The Anarchist

•15•

Ήταν να μου γυρίσει την πλάτη και να σιγοβρίζει .

"Nia δεν κατάλαβες τις προθέ-"
Πήγε να πει αλλά τον διέκοψα

"Μια χαρά κατάλαβα Isaac! Άπλα εμείς οι δύο..."

"Τι εμείς οι δύο Nia;"

"Είμαστε από διαφορετικούς κόσμους Issac...και αυτό δημιουργεί και θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα , καλύτερα θα ήταν απλά να το τελειώσουμε εδώ"
Του είπα σιγανά τις τελευταίες μου λέξεις

"Το ξέραμε και οι δύο ότι ήταν μια επιπολαιότητα από την αρχή , όσο και να το θέλουμε δεν θα τα καταφέρουμε Isaac"
Του ξαναείπα χαμηλά , ίσα ίσα ακούστηκε

"Έχεις δίκιο"
Μου είπε ξεφυσώντας βάζοντας τα χέρια του στο πρόσωπο του

"Εξάλλου δεν κράτησε πολύ , οπότε θα είναι πιο εύκολο να το λήξουμε τώρα . Όσο πιο γρήγορα τόσο καλύτερα , και για τους δυο μας"
Μου είπε κοιτώντας  βαθιά στα μάτια μου

"Ναι συμφωνώ . Εγω πρέπει να πηγαίνω τώρα"
Του είπα κοιτώντας αμήχανα τα χέρια μου

"Ναι και εγω πρέπει να πάω στην ομάδα . Ο καθένας εκεί που πρέπει να είναι"
Με κοίταξε μια τελευταία φορά και έφυγε

ISAAC'S POV

Όταν μου είπε ότι θα ήταν καλύτερο να το λήξουμε έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου .

Πρώτη φορά μου έλεγαν κάτι τέτοιο , οπότε δεν είχα ξανανιώσει αυτό το συναίσθημα .

Αλλά πιστέψτε με , ήταν το χειρότερο συναίσθημα  που ένιωσα ποτέ .

Και τα δάκρυα που έτρεχαν από τα μάτια της δεν το έκαναν καλύτερο .

Καθώς έφευγα την κοίταξα μια τελευταία φορά .

Αυτό που είχαμε ήταν μικρό αλλά διαφορετικό .

Θα την θυμάμαι σαν την καλύτερη μου ανάμνηση και ποιος ξέρει , μπορεί να ξανασυναντηθούμε .

Ήταν ένα μικρό πανέμορφο διάλειμμα από την πραγματικότητα .

Η οποία επιστρέφει δυναμικά .

Καθώς μπήκα στο κάστρο τους είδα όλους στο τραπέζι των συσκέψεων .

"Συγνώμη που δεν σε περιμέναμε αλλά άργησες πολύ"
Μου είπε λίγο νευριασμένη η Bethany

"Και για να έχουμε καλό ερώτημα , που ήσουν;"
Είπε εκνευρισμένη

"Δεν έχω όρεξη"
Της είπα ψυχρά και μονότονα