Never Be The Same

Hoofdstuk 10

Ik kijk voorzichtig om me heen wanneer ik mijn ogen open doe. Er zijn een heleboel dingen die ik niet herken. Al snel merk ik dat ik niet alleen in bed lig, ook het bed is vreemd voor mij. Snel kijk ik onder de dekens of ik überhaupt nog wel kleding aan heb. Maar wanneer ik het dekbed optil om te kijken wat ik aan heb zakt de moed me al vrij snel in de voeten. Ik ben naakt. Op het moment dat ik me realiseer dat ik en naakt ben en niet alleen in een bed lig dat niet eens van mij is, trek ik heel snel het dekbed weer om me heen. Zodra ik het gevoel heb dat ik veilig beschermd lig kijk ik naast me om te zien wie er naast me ligt.

Ik probeer me in te houden om geen geluid te creëren van de schrik als ik hem naast me zie liggen. Thomas, de jongen die mij de controle liet verliezen om alles waar ik normaal perfecte controle over heb. Hoe kan het dat hij me al die dingen laat voelen wat ik nog nooit gevoeld heb. Volgens mij is het geen verliefdheid, tenminste dat denk ik. Bij Chris voelde ik me gewoon heel vertrouwd, dat waren geen kriebels of iets dergelijks. Bij Thomas voel ik me juist heel onzeker en vreemd. Als ik hem zie dan krijg ik gewoon een bepaalde opwinding. Alsof ik hem in alles tevreden wil stellen en hij alles met me mag doen. Wat ik normaal echt nooit maar dan ook echt nooit heb. Normaal gesproken wil ik altijd over alles en iedereen controle hebben en geef ik dat ook absoluut niet uit handen.

'Goodmorning beautiful' hoor ik een schorre mannen stem naast mij tegen me zeggen, waardoor ik uit mijn gedachten schrik. Ik draai mijn gezicht zijn kant op en kijk hem verschrikt aan terwijl hij mij met de meest sexy glimlach aan kijkt. Oh god wat doet deze jongen met me? Ik krijg meteen een soort pulserend gevoel tussen mijn benen als ik ook zie dat de dekens ongeveer halverwege zijn heupen liggen, waardoor ik een perfect uitzicht heb op zijn afgetrainde buikspieren. 'Bevalt het uitzicht je?' zegt hij weer met die vreselijk sexy ochtendstem.

Hoe kan het mij nou niet bevallen, schiet er onmiddelijk door mijn hoofd. Kom op raap jezelf bij een en gedraag je normaal. Ik begin te zweten en probeer zo natuurlijk mogelijk, zonder teveel van mezelf te laten zien uit bed te stappen. Dit gaat niet erg gemakkelijk waardoor ik met een smak uit bed val en naast het bed op de grond lig in mijn nakie. 'Okee wil je alsjeblieft naar de andere kant kijken zodat ik me kan aankleden?' kan ik nog net uitbrengen terwijl mijn hoofd echt zo rood is als een tomaat. Ik hoor hem grinniken en krijg een antwoord waarvan ik allang wist dat hij zo zou reageren. 'Je hoeft je niet te schamen ik heb alles allang gezien en er is niets waar je onzeker over hoeft te zijn' zegt hij tegen mij met een big smile. 'Wie zegt dat ik onzeker ben? Ik wil me gewoon prive kunnen aankleden. Is dat teveel gevraagd?' weet ik met verontwaardiging uit te brengen.

'Okee okee ik ga al koffie zetten, kom maar wanneer je klaar bent' zegt hij terwijl hij de dekens van zich afslaat en in zijn volle naakte glorie de slaapkamer uitloopt, naar wat ik denk de keuken. Hoe kan hij zo zelfverzekerd zijn? Kent hij dan echt geen schaamte?! Snel zoek ik mijn kleren die overal en nergens door de slaapkamer verspreid liggen. Wanneer ik me weer helemaal heb aangekleed kan ik eindelijk rustig ademhalen. Aangrenzend aan de slaapkamer zie ik een deur die leidt naar de badkamer. Wanneer ik de badkamer inloop kan je merken dat dit een badkamer van een man is. In de spiegel zie ik een persoon staan die er angstig uitziet maar met een levendige gloed. De rode blos hangt nog steeds op mijn wangen en mijn haar is pluizig en springerig. Ik probeer een borstel te vinden, natuurlijk bij het openen van de laatste la ligt daar een borstel. Ik borstel snel mijn haar en doe het in een losse knot. Ik loop de slaapkamer weer in en zie daar ook mijn handtas liggen. Okee en nu op zoek naar Thomas en snel naar huis. Als ik de gang op loop komt de geur van vers gezette koffie mij al tegemoet. Ik loop de trap af, in het trapgat zie ik allemaal foto's aan de muur hangen van Thomas, ook van toen hij klein was, met familie. Hij is misschien toch een beetje sentimenteel. Dat zou je zo niet zeggen.

In de keuken zie ik dat Thomas ondertussen kleren heeft aangedaan, naja kleren... Hij heeft een boxer en trainingsbroek aangedaan. De rest is gewoon nog bloot. Ik voel dat mijn wangen weer beginnen te gloeien, wat doet deze jongen toch met me?! 'Koffie?' vraagt hij. 'Ja, graag'.

We gaan samen aan de bar zitten die grenst aan zijn keuken. Zijn huis ziet er zover ik kan zien best wel huiselijk. Iets wat ik me eerlijk gezegd niet bij hem had voorgesteld. Ik had verwacht dat hij met vrienden of iets een appartement zou hebben. Voorzichtig vraag ik hem wat er precies de vorige avond allemaal is gebeurd... 'Nou we hebben het in ieder geval ontzettend gezellig gehad'. Dit is niet het antwoord wat ik bedoelde... 'Thomas please, ik kan me heel veel niet meer herinneren, dus wil je alsjeblieft nu even serieus en eerlijk tegen me zijn?' probeer ik met een niet al te rood hoofd tegen hem te zeggen. 'Oke, wat kan je je als laatste nog herinneren van de avond? Dan zal ik je vanaf daar proberen aan te vullen.'
'Uhm, het laatste wat ik me nog helder kan herinneren is dat ze omriepen dat de laatste ronde was geweest en dat  ze vroegen of iedereen langzaam naar buiten wilde gaan'.

'Nou, dan heb je nog best wel wat gemist. Nadat ze dat omriepen vroeg ik je of je met mij mee wilde gaan naar huis. Waar je heel volmondig ja op zei. We hebben toen de jassen opgehaald, volgens mij is je vriendin Alice met een vriend van mij mee naar huis gegaan. We hebben een taxi genomen naar mijn huis, in de taxi bleef je maar ratelen dat ik op het juiste moment op de juiste avond in de club was, maar dat ik ook de reden was waardoor je gedumpt bent. Je hebt in mijn armen uit liggen huilen terwijl we naar mijn huis reden. Eenmaal daar aangekomen, wilde je per se nog meer drinken, ook al leek mij dat niet verstandig maar je was al op zoek in de koelkast. Na nog twee glazen te hebben gehad, zijn we vrijend op de bank terecht gekomen en hebben de weg vervolgd naar boven en daar het afgemaakt, om het zo maar even te zeggen. Ik moet je wel eerlijk zeggen dat ik het jammer vind dat je die laatste dingen niet meer kan herinneren terwijl ik dacht dat niemand mijn bedkunsten zou kunnen vergeten....'

Ik kijk hem met open mond aan terwijl hij dit allemaal met een lach zit te vertellen. Het ergste is nog dat ik diep van binnen weet dat hij de waarheid spreekt. Oh wat schaam ik me dat ik huilend alles aan hem heb lopen vertellen. Dat was zo niet de bedoeling. Wat moet hij wel niet van me denken... Naja hij heeft nadat ik dat allemaal heb opgebiecht wel nog seks met mij willen hebben, dus waarschijnlijk vond hij het toch niet zo erg.

'Celia? Gaat het wel?' hoor ik hem bezorgd vragen. 'Ja ik was even in gedachten over al de dingen die ik was vergeten.' 'Drink je koffie maar op misschien word je daar wat helderder van' 

Wanneer we allebei in stilte onze koffie hebben opgedronken, pak ik mijn tas en doe mijn schoenen aan. 'Ik moet echt naar huis, bedankt Thomas en sorry voor mijn gedrag in de taxi...'

Ik loop naar de voordeur en wil naar buiten lopen wanneer ik wordt tegen gehouden door iemand die aan mijn arm trekt. Ik verlies daardoor bijna mijn evenwicht, maar ik word tegen zijn lichaam aangetrokken om te voorkomen dat ik val. Ik kijk in zijn ogen en er gebeurd weer van alles in mijn lichaam waar ik nu even geen behoefte aan heb. 'Je gaat toch niet weg zonder afscheid te nemen?' vraagt hij verbaasd. Ik weet even niet wat ik daarop moet zeggen. Hij legt zijn hand op mijn wang die direct begint te gloeien en brengt zijn gezicht naar die van mij, ik blijf in zijn ogen staren die alleen maar oog hebben voor mijn lippen. Niet veel later zijn Thomas zijn lippen op die van mij en laat ik mij helemaal meevoeren.

Na enige tijd lijk ik weer wakker te worden en trek ik mij terug. 'Ik moet nu echt gaan, doei Thomas'.  Ik draai me om en voel zijn ogen mij nog steeds nakijken terwijl ik de straat uit loop. Met elke stap voelt het steeds meer alsof ik weer mezelf ben en weer helder kan nadenken. Maar daardoor besef ik me steeds meer wat ik gisteravond allemaal wel niet heb gedaan. Ik moet naar Alice, wat hebben we wel niet gedaan...