Never Be The Same

The day after...

Ondanks dat ik een kater heb van heb ik jou daar, lukt het me toch om me snel klaar te maken en Chris niet wakker te maken. Dat zou namelijk ontzettend gênant worden en met deze kater kan ik dat gesprek dat we dan zouden moeten voeren echt niet aan. Nadat ik alles klaar heb en snel een glas verse sinaasappelsap naar binnen heb gewerkt doe ik mijn laarzen en jas aan om te vertrekken naar mijn werk... Pfff dit wordt een lange dag!

Wanneer ik op het werk binnen kom lopen is Susan er ook al en komt gelijk met een kop koffie naar me toe lopen. Ze krijgt een lach op haar gezicht als ze mij aankijkt en ziet hoe belabberd ik eruit zie. 'Gezellige avond gehad?' zegt ze met een lach op haar gezicht. 'Hahah ja lach maar, maar zo gezellig vind ik het nu niet meer, dit wordt een lange zware dag.' zeg ik terug. 'Ga maar rustig opstarten dan, je hebt gelukkig vandaag geen vergaderingen alleen een afspraak met de baas om 4 uur dus dat scheelt.' zegt ze terwijl ze naar mijn agenda voor vandaag kijkt. Daarna loop ik snel naar mijn kantoor om mijn spullen neer te zetten en ga met een plof op mijn bureaustoel zitten en begin rustig aan mijn koffie die ik van mijn super lieve assistente heb gekregen. Tegen de tijd dat ik die eindelijk op heb voel ik me al een stuk beter en ga ik snel aan de slag om door al mijn mails heen te komen en te zorgen dat wanneer de rest van het personeel komt dat alles goed door kan lopen want dat is wel echt belangrijk, als er vertraging oploopt om wat voor reden dan ook kost dat ons gewoon super veel geld. De hele dag door probeer ik me zo veel mogelijk op het werk te concentreren, ik heb daardoor ook het ene telefoontje na het andere, vooral om niet te hoeven na denken wat er gisteravond allemaal gebeurd is.

Op den duur begin ik toch wel honger te krijgen en werp daarom snel een blik op de klok waar ik zie dat het al bijna 2 uur is. Dat word wel eens tijd om wat te gaan eten aangezien ik vanmorgen ook niets heb gehad. Ik heb gelukkig een uur pauze dus kan ik mooi even naar buiten om wat frisse lucht weer te halen en even goed te eten. Ik vergrendel mijn laptop en pak mijn tas en jas en loop mijn kantoor uit waar ik snel tegen Susan zeg dat ik om pauze ga en over een uur weer terug ben. 

Wanneer ik eenmaal het gebouw uit loop en eindelijk de frisse lucht mijn neus voel binnen dringen heb ik voor het eerst vandaag het gevoel dat ik me een beetje kan ontspannen en niet de hele tijd over gisteren hoef te stressen. Oke Ceel ff focussen, je kan dit je bent een sterke meid. Terwijl ik dat mantra blijf herhalen in mijn hoofd heb ik niet door dat ik weer naar dezelfde lunchroom als gisteren loop... Je weet wel die lunchroom waardoor alles mis ging en ik compleet van slag raakte. Als ik eindelijk uit mijn gedachten ben en weer in de werkelijkheid ben, heb ik door dat ik voor de lunchroom genaamd Rosalyn sta. Het bloed stijgt me meteen naar mijn wangen maar ik herpak mezelf en denk wat maakt het ook uit 'Hij' zal er vast wel niet zijn en het eten is hier echt super lekker. OK kin omhoog Ceel en doorlopen! En ik loop zo zelfverzekerd mogelijk naar binnen. Ik kijk nog eens de zaak rond en merk dat het best wel druk is maar ik zie dat gelukkig het plekje waar ik gisteren ook zat nog vrij is dus daar loop ik gelijk maar heen. Op het eerste oog zie ik Thomas niet, gelukkig denk ik.  Ik pak de menukaart die op tafel ligt en sla hem open om te kijken wat ze nou allemaal precies hebben. Ik neem het carpaccio broodje. Voordat er een serveerster bij me is gekomen kijk ik de zaak nog eens rond, het ziet er erg gezellig en knus uit. Ze hebben de oude stijl extreem goed kunnen behouden maar toch er een moderne tint aan kunnen geven dat het een uitnodigende sfeer geeft. 'Goedemiddag mevrouw welkom bij Rosalyn, wat kan ik voor u betekenen?' vraagt de serveerster die bij mijn tafel is komen staan om mijn bestelling op te komen nemen. 'Ik zou wel graag een verse muntthee willen met een glas water erbij alsjeblieft en het broodje Carpaccio.' zeg ik tegen haar terwijl ze mijn bestelling noteert in een handig apparaat wat wel een beetje weg heeft van een Ipod. 'Wilt u het broodje Carpaccio met wit of bruin brood?' vraagt ze dan nog. 'Bruin brood graag.' 'Is goed geef ik dat door dankuwel.' En ze loopt weer terug naar de bar. Ik kijk nog wat om me heen of ik bekenden zie zitten... maar natuurlijk vooral of ik Thomas niet zie want dat zou extreem awkward zijn. Als ik verder niemand zie die ik herken ga ik heerlijk naar buiten staren terwijl de zon op mijn gezicht schijnt en me helemaal verwarmt. Eindelijk na de hele dag heb ik voor het eerst een oprechte glimlach op mijn gezicht. Ik zie vanuit mijn ooghoek dat er iemand op me af komt lopen. Ik draai mijn hoofd van het raam om diegene aan te kunnen kijken, maar als ik zie wie er voor me staat slaat mijn hart even een slag over en stijgt mijn bloed direct naar mijn wangen. Wat doet die jongen toch met me en waarom hij? 'Hey, Celia was het toch?' zegt hij terwijl hij me met een grote lach aankijkt. 'Hey Thomas, ja klopt wat leuk om je weer te zien.' probeer ik zo neutraal mogelijk te antwoorden terwijl ik naar hem glimlach. 'Je was gisteren zo snel weg, maar schijnbaar was het wel lekker genoeg om hier weer te komen lunchen of niet?'
'Ja klopt, ik moest dringend weer terug naar mijn werk vandaar, maar het was inderdaad ontzettend lekker en je hebt hier een prachtig uitzicht.' leg ik hem uit.
'Ah dus je kwam hier naartoe om naar mij te kijken? zegt hij dan terwijl hij me een knipoog geeft. Ow shit, hoe moet ik hier nou weer op gaan reageren. Hij spreekt wel de waarheid maar dat kan ik hem niet gaan vertellen dat zou veel te gênant zijn en sowieso kan ik dat Chris niet aan doen. 'Hahah grapjas, jij bent wel een echte flirter of niet?' zeg ik tegen hem met een zo'n goed mogelijke zelfverzekerde houding. Hij plaatst zijn handen op de tafel waar ik aan zit en leunt naar voren terwijl zijn gezicht steeds dichterbij komt, hij blijft me strak aankijken. Onbewust begin ik mijn adem in te houden en blijf verstijfd zitten.  Wanneer hij zo dichtbij is dat ik zijn adem voel op mijn gezicht doet hij iets wat ik totaal niet verwacht dat zou gebeuren.
Hij buigt zijn hoofd richting mijn oor en fluistert; 'Echt wel dat ik dat ben, dus wanneer gaan wij eens afspreken?'