AZAZEL-Cehennem Senin Gözlerin

2.Bölüm

Annem dün geceden  beri çok kızmıştı bana. Sürekli çok büyük bir günah işlediğimi o adamın benim vücudumu görmesine izin verdiğimi babam dergâhtan  gelince olanları ona anlatacağını benimle bu günaha ortak olmayacağını söyleyip duruyordu. Sabahtan beri annemin peşinden koşup yalvarmaktan çok yorulmuştum.
Yetişkinler hele ki bu anne babamızsa her zaman her şeyi abartıyorlar
Dans ettiğim gün o adamın gelip beni görmesi...

El dokuması şiltenin üzerine bağdaş kurarak oturdum ve başımı yere eğerek ağlamaya başladım annem bu halimi görüp ilk önce

- bu duygu sömürüsü hallerin ile beni kandırabilirsin ama allahı kandıramazsın petek!

Cevap verme gereksinimi görmeden başımı yerden kaldırmadan ağlamaya devam ettim ilk önce hiç oralı olmadı ama sonra dayanamayıp iç çekerek geldi ve oturdu yanıma

- anlat bakalım şimdi o adamı nereden tanıyorsun? Belki bir seferlik istisna yapabilirim ama bana gerçekleri anlatacaksın, boynuna sarılarak hemencecik canım annem benim dedim

- yaa bak hemen kaşlarını çatma sana yemin ederim ki o adamı tanımıyorum sizin gibi ben de görünce şoka uğradım bugün okuldan gelirken yine görmüştüm hatta çarpıştık beni mahalleye kadar takip etti demekki evimi falan öğrenip gelmiştir ama sana yemin ederim ki anne başka hiç bir ilgim yok

- bak kızım sana kızıyorsam yine senin iyiliğin için ve Allahtan korkarım ben yarın bir gün Allah bana kızını neden eğitmedin neden cehennemin varlığını hatırlatmadın derse  ben o gün çıkıp da kıyamadım kızıma diye nasıl derim. Emin ol bu dünya da ki gelip geçici hevesler uğruna baki hayatı hiçe saymana göz yumamam

- anneciğim

- petek tek diyeceğim şey haram olan her şeyden kaçın dedi ve gözlerini uyarıcı bir biçim de açarak hele ki büyük günahlardan. Cehennem ateşi dünyada ki ateşin yedi katı daha sıcak.

- tamam, söz veriyorum annem dedim terziye gidecek olan perdeleri aldım ve dışarı çıktım. Terzi evimize çokta uzak değildi elimde ki perdeler rüzgârın etkisiyle uçuşuyordu zar zor terziye girdim ve perdeleri dantelleri ile bıraktım bu perdelerin tadilatı aşağı yukarı bir saat falan sürerdi ben de kapalı çarşıda gezip hem de melhfa bakarım diye düşündüm.

Biraz gezindim ama canım sıkkın olduğundan hiç bir şey yapasım gelmiyordu harabelere doğru gittim. Hava rüzgârlıydı ve ben bu havalarda saçlarımı rüzgâra karşı savurmayı seviyordum.

Bulunduğum yerden olabildiğince en yüksek tepeye çıktım ve orada ki dilek ağacının yanına gelip peçemi açarak saçlarımı rüzgârın okşamasına izin verdim. İstemsiz bir şekil de kollarımı açıp gözlerimi kapattım ve doğanın seslerini dinledim. Damarlarım da akan kanın akışını rüzgârın savurduğu saçlarımın dalgalanışını aldığım nefesin ciğerlerime dolup tekrar geri çıkmasından taa DNA ma kadar hayal ettim. Mutluydum şükrediyordum Allaha...

Bizim aile de ki kızlar lise çağında ya da daha erken kapanırlardı bir tek halamın kızı Dilruba hariç o çok rahattı ailesi hiç karışmıyordu ve hayatını istediği gibi yaşıyordu. Hep özenmişimdir ona keşke benim de böyle özgür bir hayatım olsa diye. benim babam çok farklıydı hep sinirli agresif aynı zamanda da dinine çok bağlıdır yani dini ritüellere desem daha doğrudur harama el uzatmışlığını hiç görmedim ya da annemi aldattığını başkasının namusuna yan gözle baktığını fakat bize hep kötü davranmıştır anneme hep şiddet uygular bana da vurduğu oldu yerine göre ama en çok zoruma giden yediğim dayaklar değildi benim babam o kadar ağır konuşurdu ki zoruma giderdi  günlerce bir yumru olup boğazımda otururdu zaten ben kendi isteğimle kapanmamıştım yine zorla hatta dayakla kapandım diyebilirim oysa ki Mevlana dememiş mi ki: