มิราพาร์ท...............
เป็นการเดินเก็บขยะที่เหงาหงอยมากที่สุดในชีวิตฉันเลย ฉันอยากจะหายตัวไปจากตรงนี้จริงๆ
"เห้อ ขวดน้ำแกว่าฉันต้องทำยังไงถึงจะเลิกชอบพี่แดน" ฉันมองขวดน้ำที่นิ่งในมือ แต่ว่านี้กูบ้าหรอวะถึงได้พูดกับขวดน้ำ เพื่อนฉันหายไปไหนหมดไม่มีใครคุยด้วยเลยเนี้ย
"เหงาหรอถึงคุยกับขวดน้ำ" ฉันหันมองทางต้นเสียง เค้าอีกแล้วงั้นหรอ
"พะพะพี่แดน เอ่อ ขอตัวนะคะ" เค้าต้องได้ยินที่ฉันพูดกับขวดน้ำแน่ๆ ฉันเอ่ยชื่อเค้าด้วย
"จะไปไหนละตรงนี้ขยะยังเยอะอยู่เลยนะ" พี่แดนชี้ไปที่พวกขยะชิ้นเล็กๆ
"อ่อค่ะ" ฉันรีบก้มลงเก็บแต่พี่แดนเองก็ก้มลงเก็บจนหัวฉันกับเค้าชนกันแต่ไม่ได้แรงอะไร
"เอ่อ พี่ไปเก็บที่อื่นก็ได้ ตรงนี้เดี๋ยวฉันเก็บเอง" ฉันรีบยื่นหลังตรงดิ่งแล้วพูดขึ้น
"ฉันงั้นหรอ พี่ว่าพี่บอกมิราไปแล้วนะว่าให้แทนตัวเองว่าอะไร" เค้าทำเสียงดุๆใส่ฉันอีกแล้ว ไอ้คนบ้าจะให้ความหวังกันไปถึงไหน
"พี่แดนค่ะ เราช่วยทำเป็นเหมือนคนไม่รู้จักกันเหมือนหลายวันที่ผ่านมาได้มั้ยคะ มันอาจจะทำให้มิราลืมพี่ได้เร็วขึ้น" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ฉันคิดว่าการที่เค้าทำแบบนี้มันจะยิ่งทำให้ฉันตัดใจยากจริงๆนะ
"ก็เพราะลองห่างแบบจริงๆจังๆแล้วมันทรมานเกินไปไงละ " คำพูดของพี่แดนทำให้ฉันค่อยๆเงยหน้ามองเค้าอย่างอึ้งๆ
เค้าหมายความว่าไงคำพูดของเค้าดูเหมือนจะซื่อว่ายังรักฉันอยู่ แต่มันก็ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้
"เราลองกลับมาคบกันดูมั้ย พี่ว่าพี่ขาดมิราไม่ได้จริงๆ" ตึกตึก ตึกตึกตึก ใจฉันกำลังเต้นแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ฉันเองก็ยังรักเค้าแต่ทำไมถึงรู้สึกกลัวขึ้นมาซะดื้อ
"พี่แดนพูดเล่นใช่มั้ยคะ ฮ่าๆขำมากเลยคะ ขอตัวนะคะ" ฉันแกล้งขำไปงั้นแหละ ฉันเลือกที่จะเดินหนีออกมา เพราะคำพูดของเค้าไงที่ทำให้ฉันกลัว คำพูดเหล่านั้นท่าทีตอนนั้น
"โอ๊ะ ขอโทษ...... เห้ยฮยอนบิน" ใครจะว่าฉันตกใจเว่อร์ก็ได้นะ แต่ว่านี้ทะเลเค้ามาอยู่ที่นี้ได้ไงแล้วกิจกรรมนี้มีแค่คณะฉันหนิ
"ตกใจอะดิที่เจอ" เค้าพูดแถมยังทำหน้าทะเล้นใส่ฉันอีก
"เออดิ มาได้ไงเนี้ย อย่าบอกว่าตามฉันมา" นี้เปล่าหลงตัวเองนะ แต่ก็สวยในระดับนึง
"ขอซื้อความหลงตัวเองเธอไปขายทิ้งได้มั้ย คณะเธอจ้างฉันกับเพื่อนมาทำอาหารช่วงเย็นก่อนกลับนะ" เค้าพูดแล้วชี้ไปทางกลุ่มเด็กคหกรรมสิบกว่าคนได้มั้งที่กำลังทยอยลงมาจากรถตู้
"ออๆ งั้นขอแบบอร่อยๆนะ แล้วก็ขอช็อคบอลด้วยจะดีมาก" ฉันรีบบอกช็อคบอลเลยเพราะเค้าทำอร่อยมากกกกก
"ยัยหมูมิราาาาา" เค้าหยิกแก้มฉันเบาๆจะว่าไปก็เขินนิดๆแฮะ
"มิรา!!!!! มึงปล่อยมือจากมิราเดี๋ยวนี้"
ฉันหันมอง แต่ไม่ต้องหันมองก็รู้แล้วละว่าเป็นพี่แดน
"แล้วพี่เป็นใครมาสั่ง" ฮยอนบินดูน่ากลัวขึ้นยังไงไม่รู้
"ฉันเป็นแฟนมิรา" เค้าเดินขยับเข้ามาใกล้ทำให้ฉันอยู่กึ่งกลางระหว่าง ผช 2คน แต่พี่แดนบอกว่าฉันเป็นแฟนงั้นหรอ
"มิว่าพี่ลืมคำว่าเก่านะคะ แฟนเก่าน่ะ"
ฉันพูดขึ้น ซึ่งพี่แดนดูหน้าเจื่อยไปเลยแฮะ
"นี้มิรา ที่พูดแบบนี้ชอบมันรึไง" พี่แดนเริ่มตะคอกขึ้นมา
"นั้นมันก็สิทธิส่วนตัว ทีพี่ไปจู๋จี๋กับยัยป้านั้น มิรายังไม่ก้าวก่ายเลย พี่เองก็เป็นคนขอเลิกมิราเอง ไปเถอะฮยอนบิน" ฉันรีบดึงมือฮยอนบินออกมาทันที ฉันกลัวว่าตัวเองจะทำตัวอ่อนแอไงละ
"ยังรักเค้าอยู่หรอ" ฮยอนบินบีบไหล่ฉันเบาๆ
"อืม" ฉันเลือกที่จะตอบความจริงออกมา
"แล้วทำไมเธอถึงพูดแบบนั้น"
"เพราะสิ่งที่เค้าเคยพูด เคยทำไงละ ฉันขอตัวนะ" ฉันเดินออกมาจากฮยอนบินทันที ตอนนี้ฉันแค่ต้องการเวลาส่วนตัวของตัวเองจริงๆ
# มาแล้วนะต้องโหวต ต้องเม้นกันนะค่ะ คริคริ
YOU ARE READING
(1)sorry ทั้งหมดเป็นเพราะรัก (end)
Fanfictionฉันแค่รักเค้ามากจนไม่อยากเสียเค้าไป แต่ฉันคงงี่เง่าเกินไปเค้าถึงรำคาญและหมดรักฉัน
