The vamps and phones (DUTCH)

Pauze & Water

Nicole's POV

ik loop samen met Rosa naar de kantine, het is namelijk pauze. Rosa kijkt de kantine rond, en haar gezicht fleurt ineens op als ze een tafel ziet met drie jongens en 2 meisjes. Ik loop achter haar aan naar de tafel toe. heei jongens, dit is Nicole! doe eens even allemaal beleefd en stel je voor! zegt Rosa met een big smile. De rest stelt zich voor, de jongens heetten Zeke, Jordan, Jason. De meisjes heetten Angelina, maar iedereen noemt haan ange en Christina. Al snel lachen we allemaal om Zeke die zijn vrienden weer belachelijk maakt. Ik kijk op zij van me, en zie dat Rosa een oogje heeft op Zeke, en zo te zien hij ook op haar. Rosa ga je mee even wat eten halen? vraagt Zeke. ze knikt ja en loopt mee. ligt het aan mij, of vinden hun elkaar leuk? vraag ik  terwijl we allemaal naar Rosa en Zeke kijken. dat weet ik wel zeker, schreeuwen ze allemaal te gelijk. Ook dit zorgde weer voor een lachbui toen Rosa en Zeke terug kwamen, waren we allemaal nog steeds aan het lachen. Wat is er zo grappig? vraagt Zeke. Niemand reageert en uiteindelijk gaan Rosa en Zeke maar zitten. Nadat ik mijn appel heb opgegeten en het klokhuis heb weggegooid, krijg ik ineens iets nats over me heen.

Ik draai me om en merk dat Kaylee en haar bende (anna, raquelle en nog wat meelopers) allemaal aan het lachen zijn, Kaylee had eem glas water over me heen gegooid. Ik was kleddernat, zonder nog iets te zeggen ben ik naar de toilletten gegaan. Toen ik eindelijk de bel hoorde kwam ik uit de wc's, ik liep regelrecht naar mijn klaslokaal, die Rosa alvast had aangewezen, ik was net op tijd maar moest wel gauw gaan zitten. Gelukkig was het maar water, en was het redelijk warm waardoor mijn kleren al weer bijna droog waren. Maar dit flikt Kaylee me niet, ze zal het terug krijgen. Wie het water gooit, kan het terug verwachtten. Nadat de rest van de uren voor bij gingen dacht ik aan die jongen die te laat kwam bij muziek. Ik heb het gevoel dat ik hem ergens van ken, maar ik zou niet weten van wat. Hij was knap, maar niet knap alsof hij uren voor de spiegel staat.

Nadat ik vrij was reed ik op mijn scooter naar huis, ik zette mijn scooter in de garage en ging naar binnen. Ik pakte wat eten voor als Rosa zo zou komen en ging nog even televisie kijken. Rosa kwam een kwartier later. Momenteel zitten we op de bank een film te kijken, de film heeft grappige stukjes en het hoort bij een boekenserie, maar Rosa vond het nog wel een beetje eng. Op het moment dat een demon zijn hoofd schut, waardoor je zijn hersenen kunt zien gilt Rosa het uit. Mijn broer kwam gauw naar beneden rennen, met zijn beste vriend Dylan achter hem aan. 'wat is er aan de hand?!' roept mijn broer. 'niks, we kijken Mortal Instruments, City of Bones maar Rosa vind het nogal eng' zeg ik met een sluw lachje. Rosa duwt me van de bank af en kijkt met een rood hooft naar beneden. Wat ervoor zorgde dat wij met zijn allen in lachen uitbarstten. Dylan and Bryan hebben nog een stukje mee gekeken maar zijn toen weer naar boven gegaan.

Tegen de tijd dat mijn moeder thuis kwam was de film net afgelopen. We besloten nog even op youtube te gaan, en daar zag ik die jongen weer die voor Tristan zat, hij heet blijkbaar Brad. Als mijn moeder roept dat het eten klaar is ga ik naar beneden om te eten en gaat Rosa naar huis.'zie je morgen!' roepen we beiden ALWEER tegelijk. wat er voor zorgde dat we weer een lachbui hadden. Rosa ging naar huis en ik ging verder met eten. Die hele avond moest ik aan Brad denken, over zijn stem, zijn uiterlijk en ik hoopte over een tijdje ook zijn innerlijk.