√ 𝒋𝒐𝒘𝒂𝒊𝒏 𝒌𝒊𝒕𝒂 | 𝑙𝑒𝑒 𝑚𝑎𝑟𝑘

20.

narration

Yvy's

Taeyong Baba is calling you...

"Hello? May kailangan ka?"

"Wala ah. Napatawag lang. May ginagawa ka ba? Naistorbo kita?"

"No. Okay lang. Oo nga pala, nakalimutan kong magpasalamat sa 'yo. Kaya, thank you."

"For what?"

"Dun sa rooftop. Nakatulog pa 'ko sa dibdib mo, nakakahiya."

"Pfft, it's okay. Sige na, may gagawin pa 'ko."

"Oo sige, ako di-"

"Hey, 'wag mong kalimutang buksan 'yung GPS mo."

"Huh? Why?"

"Incase of emergency? Hahahaha."

"Baliw. Sige na. Babye."

"What did you say? Baby?"

"Baby?"

"Yes, baby?"

"Gago ka ba?

"Joke lang eh."

Call Ended.

Kinunan ko na ng litrato 'yung sa tingin ko ay tama. I mean, 'yung sa inassign sa 'kin.

You know what? Ang hirap mag-isa, sabihin na nating maganda rin kasi walang istorbo. Ang kaso, wala kang katulong.

Bwisit. Wala kang grade dito, Lee Minhyung.

Habang tinitingnan ko 'yung mga pictures ay may nahagilap akong anino ni Mark. Charot. Pero si Mark 'yun!

"Hoy, sinong tinitingnan mo diyan?" halos mapatalon ako sa gulat nang may biglang humawak sa bewang ko.

"Gago, ginulat mo 'ko!"

"Halata naman! HAHAHAHA!"

"Hey be quiet! Bago pa tayo mapalayas dito."

"Okay, Ma'am."

"Anong ginagawa mo dito?" tanong ko at bumaling ang tingin sakaniya tsaka nagsimulang maglakad.

"Wala lang, ang boring kasi sa dorm."

"Bakit hindi nalang kayo mag-practice?"

"Lahat sila busy," sagot nito. "wala na nga rin akong makausap ng matino." dagdag niya at bumuntong hininga.

"Kahit mga kaibigan ko."

"Even your partner?"

"H-huh?"

"Hindi naman ako tanga para hindi malaman na busy sa iba 'yang partner mo." sagot niya at inakbayan ako. "Babe, kain tayo?" nakakalokong tanong nito.

"Don't babe, Taeyong." iritang saad ko. "Kumain ka kung gusto mo, kailangan ko pang kumuha ng mga litrato dito."

"Without your partner, eh?"

"You don't care. Mas importante naman ata ang grade ko, kesa kay Mark. Hindi ko nga alam kung sa'n nagsusu-suot iyon. At wala na akong balak alamin."

"Really, huh?"

"Uh-huh."

"Ayaw mo bang malaman ang dahilan kung bakit siya wala?" tanong nito. Ba't ko pa aalamin kung talagang alam ko naman na ang sagot. "Ayaw mo ba?"

Hindi ako sumagot. Patuloy siya sa pagsundot-sundot sa tagiliran ko at pagtatanong niya sa 'kin kung gusto ko bang malaman.

"Oo na, tanginamoka." inis na sagot ko.

"Ikakasal na siya."

Napahinto ako.

"'Wag ka ngang mag-biro."

"Okay sana kung nagbibiro ako ngayon pero hindi eh hahaha."

"Gago, seryoso ka ba?" tumingin ako sakaniya.

"Yep."

"Kanino naman?"

"Divea. Sa ex niya." Ayokong maniwala pero putangina tadhana na ata talaga ang gumagawa ng paraan para patunayan sa 'kin na hindi kami ang para sa isa't-isa.

"Ah, gano'n ba? Kain nalang tayo." Saad ko na lamang.

"Yvy.." tumingin ako sakaniya. "Bakit ka umiiyak?" mahinang tanong nito. Inilapit niya ang mukha niya sa 'kin at pinunasan ang mga luhang tumulo mula sa mga mata ko. Nagkatitigan kami until I can feel his warm breath and felt his lips on mine.

This. Is. My. Pakeneng. First. Kiss.

"T-taeyong.."

"I like you, I do. Please, give me a chance. Please."

"P-pero mahal ko si Ma-"

"Stop," baby don't stop. "I know. But please.."

"Okay."