(1)sorry ทั้งหมดเป็นเพราะรัก (end)

7

มิราพาร์ท..........

"พวกรุ่นพี่นัดอีกแล้ว น่าเบื่อจริงๆ" ไอ้ไนท์กำลังบ่น ฉันเองก็เบื่อไม่ต่างจากมันหรอกแถมยังต้องมาเจอพี่แดนอีกแถมยังมีอีป้าพายยื่นอยู่ข้างๆเค้าอีก แบบนี้คือพวกเค้าคบกันแล้วสินะ

"มิราโอเคมั้ย" เฌอวาวางมือที่มือของฉัน
ฉันไม่ควรทำให้ใครเป็นห่วงสิ

"โอเคแค่นี้เอง สบายมาก" ฉันยิ้มออกมาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

"ยัยคุณหนูจอมเอาแต่ใจซึมเป็นหมาเลย
โอ๋ๆนะ" อีแอลบ้ามันลูบหัวฉันเบาๆ ชิว่ากันอยู่ได้

"เอาละครับน้องๆเดี๋ยวนั่งกันเป็นแถวด้วยนะครับ" พี่จองกุกแกตะโกนอีกแล้วจ้า
โครตอยากรู้ว่าไม่เจ็บคอหรอวะ

"ไปกันเถอะๆ" เฌอวาพูดแล้วเดินจับมือยัยไนท์ไปตั้งแถวทันที แต่ว่าพี่แดนกำลังจ้องฉันหรือฉันคิดไปเองวะ ไม่หรอกเค้าจะจ้องฉันทำไมเค้าเกลียดฉันแล้วด้วยซ้ำมั้ง

"วันนี้พี่จะบอกสั้นๆง่ายๆนะครับว่า....เราจะขอปิดการรับน้อง" สักทีสินะ แต่ก็ไม่ได้มีใครโวยวายดีใจเว่อร์อะไรเพียงแต่แค่พากันยิ้มๆ

"แต่!!!! อาทิตย์หน้าน้องๆจะต้องไปทำจิตอาสาเก็บขยะที่ชายหาดซึ่งใครไปไม่ได้ต้องแจ้งพี่ๆก่อนวันไปสองวันพร้อมเหตุผลนะครับ เราจะไปเช้าวันเสาร์หน้าซึ่งล้อหมุนตี4 ห้ามสายเด็ดขาด ทราบ!!" ไหนบอกปิดรับน้องแล้วไงวะ

"ทราบ" เสียงของพวกปี1ดังตอบขึ้น

"ดีมาก งั้นพี่ขอปิดการรับน้อง และขอให้น้องๆโชคดีกับเรื่องเรียนและเรื่องเพื่อนนะครับ" พี่จองกุกไปแล้ว พวกเราเองก็เริ่มถยอยกันลุกขึ้น

"สักทีนะกูเนี้ย ได้กลับไปนอนสักที" ไอ้ไนท์เริ่มบ่นเพราะเมื่อคืนพี่แกไม่ยอมนอนมัวแต่ดูซีรีย์ไง

"เออๆงั้นแยกย้าย เจอกันมะรืนนะจ๊ะ"
ฉันพูดขึ้นเพราะพรุ่งนี้พวกฉันหยุดไงละ

"โอเคๆบ๊าย" อีแอลโบกมือแล้วก็เดินไปพร้อมไอ้ไนท์กับเฌอวา เหลือแค่ฉันสินะฉันว่าฉันไปซื้อเค้กที่ตึกคหกรรมดีกว่าได้ข่าวว่าวันนี้ตึกคหกรรมนักศึกษาทำเค้กขาย ฉันคิดได้ดังนั้นก็รีบจ้ำเท้าแล้วเดินไปตึกคหกรรมซึ่งมันไม่ได้ไกลอะไรมากเลย ไม่นานฉันก็เดินเข้ามาในตกคหกรรมซึ่งคนก็ดูน้อยสงสัยเค้ามาซื้อกันแต่เที่ยงแน่ๆตอนนี้บ่ายครึ่งแล้วด้วยเพราะพวกรุ่นพี่ที่เรียกแท้ๆ

"รับอะไรดีครับ" ผช ที่หันหลังให้ฉันเอ่ยถามขึ้น เค้าน่าจะเป็นนักศึกษา ฉันรีบมองที่ตู้

"เหลือแค่นี้หรอคะ แย่จังงั้นเอาเค้กกาแฟกับชาเขียวอย่างละชิ้นก็ได้คะ" จริงๆฉันอยากกินช็อคบอลมากกว่า

"ได้ครับ" ผช คนนั้นหันมาแต่เค้ากลับจ้องฉันแต่ว่าเค้าหน้าคุ้นๆนะ เหมือนฉันเคยเห็นที่ไหน

"คุณ ผมว่าแล้วทำไมเสียงคุ้น" ฉันมองเค้าอย่างพิจารณา ใช่จริงๆด้วย ผช ที่เอาสร้อยมาคืนฉัน

"อ้าวคุณ ไม่คิดนะเนี้ยว่าคุณเรียนคหกรรม แต่ว่าคุณไปทำอะไรตึกบริหารหรอคะวันนี้" ก็วันนี้เค้าเจอกับฉันที่ตึกบริหาร แต่หน้าอย่างเค้าควรเรียนนิเทศหรืออย่างอื่นมากกว่าคหกรรมนะเนี้ย

"ฮ่าๆหน้าผมโหดไปหรอ แต่ผมทำขนมอร่อยนะ" โปรโมทแถมยังยิ้มแบบนี้คือจะจีบฉันงั้นหรอ

"ค่าๆ ไหนๆก็ไหนๆแล้วคุณไม่มีช็อคบอลเหลือเลยหรอ" ฉันถามพร้อมทำหน้าเศร้าๆ

"ทำหน้าแบบนี้คงชอบกินมากใช่มั้ย เสียใจด้วยนะครับช็อคบอลหมดตั้งแต่เที่ยงสิบแล้ว" วางขายสิบนาทีก็หมดแล้วหรอ

"อย่าทำหน้าเศร้าสิคุณ เอางี้ไว้วันพฤหัสหน้าผมจะทำให้คุณตกลงมั้ยครับ" ฉันรีบพยักหน้าทันที

"ตกลงค่ะ ขอบคุณนะคะ ขอถามหน่อยได้มั้ยว่าคุณอยู่ปีอะไร" ฉันจะได้เรียกเค้าถูกไง ฉันจำได้ว่าเค้าตะโกนบอกว่าเค้าชื่ออะไรบินๆนี้แหละ

"ผมฮยอนบินปี1 คุณละ" เพื่อนกันสินะ

"มิราปี1เหมือนกัน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"
ฉันยิ้มให้เค้า ถึงเค้าจะดูเหมือนจีบแต่เค้าก็ไม่ได้ดูเลวร้ายอะไร

"วันนั้นนะที่ผมไปตึกบริหารเพราะผมตั้งใจไปหาคุณเลยนะ" จู่ๆเค้าก็พูดขึ้น ทั้งๆที่ฉันถามคำถามนี้ไปตั้งนานแล้ว

"นี้ครับเค้ก" เค้ายื่นเค้กมา ฉันเองรีบยื่นเงินแล้วยิ้มให้เค้านิดๆ

"นี้คะ"

"ไม่เป็นไรครับ ถือว่าผมเลี้ยงสำหรับมิตรภาพใหม่ของเรา" จะว่าไปเค้าก็หล่อเหมือนกันนะเนี้ย หล่อมากด้วย สูงหุ่นนายแบบใช้ได้เลย ถ้าฉันลืมรักแรกได้ฉันจะเปิดโอกาสให้นายคนแรกเลยนะ    ฮยอนบินหรือฉันคิดไปเองวะว่าเค้าจีบ

#ฝากโหวต เม้นด้วยนะค่า