The Anarchist

•1•

Γεια σας το όνομα μου είναι Nia Vall . Είμαι ένας χαμηλών τόνων χαρακτήρας και όπως όλοι με χαρακτηρίζουν φυτό.

Και όχι , δεν με φωνάζουν έτσι οι φίλοι μου γιατί δυστυχώς , δεν έχω . Μόνο μια κολλητή έχω.

Το όνομα της είναι Liz Ross.

Είναι η μόνη που ασχολείται μαζί μου . Την αγαπάω πολύ , απλά πρέπει να είμαι συγκεντρωμένη στα μαθήματα μου , οπότε δεν περνάμε πολύ χρόνο μαζί.

Το πρόγραμμα μου είναι τοσο βαρετό . Σχολείο , σπίτι , φροντηστήριο , σπίτι , διάβασμα και μετά ύπνο.Συνήθως πηγαίνω στης 9 αλλά όταν εχω αργά φροντηστήριο κοιμάμαι κατά της 10.

Αυτή την στιγμή είμαι στο σχολείο , συγκεκριμένα μέσα στην τάξη και απλα βαριέμαι να παρακολουθήσω . Κοιτάω το θρανίο και ζωγραφίζω , όταν νιώθω ένα απαλό σκούντηγμα στον ώμο μου.

Γυρνάω και βλέπω την Liz

"Θες να πάμε βόλτα το απόγευμα;"
Μου ψιθυρίζει

"Δεν μπορώ"
Της απανταω

"Γιατί; Δεν έχεις φροντηστήριο σήμερα"
Μου λέει με σηκωμένο το φρύδι

Σκέψου κάτι γρήγορα.

"Πρέπει να διαβάσω για τα ισπανικά"
Της λέω την πρώτη δικαιολογία που μου έρχεται στο μυαλό

Τώρα θα αναρωτιέσται γιατι δεν θέλω να βγω.
Δεν είναι οτι δεν θέλω , απλά οι γονείς μου αποκλείεται να με αφήσουν .

Όμως ξέρετε πόσο θέλω να βγω? Να ζησω και εγώ σαν μια φυσιολογική 17χρονη? Θέλω να μιλήσω στους γονείς μου , αλλα φοβάμαι τι θα πει ο πατέρας μου.

Όχι οτι θα με χτυπήσει ή κατι τετοιο , απλά θα αρχίσει να ουρλιάζει και να λέει οτι η Liz με παρασέρνει και έτσι θα μου απαγορέψει να κάνω παρέα μαζί της .

Η μαμά μου έχει προσπαθήσει να του μιλήσει πολλές φορές αλλά πάντα καταλήγουν να μαλώνουν . Μια φορά μάλωσαν τόσο άσχημα , που τον έδιωξε από το σπίτι . Βλέπετε είναι πολύ δυναμιλή γυναίκα και αρκετά οξύθημη σε όλους , εκτός από εμένα , αφού όπως λέει είμαι το θαύμα της ζωής της . Εγώ πάλι δεν νιώθω σαν θαύμα , καθόλου όμως.

"Αν θες μπορώ να μιλήσω εγώ στον μπαμπά σου"
Μου ψιθύρισε η Liz

"Αλήθεια;"
Την ρώτησα έκπληκτη

"Ναι βρε μπαρμπούνι μου"

Και αυτο είναι το παρατσούκλι που με έχει βγάλει , καθώς τα μάτια και τα μάγουλα μου είναι ελαφρώς μεγαλούτσικα θα έλεγα.