Bazı şeyler nasip ,kısmet işiymiş.Mesela annem hep" Güzelin kaderi çirkin olurmuş." der en sık söylediği şey bu galiba.Kendi kaderine ,yaşadıklarına karşı bir isyan bu cümle.Bende hep bunu tekrar ettim ben çirkinsem kaderim güzel olur dedim.Çocuk aklı işte denklem değil ki bu ,hep x eşittir y yada iki kere iki dört etsin.Ama ben inanmıştım işte böyle bir denkleme.
Hayat her zaman bana bir yerleriyle gülerdi.Olmaz, asla olmaz dediğim ne varsa gelip beni bulurdu.Küçümseyip,dalga geçtiğim bu mu yani dediğim her şey tek tek başıma geldi.Ben zamanla aklımı başıma alacağıma burnumu iyice havaya diktim.İnatçılığımla sert kayalara çarptım.Dağlar devirip,derelerden aştım.Pişman olmadığım tek şey kendimden asla ödün vermedim.
Yoruldum,düştüm,korktum,üşüdüm,pişman oldum,canım yandı,ağladım,hatalar yaptım elimden kimse tutmadı.Masallardaki gibi bir prensim yoktu.Beni düşünen bir ailem yoktu.Sadece bedenen yanımdaydılar.
Varoluşumda dayandığım tek varlık benliğimdi.Yapayalnız olduğum bu hayatta güçlü olmaktan başka çarem yoktu.Kimseden bir şeyler ümit edecek, kurtarılmayı bekleyecek kadar pasif ve ahmak değildim.
Ben güçlü bir kadındım.
Tek başına ve dimdik ayaktaydım.
Selam millet!Çok heyecanlıyım ilk hikayem.Daha önce yayınlayıp silmiştim.Biraz okuma sayısı artarsa okuyanların olduğunu görürsem bölüm atarım.Lütfen yorum yazın beğenip ,beğenmediğinizi bilmek istiyorum.☺️
Kendinize iyi bakın ,hiçbir şey bizden değerli değil.♥️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NAMÜTENAHİ
General FictionŞu kocaman dünyanın ufak tefek bir yolcusuyum. Her gün bu yolculuğa başlayan ve bitirenler kervanının içinde seyir halindeyim.Görüyorum,izliyorum,hissediyorum,yürüyorum,ara sıra koşuyorum,sık sık kendime konuşuyorum. Bazen de dönüyorum dünyama ben...
