့္ ဆိုင္က ညည့္နက္ေတာ့ ျပန္ဖို႕ အဆင္မေျပလို႔ပါ တစ္ပတ္တစ္ရက္ ပိတ္မွ အိမ္ျပန္လာမယ္ေလေနာ္"
"သားရယ္ ရွိတာမွ မိသားစုေလး ၃ ေယာက္ပဲကို"
"အေမရယ္ အဲဒါက ပိုအဆင္ေျပမယ္ ထင္လို႕ပါ"
"အင္းပါ သားရယ္ က်န္းမာေရး ဂ႐ုစိုက္ ကို႕ကိုယ္ကို ဂ႐ုစိုက္ အခ်ိန္မွန္စား အခ်ိန္မွန္အိပ္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့အေမ"
ဒီေန႕ ေကာင္းအလုပ္ ပထမဆံုး စဆင္းတဲ့ေန႕။ အလုပ္က ခုမွစဝင္တာမို႕ ဘာမွ မလုပ္ရပဲ အႏႈိပ္ပညာကို စၿပီးသင္ရပါတယ္။
"ေကာင္းကို လေရာင္ကိုယ္တိုင္ သင္ေပးမယ္ အခန္း ၃ ကို သြားေစာင့္ေန"
"ဟုတ္ကဲ့အကို"
ေကာင္း အခန္းနံပါတ္ ၃ မွာသြားၿပီး ထိုင္ေစာင့္ရင္းမွ အခန္းကို ေလ့လာမိတယ္။ အေတာ္ေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိစြာ ျပင္ဆင္ထားတာပဲ။ အနံ႕ ကလဲ ေမႊးေနတာပဲ။ ခနေနေတာ့ လေရာင္ေရာက္လာခါ အခန္းထဲဝင္လာၿပီး အခန္းတံခါးကို ေလာ့ခ် လိုက္တာမို႕ ေကာင္း အနည္းငယ္ေတာ့ လန္႔သြား ရပါတယ္။
"ကဲ စၿပီးသင္ေပးမယ္ ေကာင္း အဝတ္အစားေတြ ခြ်တ္"
"ဗ်ာ"
"ေကာင္းဝတ္ထားတဲ့ အဝတ္ေတြ အကုန္ခြ်တ္ခိုင္းတာ"
"ဗ်ာ"