ယောက်ျားပျက်။

ယောက်ျားပျက် (၉)

Taxi သမားစကားေၾကာင့္ ေကာင္းမ်က္ႏွာပ်က္သြား ေတာ့မွ ဇင္ထက္လဲ သတိထားမိသြားကာ
"ခမ်ားကလဲဗ်ာ ဒါသမာအာဇီဝ လုပ္စားတာပဲ ၿပီးရင္ ေယာက္်ားပဲ လာလာ မိန္းမပဲ လာလာ ႏႈိပ္တာပဲဟာ လူေရြးေနစရာ မလိုပါဘူး"
"ေအာ္ ဆရာရယ္ က်ေနာ္က ခင္လို႕စတာပါဗ်ာ့"
"ထားလိုက္ပါ ေကာင္း ေနေကာင္းရဲ႕လား အေမ့ကို ဘာမွာ ဦးမလဲ အန္တီကေတာ့ ေနေကာင္းတယ္ ဒီ လာခါနီး ကေတာင္ အကို ဝင္ၾကည့္ခဲ့ေသးတယ္"
ကိုဇင္ထက္ေျပာလိုက္တာမို႕ ကားသမားက ဘာမွ ဆက္မေျပာပဲ ၿငိမ္သြားပါတယ္။ ေကာင္းလဲ ဂ႐ုစိုက္ မေနေတာ့ဘူး။ ကိုဇင္ထက္ကိုပဲ
"ညီကေကာင္းတယ္ ကိုဇင္ထက္ အေမ့ကိုသာ ၾကည့္ ေပးပါေနာ္ ေနာက္ၿပီး ညီဒီအပတ္ပိတ္ရက္ကို ေက်ာင္း သြားအပ္ရမာမို႕ အိမ္ျပန္မလာေတာ့ဘူး လို႔စဥ္းစား ေနတာ သြားတာျပန္တာနဲ႕ဆို အခ်ိန္မေလာက္မွာ စိုးလို႕ အဲဒါအေမ့ကို ေျပာေပးပါဦးေနာ္"
"အင္း အကိုေျပာလိုက္မယ္ ေကာင္းက ဘာေမဂ်ာတက္ ရမွာလဲ အေဝးသင္ပဲ တက္မွာလား"
"က်ေနာ္ Philosophy ယူထားတယ္ အကို စိတ္ဝင္စား လို႔ ပါ ေက်ာင္းကေတာ့ အေဝးသင္ပဲေပါ့ဗ်ာ"
"ေကာင္းတယ္ Day ပဲတက္တက္ အေဝးသင္ပဲတက္ တက္အဓိက ကေတာ့ ကိုစိတ္ဝင္စားဖို႕ပဲ လိုတာ"
"ဟုတ္ကဲ့ အကို ေအာ္ ဒါေလး ယူသြားေပးပါဦး အေမ့ အတြက္က်ေနာ္ဝယ္ထားတာ မုန္႕နဲ႕ ေကြကာေလး"
"ဟားးးး အကိုလဲ အန္တီ့ အတြက္ မုန္႕နဲ႕ႏို႕မႈန္႔ေတြ ဝယ္လာေသးတယ္ကြ လိမၼာလိုက္တဲ့ ငါ့ညီ မင္းတစ္ေန႔ ေအာင္ျမင္မွာေသခ်ာတယ္ က်ိဳးစားကြာ အကို သြားေတာ့မယ္ ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ အကို ေက်းဇူးပါေနာ္"
"မလိုပါဘူးကြာ မင္းကို႕ဖာသာကိုယ္ပဲ ဂ႐ုစိုက္"
"ဟုတ္ကဲ့"
ကိုဇင္ထက္တို႕ ကားေလး ထြက္သြားေတာ့မွေကာင္းလဲ သက္ျပင္းကို အသာခ်မိတယ္။ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ လူေတြရဲ႕ မေျပာ အဆိုခံ ဘဝက လြတ္ပါ့မလဲေနာ္။
ေကာင္း ေက်ာင္းအပ္ၿပီးတာနဲ႕ စာအုပ္ေတြ အေတာ္ မ်ားမ်ားဝယ္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ စာအုပ္ေတြကပဲ ေကာင္း အတြက္ အေကာင္းဆံုးအေဖာ္ မဟုတ္လား။ ေနာက္ၿပီး ေကာင္း ကိုယ္တိုင္ကလဲ စာဖတ္တာ ဝါသနာ ပါတာကိုး။ ေကာင္း အလုပ္ကိုလဲ တန္ဖိုးထားၿပီးေတာ့ လုပ္တယ္။ လာႏႈိပ္တဲ့သူေတြကို အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ ေအာင္ ေစတနာ အျပည့္နဲ႕ႏႈိပ္ေပး သလို ဆက္ဆံေရး ပိုင္းမွာလဲ ေျပာစရာ မလိုေအာင္ ေကာင္း ေနတက္ လာပါၿပီ။ ကို႕ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ရလိုရျငား က်ိဳးစားၾက ေပမယ့္ ေနတက္ေအာင္ေနခါ ေရွာင္တက္ေအာင္ ေရွာင္တက္လာတယ္။ ဘယ္သူနဲ႕မွ ျပသနာ အျဖစ္မခံ ဘူး။ ေကာင္းရဲ႕ ေစတနာထားမႈ အလုပ္ကို ဂ႐ုစိုက္မႈ ေတြေၾကာင့္ ေကာင္းကို သေဘာက်တဲ့သူမ်ားလာၿပီးမုန္႔ဖိုးလဲ အရင္ကထက္ ပိုၿပီးရလာတယ္။ ပင္ပန္းတာ လဲ သူမ်ားထက္ပိုၿပီး ပင္ပန္းတယ္ေလ။
ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က ေကာင္း အိမ္မျပန္ျဖစ္ တာမို႕ ဒီအပတ္ နားရက္မွာေတာ့ အိမ္ကို ေစာေစာစီးစီးပဲ ျပန္ခဲ့ ပါတယ္။ အိမ္ေရာက္တာနဲ႕ အေမက
"ေမာလာၿပီလား သားေလး ထိုင္ဦး နားဦး အေမ့မွာ တစ္ေယာက္ထဲ ခ်က္လိုက္ျပဳတ္လိုက္ စားလိုက္ေသာက္လိုက္နဲ႕ အားရင္ ဘုရားစာထိုင္ရြတ္ ပုတီးစိတ္ ဒါမွမလုပ္ရင္ အေမ့သားကိုပဲ ေမွ်ာ္ေနရတာ"
အေမေျပာလာေတာ့ ေကာင္းလဲ စိတ္မေကာင္းေပ။
"သားလဲ အေမ့နားမွာပဲ ေနခ်င္တာေပါ့ အေမရယ္ ဒါေပမယ့္ အလုပ္က အခုအလုပ္က အဆင္ေျပေန ေတာ့လဲ"
အေမက ေကာင္းစကား မဆံုးခင္ လက္ကာျပရင္း
"အေမ သိပါတယ္သားရယ္ အေမက မေနႏိုင္လြန္းလို႔ ေျပာျပတာပါ သားကိုလဲ ဒီနားမွာ မေနေစခ်င္ဘူး အခုက အလုပ္လဲ အဆင္ေျပေနတာ ဆိုေတာ့အေမ စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ အေမရယ္ သားနားလည္ပါတယ္ဗ်ာ"
"ေအာ္ ဒါနဲ႕ သားေလး အခုလုပ္တဲ့ အလုပ္ကို အေမ့ ကိုေသခ်ာ ေျပာျပပါလား သားေလး ဘာအလုပ္ပဲ လုပ္လုပ္ အေမ့သားက အေမ့သားပဲ ဒါေပမယ့္ အေမ့ကို ေတာ့ ေျပာျပထားေစခ်င္တယ္"
ေကာင္း သက္ျပင္းခ် မိလိုက္ပါတယ္။ ထင္တဲ့အတိုင္း ရပ္ကြက္ထဲမွာ သတင္းကျပန္႔ေန ၿပီေနမွာေပါ့။
"အေမ့ကို သားေျပာျပပါ့မယ္ သားတို႕ အလုပ္က အႏႈိပ္ခန္း ဖြင့္ထားတာပါ ႏႈိပ္တဲ့သူကလဲ ေယာက္်ား ေတြပဲ အႏႈိပ္ခံတဲ့သူကလဲ ေယာက္်ားေတြပဲ တစ္ခါ တစ္ေလေတာ့လဲ အေျခာက္ေတြလဲ လာတက္တယ္ သားတို႕က သူတို႕ကို ႏႈိပ္ေပးရတာ အေမ အဲဒါကို တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြကေတာ့ တစ္မ်ိဳးထင္ၾကတယ္"
အေမ့မ်က္ႏွာေလး ညႈိးခါ ေခါင္းကို တေျဖးေျဖးခ်င္း ညိမ့္ျပပါတယ္။ ၿပီးမွ
"အေမကေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေမ့သားကို ယံုတယ္ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ အၿမဲတမ္း သားတို႕ကို အေမက ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းဖို႕ ဆံုးမခဲ့လို႔ပဲ ပတ္ဝန္းက်င္ ကေျပာတာေတြကေတာ့ နားနဲ႕ေတာင္ မဆံ့ဘူး သားရယ္ သားတို႕အလုပ္ သေဘာတရား ေတြကို အေမ နားမလည္ေပမယ့္ အေမ့သားေလးကို ဒီလိုေတြ ေျပာၾကေတာ့ ရင္ထဲမေကာင္းဘူး တစ္ခါတစ္ေလ ၾကေတာ့လဲ လွပတဲ့ ႐ုပ္ရည္က ကို႔အတြက္ လက္နက္ ျဖစ္တက္သလို ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြလဲ ျဖစ္လာ တက္တယ္ သားေလး ကို႕ကိုယ္ကို ဂ႐ုစိုက္ေနာ္ အလုပ္က တအားပင္ပန္းလား ဟင္"
"စိုက္ပါတယ္ အေမရ ပင္ပန္းတယ္လဲ မဟုတ္ပါဘူး အဲကြန္းခန္းထဲမွာ လုပ္ရတာ ဆိုေတာ့ အေမ့သားက ပိုေတာင္ေခ်ာလာေသးတယ္ ေတြ႕တယ္ မလား ဟဲ ဟဲ"
အေမ စိတ္ညစ္စရာေတြ မေတြးေစခ်င္လို႕ ေကာင္း မ်င္ႏွာေလး စပ္ၿဖဲၿဖဲလုပ္ခါ ေျပာင္ျပလိုက္ေတာ့
"အမေလး အေမက ေမြးထဲက ဒီလိုေခ်ာေအာင္ ေမြး ေပးခဲ့တာပါေနာ္"
"ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ အေမေတာ္လို႕ပါ အဲဒါေၾကာင့္ အေမ့ကို ခ်စ္ေနရတာ သိလား"
ေကာင္း အေမ့ကို ဖက္လိုက္ရင္း ႃခြဲလိုက္မိတယ္။ ေအာ္ မိဘပဲေလ သားသမီးကို ေကာင္းတာေျပာတာပဲ ၾကားခ်င္ၾကမွာေပါ့။ ခနေလး သည္းခံေပးပါ အေမ။ သားဒီေနရာက ရံုးထြက္ဖို႕ က်ိဳးစားပါ့မယ္။
"ကဲပါ မေအကို ခြ်ဲမေနနဲ႕ သားလာမွာသိလို႕ သားႀကိဳက္တဲ့ ငါးငပိခ်က္ေလးရယ္ ဒညင္းဝက္ေလးကိုလဲ ဆီနဲ႕ေၾကာ္ထားတယ္ ရံုးပတီသီးကိုလဲ ပုဇြန္ေျခာက္မႈန္႔ ေလးေတြနဲ႕ ႏႈပ္ထားတယ္ ထမင္းအမ်ားႀကီး စားရမယ္ေနာ္ အေမလဲ စားမယ္"
"အားပါးပါး ဒါမ်ိဳး စားခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ ေပ်ာ္လိုက္တာ စိတ္ခ် တဝတၿပဲစားမွာ ေအာ္ ဒါနဲ႕ သားမရွိလဲ အေမ ထမင္းကို မွန္မွန္စားေနာ္ ေသခ်ာလဲ ခ်က္စား ေျပာစကားနား မေထာင္လို႕ကေတာ့ ေတြ႕မယ္"
ေကာင္း အေမ့ကို ခ်စ္စႏိုးနဲ႕ စလိုက္ပါတယ္။ အေမကလဲ ျပံဳးေနလိုက္တာမွ အားရပါးရ။ အေမရယ္ ဒီလိုပဲ အၿမဲတမ္းျပံဳးေန ႏိုင္ေအာင္သား က်ိဳးစားပါ့မယ္။
ေကာင္း ေက်ာင္းစအပ္ၿပီးထဲက ရတဲ့ ပိုက္ဆံေလး ေတြကို ျခစ္ခ်ဳပ္ခါ စုထားပါတယ္။ စာအုပ္လဲ ဝယ္ဖတ္ တယ္။ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္တာမို႕ ဖုန္းအေဟာင္းေလး တစ္လံုးလဲ ဝယ္ကိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေကာင္းရဲ႕ ဝါသနာ အရ စာေလးေတြ ေကာင္းေရးျဖစ္တယ္။ ဘာရယ္ မဟုတ္ေပမယ့္ ခံစားမႈ စာစုေလးေတြေပါ့။ အဲဒါေလးေတြကို facebook မွာ တင္ေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ ဂ႐ုတစိုက္ ဖတ္ေပးလာၾကပါတယ္။
အခုဆို ဆိုင္မွာလဲ ေကာင္းက ေကာင္တာ ထိုင္ေပး ရတယ္။ ဧည့္သည္လာရင္လဲ ဝင္ရတယ္။ အကိုလေရာင္ကလဲ ေကာင္းကို ညီအရင္းေလးကို ဂ႐ုစိုက္ရဲ႕။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္း ဘဝေလး အနည္းငယ္ တညိၿငိမ္လို႕ လာတယ္လို႕ေျပာ ရမလား ထင္မိတယ္။ အခု ဆို အလုပ္မွာလဲ ျပသနာ မတက္ေတာ့ဘူး အေမကလဲ သူ႕ကိုယ္သူ ဂ႐ုစိုက္ၿပီး က်န္းက်န္းမာမာ ပဲမို႕ ေကာင္း အနည္းငယ္ စိတ္ခ်မ္းသာ ေနရပါတယ္။
ေကာင္း ပထမႏွစ္ အေဝးသင္ စတက္ေတာ့ အကိုလေရာင္ က ဆိုင္ကေနပဲ တက္ဖို႕ ခြင့္ျပဳေပမယ့္ အေမနဲ႕ အတူေနရင္း ျပန္တက္ျဖစ္တယ္။ အေမကလဲ အတူတူ ေနရေတာ့ အရမ္းကိုေပ်ာ္ေနတာေလ။
အခု ေကာင္းဟာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ ျဖစ္ၿပီ။ ေကာင္းရဲ႕ နဂိုေခ်ာေမာတဲ့ ႐ုပ္ရည္က ေက်ာင္းတက္ေတာ့လဲ ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ Popular ျဖစ္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က အတင္းလာေခၚၾက ေပမယ့္ ေကာင္းက ေကာင္းမြန္စြာ ျပန္ဆက္ဆံေပမယ့္ ဘယ္သူနဲ႕မွေတာ့ ရင္းႏွီးစြာ မေနခဲ့ေပ။ အဲဒါကလဲ ကိုကသူမ်ားလို မသံုးစြဲ အကုန္အက် မခံႏိုင္လို႕ လဲပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး သင္တဲ့စာေတြကို ေသခ်ာေလ့လာ ခ်င္တာလဲ ပါတယ္ေလ။ သူမ်ားေတြလို က်ဴရွင္လဲ မယူျဖစ္ဘူး။ အတက္ႏိုင္ဆံုး က်ိဳးစားေျဖဖို႕ပဲ ေတြးထားတယ္ေလ။ ဒါကို တစ္ခ်ိဳ႕ေက်ာင္းသားေတြက ေကာင္းကို ႐ုပ္ေခ်ာလို႕ ဘဝင္ျမင့္ မာနႀကီးေန တယ္လို႕ ထင္ၾကတယ္။ ထင္ေပ့ေစေလ ကိုမွ မဟုတ္တာ အဒိေတာ့ လိုက္ရွင္းျပေနစရာလဲ မလိုသလို ဂ႐ုစိုက္ဖို႕လဲ မလိုဘူး မဟုတ္လား။
တစ္ေန႕ ေကာင္း စာသင္ခ်ိန္ၿပီးလို႕ အခန္းထဲမွာ စာ ထိုင္ဖတ္ေနတုန္း
"အမေလးဗ်ာ အေခ်ာအလွဆိုလို႕ အခုမွ ျမင္ဖူးေတာ့တယ္ တစ္ေထာင္ဖိုး ၃ ထည္ႀကီး ပါလား ဒါေတာင္သူက ေခ်ေနေသးတာ ဟုတ္လား ရီေတာင္ရီခ်င္တယ္ လူတစ္ကာေျခေထာက္ကိုင္မွ ပိုက္ဆံ ရတဲ့ အေကာင္ကမ်ား ဟားဟား"
ပထမေျပာေနတာ ကို႕ကိုယ္ေျပာတယ္လို႕ မထင္တာမို႕ ေကာင္း ဒီတိုင္းေနလိုက္ေပမယ့္ လူတကာ ေျခေထာက္ကိုင္မွ ပိုက္ဆံရတယ္ ဆိုတဲ့ ေနရာမွာေတာ့ ေကာင္း ဆတ္ခနဲ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိပါတယ္။ ေသခ်ာတာေပါ့ သူတို႕ ေကာင္းကို ေျပာေနတယ္ ဆိုတာ။ ရပ္ေနတဲ့သူ ၃ ေယာက္မွာ အလည္က အရပ္ျမင့္ျမင့္ အသားျဖဴျဖဴ ေျဖာင့္ေျဖာင့္နဲ႕တစ္ေယာက္က ေျပာေနတာပါ ေကာင္းလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပမာမခန္႔နဲ႕ ေလွာင္ၿပီးေတာင္ ရီျပသြား လိုက္ေသးတယ္။ ေက်ာင္းထဲမွာလဲျဖစ္ ျပသနာလဲ မတက္ခ်င္တာနဲ႕ ေကာင္း ဒီတိုင္းပဲ စာျပန္ဖတ္ေနလိုက္တယ္။ အဲဒိခ်ိန္မွာပဲ ခုနက တစ္ေယာက္ အနားကို လာရပ္ခါ
"ေဟ်ာင့္ မင္း ေတာင္ဥကၠလာ ျဗဟၼစိုရ္လမ္းထဲက Men Spa မွာ ႏႈိပ္တဲ့သူမဟုတ္လား နံပါတ္ေတာင္ မွတ္မိေသးတယ္"
ေျပာပံုက အပိုင္ပံုစံနဲ႔ ေကာင္းကို ဟန္ေဆာင္ၿပီး ျငင္းမယ့္သူ ထင္လို႔လား မသိေပ။ ေကာင္း ေဒါသေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားေပမယ့္ မ်က္လံုးအစံုကေတာ့ စူးရွခါ မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လံုး နီရဲေနပါတယ္။
"ဟုတ္တယ္ အဲဒါဘာျဖစ္လဲ"
"အံမယ္ ေကာင္းေကာင္းေမးတာ ေကာင္းေကာင္း ေျဖေလ ယဥ္ေက်းမႈ မရွိဘူးလား ဆိုင္မွာေကာ ဧည့္သည္ကိ အဲဒိလို အခ်ိဳးနဲ႕ ဆက္ဆံလို႕ရလား"
ေကာင္းစားပြဲကို လက္နဲ႕ေထာက္ခါ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ ေတာ့ သူနဲ႕ အရပ္ခ်င္းက မတိမ္းမယိမ္းမို႕ မ်က္ႏွာျခင္း နီးကပ္စြာ စိုက္ၾကည့္လိုက္ရင္း
"ဒါက အလုပ္မွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ မင္းေကာ နားမလည္ ဘူးလား ေအး မင္းဒိ့ထက္ ထက္ၿပီး ရင့္လာရင္ ငါလဲဆက္ၿပီး သည္းခံမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဟုတ္ၿပီလား"
"အားဟားဟား ျဖစ္သြားလိုက္တာ ျဖစ္သြားလိုက္တာ ေအး မင္းစကားေတြ မင္းမွတ္ထား ဟုတ္ပီလား တစ္ေန႔မင္း ငါနဲ႕ေတြ႕မယ္"
"ရတယ္ ဘယ္အခ်ိန္မဆို ေတြ႕လို႕ရတယ္ ငါ့အလုပ္ ငါလုပ္တာ ဘယ္သူ႕စီကမွ ေတာင္းစားေနတာ ခိုးစား ေနတာ မဟုတ္ဘူး ေနာက္တစ္ခါ လာေစာ္ကားၾကည့္ ေစာက္ခြက္ေတြ အကုန္ရာသီလာသြားမယ္ ထြီ"
ေကာင္း ေျပာလဲေျပာ အခန္းထဲကေနလဲ ထြက္ခဲ့ လိုက္ပါေတာ့တယ္။ လူေတြက ဘာလို႔ အလကာယေန သူမ်ားကို လိုက္ၿပီး ျပသနာရွာခ်င္ၾကတာလဲ ဆိုတာ ေကာင္း မစဥ္းစားတက္ေတာ့ပါ။
အဲဒိျပသနာ တက္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေကာင္းကို ဘယ္သူမွ စကားလာ မေျပာၾကေတာ့ေပ။ ေကာင္း ပိုၿပီး ေတာ့ေတာင္ သေဘာၾကေသးတယ္။ ေအးတာပဲ။
စာေမးပြဲေျဖျပီးလို႕ အလုပ္ျပန္ဝင္ေတာ့ ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ ေကာင္းရဲ႕ ဆိုင္ကို ေကာင္းနဲဲ ျပသနာတက္တဲ့ တစ္ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ ဆိုင္ထဲကို ဝင္လာ တာနဲ႕ ေကာင္တာမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ေကာင္းကို လက္ညႈိးထိုးခါ
"မင္းနဲ႕ ႏႈိပ္မယ္ ၃ ဆက္ရွင္ယူမယ္"
ဧည့္သည္စကားေၾကာင့္ အနားမွာ ထိုင္ေနတဲ့ သူေတြေရာ အကိုလေရာင္ပါ အံ့အားသင့္သြားခါ ေကာင္း ကို ဘာျဖစ္တာလဲ ဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႕ ဝိုင္းၾကည့္လာၾကပါတယ္။ ေကာင္းက ဧည့္သည္ကို ခ်ိဳသာစြာပဲ ျပံဳးခါ
"ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ ခမ် ဧည့္ခန္းမွာ ခနေလး ထိုင္ၿပီး ေစာင့္ေပးပါ ေနာ္ ဘာမ်ားသံုးေဆာင္မလဲ ခမ် အပူလား အေအးလားခမ်ာ့"
"ေရပဲေသာက္မယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ ခမ် ခနေလး ထိုင္ပါဦး"
ေကာင္း ေရလာခ် ေပးၿပီး အခန္းကို ျပင္ခါ ဧည့္သည္ကို လာေခၚမလို႕ လုပ္တုန္း ကိုလေရာင္ ေရာက္လာၿပီး
"ေကာင္း နဲ႕အသိေတြလား အဆင္ေျပပါ့မလား"
"အသိေတာ့ မဟုတ္ဘူး ရတယ္ ကိုလေရာင္ အဆင္ေျပပါတယ္"
"အင္းအင္း ေျပရင္ၿပီးတာပဲ"
ကိုလေရာင္ ေမးၿပီး ျပန္လွည့္သြားပါတယ္။ စိတ္အူတာလဲ မေျပာနဲ႕ေလ။ 3 section ဆိုရင္ ၄ နာရီခြဲ ၾကာမွာ မဟုတ္လား။ မတက္ႏိုင္ဘူး အလုပ္ပဲေလ လုပ္ရမွာေပါ့။ ဧည့္သည္ကို သြား့ပီးေခၚလိုက္ပါတယ္။
"အကို အခန္း အဆင္သင့္ျဖစ္ပါၿပီခမ်"
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အဝတ္အစားေတြ ခြ်တ္ၿပီး ကုတင္ေပၚ တက္ခါ ေမွာက္ေပးပါတယ္။ ေကာင္းကလဲ ႏႈိပ္ေနၾကအတိုင္း ေျခဖ်ားကို စၿပီး သန္႔ရွင့္ေပးခါ စႏႈိပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။
"ေျဖးေျဖးႏႈိပ္ေနာ္ ငါေျခေထာက္ေတြက မင္းလက္ထက္ႏုတယ္"
စၿပီေလ။ သူ႕ကို စၿပီး ႏႈိပ္ကြက္ေတာ့မွာ ေကာင္း သိတာမို႕ အသာအယာပဲ ျပံဳးရင္း
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ခမ်ာ့ နာရင္ေျပာေနာ္ အစ္ကို"
ဧည့္သည္က ဘာမွျပန္မေျပာပဲ ၿငိမ္ေနတာမို႕ ေကာင္းလဲ ဆက္ၿပီး ႏႈိပ္ေပးေန လိုက္ပါတယ္။ ေကာင္း ႏႈိပ္ေနရင္းက အခ်ိန္တစ္နာရီခြဲ ျပည့္သြားခ်ိန္မွာ ႏႈိပ္ေပးရမယ့္ပံုစံက ကုန္သြားၿပီမို႕ ေျခဖ်ားကေန ျပန္စခါ တေက်ာ့ျပန္ ႏႈိပ္ေပးလိုက္ ျပန္ပါတယ္။ အဲကြန္းဖြင့္ ထားေပမယ့္ ေကာင္း ခႏၶာကိုယ္က ေႁခြးစက္ေတြ တေပါက္ေပါက္နဲ႕ က်ေအာင္ ႏႈိပ္ေပး ေနရပါတယ္။ လက္ေတြကလဲ လက္အံပင္ ေသမတက္ ေျငာင္းလို႕ ေနပါၿပီ။ နားၿပီးမွ ျပန္ႏႈိပ္ေပးရတာမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ ႏႈိပ္ရတာ ဆိုေတာ့ ေကာင္း အရမ္းကို ပင္ပန္းတာ အမွန္ပါပဲ။
"ေတာ္ေတာ့"
သူ႕စကားေၾကာင့္ ေကာင္း ႏႈိပ္ေနတာကို ရပ္လိုက္ရင္း ႏွဖူးက ေႁခြးစေတြကို လက္ျဖန္နဲ႕ သုတ္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးမွ
"အခ်ိန္က လိုေသးတယ္ အကို အခုမွ ၂ နာရီေက်ာ္ပဲ ရွိေသးတာဗ် ေနာက္ထပ္ ၂ နာရီေလာက္ေတာင္ လိုေသးတာ"
"သိတယ္ ငါေရခ်ိဳးေတာ့မယ္ အႏႈိပ္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး"
"ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ ဒီမွာ ခ်ိဳးလိုက္ေနာ္ က်ေနာ္ ပစၥည္းေလးေတြ သိမ္းလိုက္ဦးမယ္"
ဧည့္သည္ ေရခ်ိဳး အဝတ္အစား ဝတ္ၿပီးေတာ့ ေကာ္ဖီ ေသာက္မယ္ ဆိုလို႕ ေကာင္း ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ခါ ယူလာ ေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဧည့္သည္က ထိုင္ခံုမွာ ထိုင္သလို ေကာင္းကလဲ ႏႈိပ္တဲ့ ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ရင္း ၿငိမ္သက္ေနမိၾကတယ္။ ႏွစ္ေယာက္လံုး ဘာတစ္ခြန္း မွ မေျပာမိေပ။ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္မႈကလဲ အခ်ိဳ႕ အရာေတြကို ႏိုးထေစ တက္သလားမသိ ရင္ထဲမွာ အနည္းငယ္ေတာ့ လႈတ္ခတ္လို႕ လာရပါတယ္။
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ေကာင္းထက္ေက်ာ္ ေစာတီး"
"ဘာကိုလဲ အကို"
"ေက်ာင္းမွာတုန္းက ေျပာမိတာရယ္ အခု တစ္လဲမင္း ကို အၾကာႀကီး ႏႈိပ္ခိုင္းမိတာရယ္ ေၾကာင့္ပါ"
ေကာင္း သေဘာက်စြာ ျပံဳးလိုက္ရင္းက
"ရပါတယ္ဗ်ာ က်ေနာ္က အေတာ္ေနသားက် ေနပါၿပီ ႏႈိပ္တာလဲ အခ်ိန္တဆက္ထဲမို႕ နဲနဲပင္ပန္းတာပဲ ရွိတာပါ"
"ငါတစ္ကယ္ စိတ္မေကာင္းဘူး ေကာင္းထက္ေက်ာ္ ငါတကယ္ ကိုယ္ခ်င္းမစာမိခဲ့ဘူး ဒိေလာက္ေအးေန တဲ့ အဲကြန္းခန္းထဲမွာ ငါ့ေက်ာေပၚ တစ္စက္စက္က် ေနတဲ့ မင္းရဲ႕ေႁခြးေတြက ငါ့အတၱေတြကို အရည္ ေဖ်ာ္ခ်ေပး ခဲ့သလိုပဲ"
ေကာင္း ထပ္ၿပီး ျပံဳးမိခါ
"က်ေနာ္တို႕ ရတဲ့ အခေၾကးေငြေတြ မုန္႕ဖိုးေတြက က်ေနာ္တို႕ေႁခြးေတြ အတြက္ သန္႔ရွင္းစြာ ရတယ္ဆိုတာ နားလည္ေပးရင္ပဲ က်ေနာ္ေက်နပ္ပါတယ္ အကို"
"ဘာလို႕ မင္း ဒီအလုပ္လုပ္ရလဲ ဆိုတာ ငါသိခြင့္ရွိမလား ေကာင္းထက္ေက်ာ္"
"ရွိပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ေသာကေတြမို႕ အပူမေပးခ်င္ ပါဘူး အဆင္မေျပမႈေတြ ေၾကာင့္လို႔ပဲ မွတ္ထားေပးပါဗ်ာ"
"မင္းနဲ႕ငါ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ခြင့္ရွိမလား ငါ့နာမည္ မင္းသန္႔ေမာင္ ပါ"
ေကာင္း ေက်နပ္စြာ ျပံဳးလိုက္ရင္းက
"ဒါက အလုပ္ထဲမွာမို႔ အလုပ္စည္းကမ္း ကိုနားလည္ ေပးပါ အကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
"ေကာင္းၿပီေလ ဒါဆို မင္းအျပင္ထြက္တဲ့ အခ်ိန္ထိ ငါ ဆိုင္ေရွ႕မွာ ထိုင္ေစာင့္ေနမယ္"