Never Be The Same

De brief

Wanneer ik binnen stap in ons appartement zie ik iets wat wel het laatste is wat ik had verwacht... Het is bijna helemaal leeg alle foto's zijn weg. Langzaam loop ik verder de hal door naar de eetkamer. Ook daar missen allemaal spullen. Zijn spullen. Ik ren zo snel als ik kan naar de slaapkamer en daar door naar onze inloopkast maar die is gewoon leeg op mijn spullen na. Nee nee nee dit kan hij niet menen hij heeft me gewoon verlaten. Ik zak door mijn knieën op de grond met mijn rug tegen zijn kledingkast aan. En barst in huilen uit, met mijn handen voor mijn gezicht huil ik terwijl ik bijna geen lucht krijg. Ceel probeer rustig adem te halen en jezelf te kalmeren... probeer ik mezelf ondertussen toe te spreken zodat ik mijn ademhaling weer onder controle kan krijgen.

Ik wil het met hem uitpraten we kunnen het toch niet zo hierbij laten? We kunnen toch ook niet zo onze vriendschap opgeven ik kan dit niet zomaar laten gebeuren... Ik wil weer teruglopen naar mijn tas om mijn telefoon te pakken en hem te bellen als ik iets zie liggen op de eettafel, een envelop met mijn naam erop. Ik loop ernaartoe en pak de envelop, ik herken meteen het handschrift van Chris. Shit dit ga je toch niet menen. Ik draai de envelop om om hem open te kunnen maken. Mijn handen trillen er gewoon helemaal van. Ik pak de brief die ik de envelop zit eruit. Ook zit zijn sleutel van ons appartement in de envelop, dat voorspelt al niet veel goeds. Naja de  spullen die hij allemaal heeft meegenomen gaven op zich ook al veel hints weg.

Ik open de brief en begin te lezen terwijl mijn handen nog steeds aardig aan het trillen zijn....

Lieve  Celia,

Je bent je nu waarschijnlijk helemaal kapot geschrokken van alles wat er weg is in huis, maar ook dat ik je mijn sleutel heb terug gegeven. Ik denk dat je nu ook wel snapt wat ik hiermee wil zeggen. Ik kon dit niet meer Ceel, ik houd gewoon nog teveel van je om hiermee verder te gaan. Jij hebt niet diezelfde gevoelens voor mij als ik voor jou. Vanaf kleins af aan vond ik je al speciaal en die gevoelens zijn steeds meer gegroeid alleen is het voor mij nu overduidelijk dat ik van jou niet hetzelfde kan vragen om diezelfde gevoelens te krijgen. En ik weet dat dit je heel erg pijn doet omdat je wel ontzettend om mij geeft. Je zult me heus niet kwijtraken maar ik moet nu wel aan mezelf denken want ik kwel mezelf door elke dag met jou in een huis te wonen en 's nachts samen in een bed te slapen, en dat terwijl ik smoorverliefd op je ben. Ik dacht altijd dat ik gewoon meer de gevoelens had van verliefdheid in tegenstelling tot jou omdat ik dingen nou eenmaal intenser voel... Maar ik heb nu ingezien na ons gesprek dat dat niet het geval is. We zijn juist meer uit elkaar gegroeid. Jij bent jouw leven gaan leiden zoals jij dat graag zou willen en wat je allemaal al bereikt hebt nadat je zoveel al hebt meegemaakt. Ik ben echt enorm trots op je. Alleen kunnen we die dingen niet meer samen delen terwijl we in een huis wonen. Dat kan ik mezelf niet meer aan doen. Jij verdient het om gelukkig te zijn en ik hoop ontzettend voor je dat je ooit het gevoel van echt verliefd zijn mee gaat maken. Knikkende knieën, iemand constant in je gedachten hebben, hopen dat je diegene elke keer tegen komt. Niet meer jezelf onder controle kunnen houden in het bijzijn van diegene. De kriebels die je in je buik krijgt als je aan diegene denkt. Als je diegene aankijkt gewoon niet meer weg kunnen kijken omdat je verdrinkt in de ogen van die persoon. Dat soort dingen staan je allemaal nog te wachten, voor mij is het nu in ieder geval duidelijk dat ik die persoon niet ben. En dat ook nooit zal worden. 

Ik hoop echt dat jij gelukkig gaat worden met iemand en dat ik ondanks dat ik diegene niet ben, ik toch dan deel uitmaak van je leven en je dat met mij wilt delen als beste vrienden net zoals we vroeger alles deelden. Jij bent en blijft mijn eerste grote liefde, maar ik hoop dat we beste vrienden blijven voor de rest van ons leven. 

Voor nu vraag ik je alleen om mij de tijd en ruimte te geven om dit allemaal te kunnen verwerken. Alsjeblieft zoek me niet op en neem geen contact op. Laat me dit op mijn tempo en manier uitzoeken... Als je wilt kun je wel een brief schrijven als antwoord op deze brief maar bewaar die dan tot ik er aan toe ben om die te lezen.

Liefs Chris.

Ik laat met trillende handen de brief op tafel vallen terwijl de tranen over mijn wangen rollen. Wat heb ik hem al die tijd aangedaan? Door mezelf zo voor de gek te houden heb ik er niet alleen voor gezorgd dat hij bij me weg is gegaan en al zijn spullen heeft meegenomen, maar ik ben ook nog eens mijn beste vriend verloren voor ik weet niet voor hoe lang. Waarom verpest ik nou altijd alles. Ik sla uit frustratie mijn hand keihard op tafel. Shit dat deed pijn. Hoe moet ik dit nu gaan doen. Waar zou hij heen zijn? Heeft hij wel slaapplek voor vannacht? Plotseling hoor ik geluid uit de gang komen. Wat is dat nou weer? Ik sta op en loop voorzichtig naar de gang toe en merk dat er verder niemand is. Plotseling besef ik waar het geluid vandaan komt en loop naar mijn tas die ik toen ik binnenkwam van schrik had laten vallen. Ik pak mijn tas en ga op zoek naar mijn telefoon die ergens verstopt in mijn tas zit en die die geluidjes maakt. Ah gevonden. Ik ontgrendel mijn telefoon en zie dat ik super veel meldingen en berichtjes heb. Ook ben ik drie keer gebeld. 

Susan heeft me twee keer gebeld en ook Alice heeft me een keer gebeld nadat ik natuurlijk niet heb gereageerd op haar berichtjes. Ik open mijn WhatsApp om te kijken naar de berichtjes. Susan heeft er wel 15 gestuurd. Het ging over een verkeerde levering van producten, maar aan haar laatste berichtjes te zien is het al opgelost en wenst ze mij een fijn weekend. Nou zo'n fijn weekend zal het echt niet worden denk ik bij mezelf. En als ik het gesprek met Alice open schrik ik wel een beetje. Ze heeft namelijk wel geteld 45 berichten gestuurd. Dat allemaal om mijn aandacht te krijgen haha. Ik besluit kort te reageren dat ik haar zo meteen wel bel, maar dat ik nu nog even een momentje nodig heb voor mezelf. Zodra ik op verzenden heb gedrukt en de twee vinkjes bij het bericht tevoorschijn komen, zie ik haar ook al gelijk online komen. En niet veel later verschijnt er ook al een bericht van haar in beeld. 'Lieverd rustig aan ik ben onderweg en heb chocolade en wijn mee, de rest zien we wel xxx.' Ondanks dat ik me zo ongelooflijk kut voel krijg ik toch een kleine glimlach op mijn gezicht door haar berichtje. Nog voordat ik me weer kan focussen op mijn eigen negatieve gedachten gaat de bel al. Ik loop naar de deur en kijk door het kijkgaatje heen en zie daar Alice al staan met haar handen vol met tassen met spullen. Snel doe ik de deur open en ze laat meteen de tassen vallen op de grond wanneer ze mijn gezicht ziet en de tranen die verdwaald nog over mijn wangen heen lopen en vliegt me om de hals en trekt me in een hele dikke knuffel. 'Kom we gaan naar binnen en dan vertel je me alles...'