Σκοτεινός Άγγελος

κεφάλαιο 3

"Δεν... Δεν καταλαβαίνω..." Ψέλλισα έντρομη καθώς εκείνη τη στιγμή και μόνο,πάγωσε το αίμα μου.
Που ήξερε ποια είμαι;

"Δεν καταλαβαίνετε δεσποινίς; Συγχωρήστε με,είναι από τη χαρά μου!" Μου απάντησε με ένα ψυχοτικό χαμόγελο και σηκώθηκε όρθιος.
Αν μπροστά μου είχα ένα γκάνγκστερ,είχε καταρρίψει κατά πολύ το πώς φανταζόμουν κάτι τέτοιο.
Ο θυμός μου με είχε αγκαλιάσει για τα καλά.

"Δεν φανταζόμουν ποτέ πως ένας γκάνγκστερ και ειδικά ένας αρχηγός,θα μπορούσε να είναι έτσι..."
Είπα και τον έδειξα με το χέρι μου αηδιασμένη.

Εκείνος με αγριοκοίταξε έτοιμος να με χτυπήσει μα ένα χτύπημα μπαστουνιού από πίσω μου,τον έκανε να σταματήσει αμέσως.

"Με υποτιμάτε δεσποινίς Ροζαλία, Ρόζυ ή Ρόζαλι. Συγχωρήστε με δεν ξέρω ποιο μου αρέσει πιο πολύ..." Είπε μια φωνή από πίσω μου,τόσο βραχνή και παγωμένη,που σου έκοβε την αναπνοή και μόνο που την άκουγες.

Αργά και βασανιστικά βήματα,πλησίαζαν από πίσω μου,ενώ εγώ δεν σήκωνα τα μάτια μου από το πάτωμα.
Έφτασαν μπροστά μου ένα ζευγάρι γυαλισμένα παπούτσια,ενώ ακριβώς δίπλα τους ένα μακρύ μπαστούνι,βρέθηκε στο πηγούνι μου,για να μου σηκώσει το κεφάλι.

Σήκωσα αργά το κεφάλι μου και κοίταζα το καλοραμμένο του κοστούμι,ενώ από τους κρεμόταν ένα μακρύ καστόρ μαύρο παλτό.
Κούμπωσα τα μάτια μου στα δικά του και έμεινα με το στόμα ανοιχτό.
Δεν είχα δει πιο γκρι μάτια στη ζωή μου,πιο παγερό και σκληρό βλέμμα,που όμως με έκανε να νιώθω μια περίεργη ασφάλεια.
Δεν τον φοβόμουν και μάλλον το κατάλαβε και εκείνος που έκανε πίσω και κάθησε στη καρέκλα μπροστά μου.

Σκέψεις μέσα στο μυαλό μου κάνανε κατοστάρι,καθώς ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησα πως είχα μπλέξει άσχημα και τίποτα δεν θα μπορούσε να με σώσει από τα χέρια τους.

"Θα ζητήσεις λίτρα!" Δήλωσα θυμωμένη και τον κοίταξα καταπροσωπο ενώ έκανα κίνηση να σηκωθώ και οι γορίλες γύρω του μου έδειξαν τα δόντια τους.
"Πόσο άντρες νιώθετε να φοβίζετε ένα έφηβο κορίτσι." Είπα νευριασμένη και κοίταξα πάλι εκείνον.

"Ροζαλία σήμερα μας έκανες ένα υπέροχο δώρο με τη παρουσία σου εδώ... Απλά θα πρέπει να μάθεις τρόπους,γιατί εδώ δεν είναι παιδική χαρά,όπως μέχρι τώρα έμαθες να παίζεις." Μου είπε εκείνος και έσκυψε μπροστά στο πρόσωπο μου.
"Από σήμερα ανήκεις στην οικογένεια των Σκοτεινών Αγγέλων... Και μόνο Άγγελοι δεν είμαστε!"
Συνέχισε ψιθυριστά πολύ κοντά στο πρόσωπο μου και έκανε το σώμα μου να ριγήσει.