BİLİNMEYEN NUMARA

BİLİNMEYEN NUMARA-21.BÖLÜM

BAŞAK

Koşuyorduk ama hiç gücüm kalmamıştı.Açlık,susuzluk,yorgunluk derken adım atacak halim yoktu.Gözlerimin karardığını ve başımın döndüğünü hissettim.Koşmam yavaşlamıştı.

Sesimin çıktığı kadar "Arda."diye seslendim.

Arda bana döndü ve "Başak.Hadi dayan biraz."diye sesledi.

O benden biraz öndeydi.Başımı bir sağa bir sola salladıktan sonra bulunduğum yere çöktüm.

Arda yanıma geldi ve "Başak.Lütfen."dedi.

Peşimizden koşan adam bize ulaşmak üzereydi.Çok hızlı koşmuyordu ama bize ulaşmasına çok mesafe yoktu.Arda ayağa kalkmam için yardım etmeye çalışıyordu.

"Arda boşver.Gerçekten koşabildiğin kadar koş.Belki kurtulursun.O zaman belki bana yardımcı olabilirsin."dedim.

Arda "Saçmalama.Ben kurtulursam onlar seni burada tutmazlar."

"Ben gerçekten daha fazla devam edemem.Adım atacak halim yok.Benim yüzümden yakalanma sen de."

Arda "Olmaz öyle şey.Asıl sen benim yüzümden kaçırıldın.Kaçacaksak beraber.Yakalanacaksak yine beraber."

Arda'nın bu sözlerine şok olmuştum.Tüm gücümü topladım ve ayağa kalktım.Adam neredeyse bize ulaşmıştı.Son anda koşmaya devam ettik.Bir süre sonra peşimizden koşmayı bıraktı.Şaşırmıştık.

Arda "Nasılsın?"diye sordu.

"Başım dönüyor."dedim.

Arda "Biraz dinlenelim."dedi ve yine bir ağacın dibine oturduk.

"Ne yapacaklar bizi?Organ mafyası falan mı bunlar?"diye sordum.

Arda "Organ mafyası olduklarını sanmıyorum.Ama ne yapacakları konusunda hiç bir fikrim yok."dedi.

"Bak ben söylüyorum.Biz buradan kurtulamayız.İnsanı bırak kuş bile yok burada.Boşu boşuna koşuyoruz.Ormanda mı yaşayacağız?Ormandan çıkınca yakalanıyoruz."

Arda "Sen ne zaman pozitif olacaksın çok merak ediyorum."

"Arda ne pozitifliği ya?Farkındaysan kaçırıldık.Nasıl pozitif olurum?"dedim sert bir şekilde.

Arda "Tamam haklısın ama zaten zor durumdayız.Bir de sen germe lütfen ya.Kurtulacağız.Güven bana."

"Kusura bakma ama en son güven bana dediğinde kendimi karanlık bir odada elim kolum bağlı buldum anlatabildim mi?"dedim sesimi yükselterek.

Arda hiçbir şey söylemedi.

Üzüldüğünü anlayınca "Pardon ya.Ben biraz stres oldum.Ama hak ver yani.Yemek yok su yok.Ne kadar kaçacağız ki?Yakalanmasak bile ölürüz burada."dedim.

Arda "Biraz dinlen.Gerisini bana bırak."dedi.

En azından orada yemek,su falan veriyorlardı.

Biraz dinlendikten sonra yürümeye devam ettik.Uzun bir yürüyüşten sonra nihayet ormandan çıktık.Bu sefer ana yola çıkmıştık.Şansımıza arabalar geçiyordu.

Arda arabalardan birini durdurdu ve sürücüye bir şeyler söyledi.Daha sonra bana "Gel."işareti yaptı.Nasıl sevindiğimi anlatamam.Resmen kurutulmuştuk.

Hemen koştum ve arabaya bindim.Arda da yanıma oturdu.

Sürücü "Nereye gidiyorsunuz gençler?"diye sordu.

Arda bana baktı.Çünkü o nereye gideceğini bilmiyordu.Ailesinin yerini bilmiyordu.Ben bizim evin adresini verdim.

Sürücü "Ooo.Çok uzaklaşmışsınız siz.Ne işiniz var sizin burada?"diye sordu.

Arda "Kaçırıldık biz."

Gerçi Arda pek kaçırılmış sayılmaz ama neyse.

Adam "Kaçırıldınız mı yoksa kaçtınız mı?"diye sordu.

"Tabi ki kaçırıldık."dedim.

Adam "Hadi çocuklar hadi.Ben çok duydum böyle şeyler.Siz evden kaçtınız.Ailelerinize söylememem için de kaçırıldık diyorsunuz."dedi.

Yuh ya senaryoya bak.

Arda "Abi saçmalama ya yok öyle bir şey.Kaçsak nereye kaçarız?Burada insan mı yaşar?"dedi.

Adam "Valla çocuklar beni uğraştırmayın.Başımı belaya sokmak istemem."dedi ve arabayı durdurdu.

Arabadan indik.Hala ana yoldaydık ama kaçırıldığımız yerden baya uzaklaşmıştık.Başka bir arabanın geçmesi ümidiyle bekliyorduk.Ne yazık ki ne gelen var ne giden.

"Bu böyle olmaz Arda ya.Baksana kaldık buralarda."dedim.

Arda "Merak etme.Geçer birazdan birileri."dedi.

Ne rahat bri çocuk ya.Açık hedefiz resmen şu an.Neyse ki bir araba geliyordu.Arda hemen arabayı durdurdu.Arabayı bir kız kullanyordu.20li yaşalarda.

Kız arabadan indi ve "Hayırdır gençler?Ne işiniz var burada?"diye sordu.

Olan biteni anlattık.Daha sonra arabaya geçtik.Kız arabayı sürmeye başladı.

Geldiğimiz yola geri dönünce şüphelendim ve "Yanlış gitmiyor musunuz?İleri doğru devam etmemiz gerekmiyor mu?"diye sordum.

"Kız "Tatlım yolu biliyor olsaydın burada olmazdın."dedi.

"Yolu bilmesem de buradan gidilmeyeceğine eminim."dedim.

Arda "Panik yapma Başak.Demek ki oradan gidiliyor."dedi sessizce.

"Arda saçmalama.Bu yol bizim geldiğimiz yol.Baksana geri dönüyoruz."dedim.

Arda dışarıya bakmaya başladı.

İlerde bizi kapalı tuttukları evi görünce Arda "Hemen durmazsan seni öldürürüm."dedi ve kızı boğazından tuttu.

Kız "Duur.Bırak benii."diye bağırmaya başladı.

Arda "Hemen durdur şu arabayı."dedi.

Kız arabayı durdurdu ve hemen arabadan indik.

Arda "Araba sürmeyi biliyor musun?"diye sordu.

"Hayır.Neden ki?"diye sordum.

Arda "Keşke kızı indirip arabayı alsaydık."dedi.

Arda bunu söylediğinde kız kaçırıldığımız evin önünde durdu.Adamların yanına gitti ve onlara bir şeyler söyledi.Bizi görmeyecekleri bir yerden onları izlemeye başladık.Yüzlerindeki maskeyi çıkarmıyorlardı.Polisler tarafından yakalanmaktan korkuyorlar herhalde.

Kız eliyle bizi bıraktığı yeri işaret etti.Hep birlikte o yöne doğru gelmeye başladılar.Tabi biz yine ormana koştuk.Orman bizim sığınağımızdı resmen.Kaçacak başka bir yer yoktu.Ormandan başka bir yere gidemeyeceğimizi bildikleri için bizi bulmaları zor olmaz diye düşünüyordum.Çünkü bu sefer kalabalıklardı.