"Ugh! Bat ang dami agad tao dito?!" I asked myself for the nth time.
"Curse you, Tan." I mumbled.
bzzt.bzzzt.
"Where are you? What is the exact place. I'm here." I read the new message came from the great King Nathaniel Erick (-_-)
"At Jollibee. ASAP" I replied.
And yeah nasa Jollibee ako simula pa kanina. Galit na nga siguro ang staff sa akin dito. But what the heck, bumibili naman ako. Tss.
Bat ako nandito? Sabihin na nating nakakapagod ang makipagsiksikan dun sa NBS. Marami ng tao ngayon palang. How much more sa darating na araw diba?
"Hey!" he greeted me. And I just nod.
"Waah~ akala ko hanggang ngayon wala ka pang nabibili. Hmm. Good. Kompleto na ba yan?" Tan asked me.
"Yeah. Not at all." I answered him
"Hah?" takang tanong niya.
"Wala pang sapatos tsaka uniform. Nitamad na akong pumunta sa department store. Ang daming tao -_- gutom na rin ako kaya nagpalipas na rin ako ng oras dito." sabi ko sa kanya. at ang loko nakatingin lang sakin-_-
"Tell me the truth, Dan. How many hours you're here?" seryosong tanong ni kumag.
"About an hour and half?" di ko siguradong sagot. At agad naman niyang nasapo ang noo pagkarinig niya nito.
"What?!" I asked
"Grabe ka. Sige. Order muna ako. Di pa ako nakakakain dahil pinuntahan kita dito. Sabi na nga ba." lintaya niya.
"Thank you, ha?" sarcastic kong sabi.
He smiled and says "Your always welcome, Dan" sabay alis -_-.
Kinain ko nalang ang natitirang fries ko habang nakatingin sa labas. Sa may window kasi ako umupo.
Agad nakuha ng atensyon ko ang nasa kabilang dako ng mall. May taong nakaupo doon mag isa. Katapat ng inuupuan ko to be exact at nakatingin siya dito..... sakin? Agad akong luminga sa paligid pero walang ibang tao maliban sakin. Nasa tagong lugar kasi ang pinili ko. I cursed in my mind when our eyes meet. Agad akong napaiwas ng tingin dahil dun. Sakto naman ang pagdating ni Kuya.
"Problema, Dan?" tanong niya sakin sabay linga sa paligid. At umupo sa harap ko.
"A-ah. Wa--la. Wala n-naman." sabi ko sa kanya. Pero seryoso lang siya na nakatingin sakin.
"Bilisan mo na, Tan. sasamahan mo pa akong bumili ng sapatos at uniform ko. Anong oras na?!" kinakabahang sabi ko dito. But as much as I can do, I hide my fears.
"Okay okay. No need to shout at me,Dan. May pagkain pa naman sa harap natin." sabi niya.
Di ko na siya sinagot at kinuha nalang ang phone ko at nakinig sa music. Pero bago yun, tiningnan ko ulit ang taong yun kung saan ko siya nakita kanina. At wala na siya dun.
