Okulda ki çete

13.Bölüm/Ödev

Ve grup ödevi yapılmaya başlanır bakalım neler olacak.
İyi okumaalarr.
Rüyanın ağzından

Eyvah demiştim içimden.
"Anne dur açıklayabilirim."
Annem susmadı.
"Ve cafelere oturup el ele tutuşmalar."
İrem ve cerene baktım.
"Çabuk çıkın evimden."
Dememle saçlarına yapışmam bir oldu.
"Kızım dur."
Annemi dinlemeden kapıya sürükledim.
"Rüya sen çok oldun ama."
İrem beni ittirmişti ama tokatı yapıştırdım ve kapıyı açtım.
Hızla dışarı ittirip kapıyı kapattım.
"Bıktım bunlardan."
Arkamı döndüğümde kollarını birbirine bağlamış olan annemi gördüm.
"Kim bu çocuk? Hemen irtibatı kesiyorsun."
Kapı çalmıştı.
"Defolun."
Diyerek kapıyı açtım ama cerenler değil ablamdı.
"Ne oluyor ya?"
İçeri girdi ve tekrar kapıyı kapattım.
"Kardeşin kaçırıldığında gelen kızlardan ikisi geldi ve kardeşinin sevgilisiyle çekilmiş fotoğrafları gösterdi.
Uzun boylu sarışın olan."
Şaşkınlıkla baktı ablam.
"Rüya sana inanmıyorum."
Demişti ablam ama sevgimin karşısında boyun eğmeyecektim.
"Seviyorum hem de ilk gördüğümden beri, oda beni seviyor."
Annem bağırmaya başladı.
"Bu yaşta ne sevgisi?"
Sesimi yükselttim.
"Sizin babamla aşkınız ilkokul aşkı değil mi anne?"
Susmuyordu.
"Aynı şey değil."
Ablam atıldı.
"Kızım ben o çocuğu sevmedim sana göre değil."
Demişti ablam.
"Anne derslerimizi hiç etkilemiyecek bak söz."
Başını salladı.
"Baban duymadan bitirin bence bu ilişkiyi."
Bende başımı salladım.
"Bitirmeyeceğim çünkü ben çok seviyorum."
Tokat atmak için elini kaldırmıştı.
"Denizlide konuştuğum çocuk vardı, ona birşey demedin."
İçini çekti annem.
"Tanıyorduk ve çok seviyorduk o çocuğu, komşumuzdu o bizim."
Gözüme gelen saçları kulağımın arkasına getirdim.
"Bunu da tanırsınız."
Ablam girdi lafa.
"Ben bütün arkadaşlarını tanıdım sen kaçırıldığında ve sevgilin olacak o çocuğu hiç sevmedim rüya."
Annem oturmuştu.
"Ablanda hiç onay vermiyor."
Pes etmeyecektim.
"Rüya ben olmaz dedim, annem de dedi bitti."
Ofladım.
"Abla mertin kötülüğü yok ki."
Ablam duraksadı.
"Bi dakka ya, senin sevgilin mert mi?"
Başımı salladım.
"Evet."
Rahatlamıştı.
"Selim değil yani."
Selimle sevgili olduğumu düşünmüştü.
"Hayır abla ben merti seviyorum."
Demiştim.
Anneme baktı.
"Anne mert çok iyi birisi rüyayı o kurtardı zaten."
Annem ayağa kalktı.
"Sende başlama bahar."
Ablam annemin önüne geçti.
"Bak bu kız büyüdü anne artık seçimlerini yapabilir, bazende yaptığı hatalardan pişman olacak ama hayatı tadacak babam duymasın ben güveniyorum kardeşime."
Bana baktı.
"Sokakta, mahallede gezmek yok."
Başımı salladım.
"Derslerin düşmeyecek."
Yine başımı salladım.
"Tamam annem."
Sarılmıştım.
"Anne rüyaların okulunda karaktersiz çok, adam zor bulunur ve mertte zor bulunan adamlardan birisi, ben rüyayı koruyup kollayacağını biliyorum."
Annem tebessüm etti.
"İyi hadi bakalım."
Demişti.
Bir an üstümden çok büyük bir yük kalkmıştı.
               *******************
Yavaşca gözlerimi açtım.
"Of yine okul varr."
Dememle kalkmam bir olmuştu.
Hazırlandım ve çantamı sırtıma taktım.
"Anne ben çıktım."
Ama annem babamı kapıdan uğurluyordu.
"Yaşasın yine kapıdan uğurlayan var."
Dedim ve anneme sarıldım.
Babama da sarılmıştım.
"Allah zihin açıklığı versin kızım."
Gülümseyip çıkmıştım.
Sokağın ucundan döndüm ama mert yoktu.
Aslında sevinmiştim buna ve gelen minibüse binmiştim.

Okulun önünde indiğimde merti görmüştüm kapıda bekliyordu beni.
"Rüya gelemedim kusura bakma."
Yanağıma öpücük kondurmuştu.
"Uyuya kalmışım."
Gülümsedim.
"Sorun değil ki."
Elimi tuttu ve arka bahçeye geçtik.
Çete oturuyordu.
"Bizim çift geldi yine."
Demişti rüzgar.
Oturmuştuk.
"Şimdi size birşey söylemem lazım özellikle de merte."
Kendimi tutamamıştım.
"Dün eve gittiğimde ceren ve iremi gördüm, mertle bizim burada ve cafede resmimizi çekip anneme gösterdiler.
Annem ve ablam başta tepki gösterdiler ama mert olduğunu duyunca, mahallede gezmeyi yasakladı."
Mert yumruğunu sıktı.
"Görüyor musun salakları."
Dedi merve.
"Bunların saçlarını yolacaksın."
Dedi elif.
"Sinir oldum şimdi."
Dedi berkay.
"Ama bizimle uğraşmalarına izin veremem rüya."
Merte hak vermiştim ama onlar sessiz kalmıyorlardı.
"Mert biz sakinliğimizi koruyalım ki sessiz kalınca umursamadığımızı anlasınlar."
Mert gözüme baktı.
"Sessiz kalınca daha da çok uğraşıyorlar."