Σκοτεινός Άγγελος

κεφάλαιο 47

"Ροζαλία;" Αυτή η φωνή.

"Ρόζι αγάπη μου!" Εκείνος,δεν μπορεί να τον ακούω...Δεν μπορεί να είναι εδώ!

"Άνοιξε τα μάτια σου αγάπη μου." Μου πρόσταξε και δεν μπορούσα να αρνηθώ.
Ήταν σαν μια δύναμη να μην με άφηνε να κάνω αλλιώς.

Τα άνοιξα και τον είδα να κάθεται στο κρεβάτι ενώ ήταν στηριγμένος από πάνω μου.

"Ρόζι,πόσο μου έλειψες!" Μου χάιδεψε τα μαλλιά και το πρόσωπο με τη παλάμη του,ήταν εδώ,δεν το πίστευα μα το ένιωθα,ένιωθα το χέρι του.

Το κορμί μου άρχισε να τρέμει.
"Δάμο..." Ψέλλισα και νομίζω πως μόνο εγώ το κατάλαβα τόσο αδύναμα που βγήκε από μέσα μου.

"Μη τρέμεις μωρό μου,με φοβάσαι; Εγώ είμαι,ο άντρας σου..."

Έπιασα το χέρι του και το φίλησα με όλη μου τη δύναμη στη παλάμη.
"Ζεις; Σ' αγαπώ Δάμο,σ αγαπώ τόσο πολύ!"

"Ζω μωρό μου,ζω! Δεν μπορώ να πεθάνω όσο ξέρω πως δεν είσαι δικιά μου!"
Γέλασε σαρκαστικά!

"Είμαι δικιά σου αγάπη μου,πάρε με από δω,σε παρακαλώ πάρε με μαζί σου!" Ανακαθησα στο κρεβάτι και τον αντίκρυσα!

"Δεν μπορώ να σε πάρω Ρόζι,ο Ράφαελ δεν θέλει να σε δεί,σε μισεί που τον παρατησες!"

"Τι λες; Ο Ράφαελ δεν ζεί!" Του φώναξα!

"Ζει μωρό μου,δεν τον βλέπεις;" Μου απάντησε και πάλι ήρεμα εκείνος και ξαφνικά στην αγκαλιά του ήταν το παιδί μας και με κοιτούσε θλιμμένο!

"Ααααααααα!Όχι όχι οχι"

"Κυρία Μαρκέλλα! Κυρά μου ξυπνα!" Μου φώναξε η Αργυρώ και με ταρακούνησε για να συνέλθω από το όνειρο μου.

"Αργυρώ,που είναι εκείνος;" Ρώτησα και τραβήχτηκα πίσω.

"Ποιος κυρά μου;Δεν ήταν κανένας εδώ! Σε άκουσα να σκουζεις και μπήκα να δω ποιος σε σφάζει! Σε βρήκα να χτυπιέσαι στο κρεβάτι με κλειστά μάτια και να φωνάζεις κάτι για δαμο, γάμο δεν κατάλαβα καλά!"
Μου απάντησε και ξαφνικά ένιωσα λες και έφαγα χαστούκι!

"Ναι για τον γάμο θα έβλεπα,είμαι πολύ αγχωμενη που πλησιάζει η μέρα! Μεθαύριο παντρεύομαι και έχω άγχος!"
Της απάντησα γρήγορα ότι μου ήρθε στο μυαλό για να δικαιολογήσω τον εαυτό μου.

Θεέ μου ήταν όνειρο,ήταν τόσο αληθινός,νόμιζα ότι τον αγγίζω,ένιωθα λες και...
Λες και πραγματικά φίλησα το χέρι του.