Never Be The Same

The person who I hurt the most...

De volgende dagen gingen vrij snel voorbij, het meeste wat ik deed ging op automatische piloot. Ik was daarom ook super blij dat vrijdag 17:30 was wat betekende dat het eindelijk weekend was, helaas betekende dat ook dat ik Chris onder ogen moest komen en we moeten praten over wat er afgelopen week is gebeurd. Afgelopen week is het me wel goed gelukt om hem te kunnen ontlopen door me op mijn werk te focussen en overuren te maken waardoor wanneer ik thuis kwam Chris al lag te slapen. Gelukkig liet Susan me ook mooi mijn gang gaan zonder dat ze me veel vragen ging stellen. 

Ik ben bang dat ik dit weekend voor een andere slaapplek moet gaan kijken want dit wordt hem niet langer zo in een appartement. Ik neem me voor om onderweg naar huis maar mijn vriendin Alice te bellen. Ook al hebben we de laatste tijd niet veel contact gehad. Helaas was dat allemaal mijn schuld, sinds mijn moeders overlijden ben ik niet goed geweest om met mensen contact te leggen op persoonlijk en prive gebied. Met Chris was dat natuurlijk een uitzondering die vertrouwde ik al lang met alles. Maar iedereen die daarna toenadering met mij zocht ketste ik af en als gevolg daarvan trok ik steeds verder naar Chris toe.  Dat was zo ook ongeveer het geval met Alice, alleen was zij degene die nog het meest dichtbij mij kwam, op de momenten waarin ik  het minst verwachte. Met natuurlijk als gevolg dat ik haar wegduwde toen ze mij het meest nodig had. En daardoor haar verschrikkelijk pijn heb gedaan...

Ik haal mijn auto van het slot af, leg mijn jas op de achterbank. Wanneer ik in de auto zit connect ik mijn telefoon met de handsfree in de auto zodat ik Alice kan bellen. Ik hoor hem 3 keer overgaan terwijl ik wegrijd wanneer er wordt opgenomen.

'Met Alice?' hoor ik aan de andere kant van de lijn.

'Uhm hey Alice, Celia spreek je mee..'

'ja, dat zag ik, ik heb je nummer nog in mijn telefoon staan. Ik dacht dat je misschien een verkeerd nummer had gedraaid... aangezien ik in de veronderstelling was dat je nog steeds niet met me te maken wilde hebben, behalve hele vage kennissen...'

'Het spijt me echt voor alles wat ik heb gezegd of gedaan Alice, je kwam op dat moment te dichtbij en ik raakte op dat moment in paniek en drukte je daarom weg. Maar het spijt me echt heel erg, alleen weet ik echt niet meer bij wie ik terecht kan...' zeg ik tegen haar terwijl de tranen al over mijn wangen lopen.

'Celia? wat is er aan de hand? Ik heb je serieus nog nooit in mijn leven horen huilend, het moet wel echt heel erg zijn als je er zo emotioneel over bent. Waar is Chris? Is het zo erg dat je er niet met hem over kan praten?'

'Het gaat juist over Chris... Ik heb iemand ontmoet die mij zoveel dingen laat voelen die ik nog nooit gevoeld heb voor Chris terwijl ik die jongen niet eens ken... Ik heb hem nu nog maar twee keer gezien... Maar daardoor besefte ik dat wat Chris en ik hebben geen liefde is maar meer Friends with benefits... We hebben van de week daar een heel gesprek over gehad... Maar ohhhh Alice ik ben bang dat ik hem zoveel pijn heb gedaan want hij is wel helemaal smoorverliefd op mij.... Ik heb het zo verpest...'

'Celia!!! Rustig, Rustig blijven ademen... Vertel me wat er daarna is gebeurd... nadat jullie dat gesprek hebben gevoerd wat is er toen gebeurd? En hoe komt het dat je nu zo in paniek bent dan als het afgelopen week is gebeurd?'

'Nou aan het eind van dat gesprek hebben we het eigenlijk een soort van uitgemaakt, maar we zijn toen samen dronken geworden en hebben vervolgens heel misschien hele erge seks gehad.... Alleen de rest van de week is het me gelukt om elkaar te ontlopen door elke  dag over te werken zodat ik hem niet onder ogen hoefde te komen. Alleen nu is het weekend en gaat dat dus niet zo makkelijk lukken en moet ik wel de confrontatie aan gaan...'

'Owhh Jeetje Ceel wat heb je je nu weer op je hals gehaald... Je maakt het jezelf dan ook niet echt makkelijker he door nadat je het uitmaakt seks met hem te hebben... Wat ga je nu doen dan?'

'Nou uhm geen idee eigenlijk, ik ben een beetje radeloos en bang om hem onder ogen te komen... Daarom bel ik jou om sorry te zeggen en omdat ik niemand anders heb waar ik bij terecht kan....' breng ik snikkend uit. 

'Rustig maar het komt echt wel goed je gaat nu gewoon rustig naar huis rijden en ga je met hem praten en misschien is het dan handig dat een van jullie ergens anders gaat slapen vannacht... Overleg maar wie dat wordt maar als jij besluit om ergens anders te gaan slapen dan mag je ook hier komen slapen dan maken we er gewoon een filmavond van en gaan we bijkletsen, is dat een goed idee?'

Ik laat het even tot me doordringen wat ze net heeft voorgesteld. Wil ik wel echt met hem praten? Ik heb hem al zoveel pijn gedaan... Er schieten zoveel gedachten door mijn hoofd heen... Ik ben zo in gedachten verzonken dat ik helemaal niet meer door heb dat ik Alice nog steeds aan de telefoon heb.
'Ceel?! ben je er nog?'

'Ow jaa hahah sorry Alice ik was even in gedachten...'

'Doe je wel voorzichtig want je bent aan het autorijden he?!'

'Jaa sorry ik zal voorzichtig doen ik houd je wel op de hoogte als we hebben gesproken samen... in ieder geval super bedankt dat ik ondanks wat ik je allemaal heb aangedaan je toch zo reageert het spijt me echt heel erg!'

'Is al goed lieverd we spreken elkaar later weer, heel veel succes.'

'Thxxx doeg'

We hangen op en probeer me ademhaling weer rustig te krijgen. Gelukkig zie ik al vrij snel onze straat in zicht komen. Ik rijd langzaam de straat in aangezien ik de spanning alweer voel toenemen... Ik parkeer de auto terwijl ik nog even snel mijn make-up controleer zodat je niet al te duidelijk ziet dat ik heb zitten huilen. Ik stap uit de auto en pak mijn spullen van de achterbank en loop richting ons appartement. Wanneer ik voor onze deur sta haal ik drie keer even goed adem en steek dan de sleutel in het slot en doe de deur open. Maar wanneer ik ons appartement binnen stap krijg ik de schrik van mijn leven.... En laat van schrik alles uit mijn handen vallen... Dit meen je niet?!!

 #foto bovenin is een foto van Chris