แดเนียลพาร์ท...........
ผมมองนาฬิกาข้อมือตัวเองรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ผมให้มิรารอหน้าห้องแต่เธอกลับหนีไปกินข้าวเองแถมยังออกไปกินข้าวนอกอีก ผมถามยามเค้าบอกว่าเธอวิ่งขึ้นรถเมล์ไป ผมละไม่อยากเชื่อเลย โทรหาสายที่ร้อยก็ไม่รับ ส่งข้อความไปก็ไม่อ่าน น่าหงุดหงิดชะมัด แล้วออกไปตั้งแต่บ่าย นี้หกโมงเย็นแล้วยังไม่กลับมาเลย
ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด
เสียงกดรหัส เธอมาแล้วสินะผมรีบเปิดประตูออกซึ่งเธอกำลังจะปิดประตูแต่ผมดันประตูไว้แล้วเอาตัวเองเข้าไปโดยเร็วไม่งั้นเธอคงปิดประตูแล้วไม่ให้ผมเข้าแน่ๆ
"พะพะพี่แดน" เธอดูตกใจไม่น้อย เพราะเธอมีความผิดอยู่นะสิ
"พี่เอง ไปไหนมาพี่บอกให้รอไม่ใช่รึไง"
ผมดันตัวเธอให้ติดผนังแล้วเอามืออีกข้างปิดประตู
"แล้วทำไมต้องรอ พี่จะให้พูดอีกกี่ครั้งว่าพี่ไม่ควรทำแบบนี้กับแฟนเก่า" ใจผมกระตุกวูบนิดๆ มันเริ่มรู้สึกแปลกๆ
"ก็พี่สัญญากับแม่มิราไว้ว่าจะดูแลมิรา
แล้วนี้ไปไหนมาไหนคนเดียว แล้วตอนนี้ก็เย็นมากแล้วกลับแท็กซี่มันอันตราย"
"มิไม่ได้กลับแท็กซี่ พอใจยังพอในแล้วก็ออกไป" เธอพยายามผลักผม แต่เธอบอกไม่ได้กลับแท็กซี่แล้วเธอกลับกับใครกัน
"ไปกับใครมาแอล ไนท์หรือเฌอวา" ผมถามอย่างข่มอารมณ์ หวังว่าเธอจะไปกับ ผญ นะ
"ไปคนเดียว แต่ฮยอนบินมาส่ง" ฮยอนบินมาส่ง ไอ้เวรนั้นทาส่งเธอได้ไง
"มันมาส่งเธอได้ไงตอบพี่มานะ ไปกับมันหรอ" ผมเริ่มโมโหมากขึ้น ทำไมต้องไปกับมัน
"โอ้ยเจ็บนะ ก็แค่ไปกินข้าวแล้วบังเอิญเป็นร้านของเค้า เค้าเลยอาสามาส่ง" เธอ
พยายามแกะมือผม ผมว่ามิราไม่ใช่คนโง่ที่จะมองไม่ออกว่ามันชอบเธอ แต่การที่เธอยอมให้มันมาส่งแปลว่าเธอจะลองเปิดใจ
"มานี้เลย" ผมลากยัยตัวแสบมาที่ห้องนอนของเธอทันที ผมเหวี่ยงร่างบางลงที่นอนแล้วขึ้นคร่อมเธอ ตอนนี้เธอดูกลัวมากแต่ผมจะไม่สงสารเธอหรอกเพราะเดี๋ยวนี้เธอดื้อกับผมมากเกินไปแล้ว
จบพาร์ท
มิราพาร์ท...........
"ปล่อยนะ ปล่อย อื่อออ" ฉันพยายามดิ้นไปมา ฉันรู้สึกได้ถึงกลิ่นคาวเลือดที่คุ้งทั่วปากตอนนี้พี่แดนจูบฉันแรงมาก
"ยะยะอย่า" ฉันร้องห้ามเมื่อพี่แดนเปิดเสื้อฉันแล้วจูบวนที่รอบสะดือของฉัน
"พี่จะไม่ทนแล้ว เป็นของพี่นะ" เค้าเลื่อนขึ้นมากระซิบที่ข้างหูของฉัน
"เราเลิกกันแล้ว อื่อออ จ๊วฟฟฟ" พี่แดนดูดปากฉันแรงๆที่นึงแล้วลงไปไซร้ซอกคอฉันจนขนลุกไปหมด เค้าไม่เคยรุกฉันขนาดนี้อย่างมากก็แค่จูบ
"มิเป็นประจำเดือน" เค้าเลิกคิ้วนิดๆแล้วมองต่ำ ทำไมต้องมองต่ำด้วยวะคนมันเขินนะ
"โกหก"
"มะมะไม่โกหก พี่ก็รู้หนิเมื่อคืนพี่บอกเองว่ามิใกล้เป็นประจำเดือนพี่เลยพาไปกินเค้ก" ฉันพูดด้วยเสียงสั่นๆเพราะเค้าเอาแต่จูบที่คอฉันไปมา
"เห้อ....." เค้าล้มตัวลงนอนข้างๆฉันแล้วจับมือฉันไว้แน่น
"พี่ลุกกลับห้องพี่ไปได้แล้ว"
"ไม่กลับ คืนนี้พี่จะนอนนี้" เค้าทำแบบนี้อีกแล้วสินะ
"เห้อ เมื่อไหร่พี่จะเลิกทำแบบนี้ ต้องรอให้มิมีแฟนใหม่ก่อนรึไง" ฉันเริ่มโมโหขึ้น
เค้าขอเลิกฉันแต่ยังทำแบบนี้ทำเหมือนว่าเราเป็นแฟนกันทั้งๆที่ไม่ใช่มันทำให้ฉันเหมือนพวกไร้ค่า
"ไม่มีทาง มิราไม่มีทางลืมพี่ง่ายๆหรอก"
เค้ายิ้มออกมาเหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย
"ใช่ไงมิถึงอยากให้พี่ออกห่าง แบบนี้มิ
โครตรู้สึกแย่เลยนะ พี่กำลังทำให้มิไร้ค่าที่ปล่อยให้คนที่ขึ้นชื่อว่าแฟนเก่ากอดจูบตามใจชอบ" ฉันพูดด้วยเสียงสั่นๆทั้งโกรธเค้าทั้งโกรธตัวเอง
"เห้อ พี่กลับห้องก็ได้ ดูแลตัวเองดีๆละ"
เค้าเดินออกไปแล้ว บทจะไปก็ไปง่ายๆเลยสินะ คงเป็นเพราะฉันไม่สำคัญพอแล้วละเค้าเลยคิดจะไปก็ไปคิดจะมาก็มา ชั่งเหอะฉันควรจะเข้มแข็ง
#มาลงให้อีกตอนแล้วค่าาา
ČTEŠ
(1)sorry ทั้งหมดเป็นเพราะรัก (end)
Fanfikceฉันแค่รักเค้ามากจนไม่อยากเสียเค้าไป แต่ฉันคงงี่เง่าเกินไปเค้าถึงรำคาญและหมดรักฉัน
