TANRILAR ÇETESİ

1. Bölüm

Multi: Birkan

Bazı sesleri unutmak mümkün değildi, o sesi aklımdan silemiyordum. Tam altı ay önce gelen bir telefon hayatımı değiştirmişti. 

~••••~
" Küçük kız annenin ve babanın yaptıklarını senin çekmeni istemezdim ama malesef ki hayat böyledir. Şimdi onlar gitti ve sana onlardan kalan acılar kaldı, Baban o zehir gibi aklını biraz mantıklı kullansaydı işler bu kadar çığırından çıkmazdı, umarım onlara bıraktığım izleri seversin."

" Ne, kimsiniz? Anlamadım"

" Damgalandın... umarım senin sonunda Ailen gibi olmaz."

Ve telefon kapandı .

Beş dakikalık yol nasıl geçti bilmiyorum ama eve geldiğimde evimizin önünde ambulansalar vardı. Koşarak içeri girdim içerde annem ve babam yerde kanlar içinde yatıyordu annemin yüzüne baktım o güzel gözlerinin içindeki parıltı gitmişti.

Yanlarına bile gidemedim yere çöktüm gözümden bir damla yaş aktı.
" Anne , baba uyansanıza."
" Baba bana söz vermiştin hani Annemle birlikte sonsuza kadar yanımda olucaktınız söz vermiştin, söz vermiştin, söz vermiştin."  Babamla annem el ele kanlar içinde yatıyorlardı " Hayır olmaz. Hayır hayır ". Ayağa kalktım anneme son defa saçlarına dokunmak, babamın gözlerine bakmak için yanlarına gittim ama biri beni durdurdu " Hanımefendi durun lütfen " beni tutanın kim olduğunu bilmiyordum ellerimi kurtardım kanların içine çöktüm babam ve annemin yanına son kez kokularını almak için ellerimi annemin o güzelim saçlarına götürdüm " Anne, bak yanındayım"  babama döndüm ellerim kan olmuştu " baba söyle ona uyansın sen öpersen uyanır belki" 

Şoka girmiştim kafamı elerimin arasına aldım . ileri geri sallanmaya başladım yaptıklarımın farkında bile degildim .

"  Söz vermiştin, gitmicektin. "  
--------
Gözlerimi açtığımda hastanedeydim başımda amcam, teyzem ve kuzenim vardı. Uyandığım anda amcam bana sıkıca sarılmıştı o an tüm olanlar gözümün önüne geldi .  Bir damla gözyaşı akıp gitti .sanki bundan sonraki hayatımın özetiydi, o an akan bir damla yaş.

Amcamın kokusunu içime çektim . Babam gibi kokuyordu aynı onun gibi bakıyordu, canım yanıyor.

Nasıl geçicekti bu acı Allahım yardım et bana bukadar acıyı ruhumda nasıl taşıyabilirim ki ruhumun buna dayanabileceğini sanmıyordum. 

"Kızım geçicek inan bana biz senin yanındayız bundan sona .
Bak Derya teyzen ve Birkan da var ."

"Bana söz verdi amca gitmicekti babam. "diyip

Dahada sıkı sarıldım amcama arkamdan Birkan ve Derya teyzemde sarıldı bana o sırada kapı açıldı hemşire içeri girdi.

"Acar Kara ve Belgin Karanın otopsisi çıktı Arat bey doktor sizinle görüşmek istiyor."

Amcam sıcak kollarını üzerimden çekti ve doğruldu hemşire ona yol göstermek için yana kaydı. Tam çıkarlarken 

"Ben annemle babamı görmek istiyorum." dedim 

Teyzem "Kuzum görmesen daha iyi ."dedi

Gözlerimi hemşireden teyzeme çevirdim  " Görmek istiyorum."

Teyzem anlamış bir ifadeyle bana baktı "Peki" dedi .

Amcam bana son bir bakış atıp hemşireyle birlikte odadan çıktılar. 

Odada ben teyzem ve Birkan kalmıştık gözlerimi kapatım. Kapatır kapatmaz zaten sulu olan gözlerimden tekrar damlalar akmaya başladı.  

Ruhum ve kalbim bu acıyı geçici  bir şekilde unutmam için uykuya dalmamı sağladı.

-------

Uyadığımda odada kimse yoktu yataktan doğruldum bu sırada koluma taktıkları serumu farrketim. Serum bitmişti kolumdaki serumu çıkartım elimi yüzümü yıkamam gerekiyordu.

Ayağa kalkıp kapıya doğru yürüdüm , dışarı çıktım koridorda yürümeye başladım koridorda kendi işleriyle meşkul birçok insan vardı bi an keşke ordaki herhangi biri olabilseydim diye içimden geçirdim . En azından bunları yaşamazdım.

Gözlerim doldu gene ve bir damla daha yaş  kurtuldu bu acı ruhtan dua ederek.

Laboya girip elimi yüzüme biraz su tutum gözlerim şişmiş ve altları morarmıştı
Kahverengi dalgalı saçlarım birbirine girmişti. Yüzüm bir günde çökmüştü resmen. Saçlarımı toplayıp son birkez aynaya bakıp çıktım.

Odaya gitmek yerine dışarı çıkmak için yürümeye başladım .Hastanenin bahcesindeki bir banka oturdum akşam olmuştu bahcede fazla insan yoktu.
Kafamı kaldırdım yıldızları hiç bu kadar parlak görmemiştim daha önce ,
Belki dedim,
Belki babamla annem onlara katıldı diye bukadar parlaklardı.
Tam o sırada bir yıldız kaydı ve bendende bir damla gözyaşı aynı anda düştü.

Yanıma oturan Birkanı farketmemiştim bile " Hadi ama kendini toparlaman lazım." dedi
Birkana saniyelik bir bakış atıp tekrar bakışlarımı gökyüzüne çevirdim.
" İzin verde acımı yaşıyabilim Birkan"
" Sana yaşama demiyorum zaten ama sen böyle bir kız değildin güçlüydün.  hep sen beni bu durumlarda kaldırdın sıra bende biz küçüken hatırlıyormusun ben senden büyük olmama rağmen sana özenirdim , birgün ikimiz bisiklet sürüyorduk sahilde önümüze bir kedi çıkmıştı ikimizde panikleyip fren yapmıştık dizimiz kanmıştı ben ağlamaya başlayınca kendi dizindeki yara daha büyük olmasına rağmen hiç ağlamamış ve beni eve kadar taşımıştın.
Sen gerçekten güçlü bir kızsın Acar amacam böyle olsun mu isterdi ha kendini topla Acar amcam ve Belgin teyze için topla tamam mı? Sen onların kızı olarak güçlü olmak zorundasın"

Gözlerim dahada dolarken Birkana sıkı sıkı sarıldım " Onlar böyle olmamı istemezlerdi."
" Evet istemezlerdi şimdi kendi hayatın için kararları sen vericeksin"  diyip o da bana sıkı sıkı sarıldı
" Ben hep yanınadyım güzelim tamam mı?"dedi .
---------

Nasıl gïdiyor??? Bundan sonraki bölümlerde sizce Aden neler yapacak?