ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

Κεφάλαιο 3

 Ενώ η Χριστίνα ήταν ακόμη βυθισμένη στις αναμνήσεις της τα φώτα του διαμερίσματος έσβησαν.  Άπλωσε το χέρι για να πιάσει το κινητό της πάνω από το τραπεζάκι με τον φόβο να την κυριεύει.

Το γρύλλισμα που ακούστηκε πίσω της την έκανε να παγώσει. Στο τρεμάμενο φως των κεριών μπορούσε να δει περισσότερες από δύο σκιές να σέρνονται γύρω της . Οι σκιές των σκύλων βρισκόταν παντού γύρω της κάνοντας κύκλους σα να ετοιμάζονταν να της επιτεθούν. Μπορούσε να ακούσει τις ανάσες τους και τα όλο και πιο έντονα γρυλλίσματά τους.

Η Χριστίνα έβαλε τα χέρια της στα αυτιά της και ούρλιαξε με τρόμο. Τα φώτα άναψαν και εκείνη κοίταξε γύρω της έντρομη αλλά τα περίεργα όντα είχαν εξαφανιστεί. Τα φώτα τα είχαν διώξει για άλλη μια φορά.

Ήξερε οτι έπρεπε να μένει στο φως  και αυτό επεδίωκε πάντα όσο όμως περνούσε από το χέρι της.

Με όλα αυτά που της συνέβαιναν  δεν μπορούσε να έχει φυσιολογική σχέση με κανέναν άλλον άνθρωπο και η ζωή της γινόταν πολύ δύσκολη. Φυσικά δεν υπήρχε καν θέμα δεσμού με άντρα. Την σκέψη την είχε καταχωνιάσει βαθιά μέσα της γνωρίζοντας οτι δεν θα ήταν εφικτό κάτι τέτοιο με την κατάστασή της. Ποιος θα ανεχόταν  μια γυναίκα που φοβόταν να βρεθεί οπουδήποτε υπήρχε σκιά ή σκοτάδι;

Έτσι δεν επέτρεψε ποτέ στον εαυτό της να κάνει σχέση παρόλο που τραβούσε την προσοχή των αντρών λόγω εμφάνισής. Ήταν ψηλή, γύρω στο 1.80, τα μαλλιά της ήταν τόσο μαύρα που έμοιαζαν μπλε και το δέρμα της σταρένιο. Τα μάτια της ήταν πράσινα  και τα χείλη της σαρκώδη σε σχήμα καρδιάς. Στο γραφείο αρκετοί άντρες είχαν προσπαθήσει να την προσεγγίσουν χωρίς επιτυχία. Δεν μπορούσε να αφήσει κανέναν να δει πόσο φοβισμένη ήταν. Προτιμούσε να την λένε ψυχρή και φάντασμα, παρά τρελή.

Όλη την νύχτα η Χριστίνα την πέρασε στο σαλόνι έχοντας ανάψει όλα τα κεριά που είχε στο σπίτι μήπως και ξανακοβόταν το ρεύμα. Είχε καθίσει στις μαξιλάρες που είχε πεταμένες στο πάτωμα μπροστά από το μικρό τραπεζάκι και είχε ανοίξει το λαπτοπ της για να δουλέψει.  Αυτό είχε γίνει κάποιου είδους ιεροτελεστία για την ίδια που της επέτρεπε να ηρεμήσει λίγο,  κάθε φορά που τις συνέβαιναν όλα τα περίεργα.

Καταλάβαινε οτι τελευταία τα γεγονότα που την τρομοκρατούσαν είχαν αυξηθεί τόσο σε συχνότητα όσο και σε ένταση. Αυτά τα πλάσματα έτειναν να γίνουν όλο και πιο ζωντανά.