*** უფროსი სკოლა "რაკუზანის" კალათბურთის გუნდის კაპიტანი აკაში სეიჯურო კაფეში მშვიდად იჯდა და ელოდებოდა თუ როდის დაბრუნდებოდა მისი სემპაი საპირფარეშოდან. აკაში 16 წლის გახლდათ. საკმაოდ სიმპათიური და თავისი ასაკისათვის ზედმეტად განათლებული. წითელი თმა და შერეული ფერის თვალები ჰქონდა. "ჰეტეროგლაზია", ბიჭს მამისგან მუქი ყავისფერი თვალები ერგო, ხოლო -დედისგან ღია ქარვისფერი. ცოტათი "ჩოლკა" ჰქონდა ჩამოზედილი. ეს ძალიან აწუხევდა, თუმცა შეჭრისთვის დრო ვერ გამოენახა. შავი შარვალი და თეთრი პერანგი ეცვა. სხვადასხვაფერის თვალებით კი ყავას დასცქეროდა. -ბოდიში, აკაში. თქვა ახალგაზრდამ და სკამზე ჩამოჯდა. -არაუშავს. გაიღიმა აკაშიმ. -როგორც იცი ,კალათბურთის გუნდის შესახებ მსურს საუბარი. თქვა ქერათმიანმა ყმაწვილმა და ყავა მოსვა შემდეგ საუბარი განაგრძო: -შესაძლებელია, სისულელედ მოგეჩვენოს, მაგრამ "რაკუზანში" "ზამთრის თასის" ფინალში მოსაგებად ტრადიცია გვაქვს.ფინალის წინა დღეს გუნდის კაპიტანი ქალიშვილთან უნდა დაწვეს. აკაშის სახეზე გაოცება დაეტყო. -ეს ხუმრობაა? რაკუზანის ყოფილმა კაპიტანმა უარის ნიშნად თავი გააქნია. -სისულელეა. განაცხადა აკაშიმ. -ერთი შეხედვით სისულელე შეიძლება მოგეჩვენოს, მაგრამ ეს ჩვენი გუნდის ტრადიციაა და ყოველთვის ამართლებს. -მოგება სხვა ხერხითაც შეიძლება. -მეგონა იმ ხალხის კატეგორიას მიეკუთნები, რომელიც გამარჯვებას ყველაფრის ფასად იპოვებს. ყავა მოსვა ყოფილმა კაპიტანმა.აკაშიმ გაუღიმა. -ეჭვი გეპარებათ,რომ მოვიგებ?! მე აბსოლუტური ვარ! ყოველთვის ვაღწევ ჩემს მიზანს, მაგრამ ღირებასაც არ ვკარგავ. მიუგო წითელთმიანმა აკაშიმ.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
