Okulda ki çete

29.Bölüm/Finale son 1

Son 1 bölüm kaldı bakalım bu bölümde ve final bölümünde neler olacak.
İyi okumalar.

Rüyanın ağzından

"Bana da haber edin kızım."
Anneme sarıldım.
"Tamam anneciğim merak etme."
Ayakkabımı giydim.
"Hadi ben kaçtım."
Dedim ve kapının önüne indim.
Arda abi gelmişti.
"Rüya ne olmuş kim bıçaklamış talhayı?"
Galiba daha ablam söylememişti.
"Ablam söylemedi mi?"
Başını salladı.
"Selim bıçaklamış."
Arda abinin gözleri dolmuştu elleri titriyordu.
"Bahar nerede?"
Ne oluyordu ya.
"Aşağıya indi."
Arda abi bir an düşündü.
"Bana da aşağıdayım dedi."
Sağa sola bakındım.
"Ararım şimdi ben."
Dedim ve aradım.
Telefon açılmıştı.
-abla neredesin?
-rüyam
Bu selimin sesiydi.
-selim
Dememle arda abi telefonu eline aldı.
-lan şerefsiz neredesin sen
Hoparlöre almıştı.
-benimle düzgün konuş arda bey, sevgiliniz elimde
Bir anda göğsüm sıkışmıştı.
-bırak ablamı, bıraak.
Kahkaha atıyordu.
-o zaman bana geleceksin rüya
Demişti.

"Bana bak sel"
Arda abinin lafını kesmişti.
-polise haber vermeyin çünkü kaybecedek birşeyim yok, benden haber bekleyin
Dedi ve kapatmıştı.
Arda abi telefonu bana verdi ve bağırmaya başladı.
"Şerefsiz heriff!"
Ağlıyordu yere çökmüştü, göz yaşlarımı sildim.
"Ben selime gideceğim."
Dedim.

Başını salladı ve ayağa kalktı.
"Hastaneye gidelim, düşünelim."
Başımı salladım.
"Selimin tek istediği şey benim."
Dedim ağlarken.
"Rüya gel mertin yanına gidelim önce."
                  ***************
Arabanın durmasıyla indim ve içeri doğru koşmaya başladım.
Arda abide peşimden geliyordu.
Yoldayken merti arayıp durumu anlatmıştım ve hastanenin neresinde olduklarını öğrenmiştim.

Hızla ameliyathanenin katına çıktım ve bizimkileri görmüştüm.
Elif ağlıyordu, talhanın ailesi çok kötü durumdaydı.
"Benim yüzümden."
Diyerek ağlıyordu elif.
"Sevmeseydim onu, çetemize istemeseydim şu an içerde olmayacaktı."
Diyerek ağlıyordu.

Yanlarına gittim.
"Rüya."
Dedi ve içini çekti.
"Selim kazandı."
Dedi ve sarılmıştı.
Ağlamaya başladım.
"Elif yapma ne olur?"
İçini çekiyordu.
"Bahar ablayı da kaçırmış."
Dedi.
"Talhanın durumu nasıl?"
Dedim.
"Yara çok derinmiş, ameliyatta."
Sımsıkı sarıldım elife.
"Atlatacağız merak etme."
Dedim.

Ceren,  irem ve kaan da koşarak içeri girdiler.
"Talha nasıl?"
Elif üzerlerine doğru yürüdü.
"Sananee, sizenee."
Bağırıyordu.
"O bizim kardeşimiz."
Berkay atıldı.
"O zaman sahip çıkıp selimi sakinleştirseydiniz."
Birşey diyememişlerdi.
"Ama polise haber verdik, tehditlerine boyun eğmeyeceğiz."
Dedi merve.

"Rüya sende söyle polise."
Başımı salladım.
"Düşüneceğim ben."
Dediğim sırada ameliyathane kapısı açıldı.
Hepimiz doktorun başına toplanmıştık.
"Yarayı kapattık ama bu gecelik yoğun bakımda kalması gerekli."
Demişlerdi.
"Hastanın yakınlarını ilaçlar için odama istiyorum."
Dedi doktor ve talhanın babasıyla gitmişti.

"Bakın bu gecelik kontrol için kalır yani iyiye işaret bu."
Dedi merve.
"İnşallah atlatacağız."
Demişti rüzgar.

"Hadi birşeyler atıştırın çocuklar, çok yıprandınız."
Dedi annesi.
"Yok teyz-"
Lafını talhanın abisi kesti.
"Çocuklar lütfen."
Birşey diyememiştik.
"Ben lavaboya gideceğim gelirim yanına."
Dedim merte ve lavaboya geçtim.
                  ***************
Lavabodan çıkmamla kenardaki koltukta irem ve cereni gördüm.
Ceren kalktı ve koluma yapıştı.
"Bırak."
Dedim ama koltuğa oturttu.
"Otur şuraya."

Dedi irem ve başımda dikildiler.
"Selim hastanenin yakınlarında arabadan burayı gözetliyor, ablan da yanında."
Bu güzel bir haberdi.
"Eğer ki ablanın buraya gelmesini istiyorsan selimle beraber yurt dışına kaçacaksın."
Demişti ceren.
"Selim herşeyi planladı."
Demişti irem.
"Ama yapamam."
Dedim.