Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌸🌸🌸
Sosyal hizmetler il müdürlüğü binasına giriş yapan Jongin ve hanımlar, resepsiyon görevlisi tarafından yönlendirilmelerinin hemen ardından, idari kata çıkmak üzere asansöre bindiler.
Elektronik kabin yukarı çıkarken geçen o kısacık süre bile heyecandan yerinde duramayan Jongin'e yıllar kadar uzun geldiğinden, genç adam küçük çocuklar gibi sabırsızlıkla kâh annesini kâh kâhyasını eteklerinden çekiştiriyordu. Herkes adına çileli bu bekleyiş nihayet idari katta son buldu ve üçlü, asansör kabinini hızla terk edip soluğu genel sekreterlikte aldı.
Genç bir kadını hemen karşılarında ve onları hazır bekler vaziyette bulan Jongin'in dudaklarına, oldukça tuhaf ve gergin bir tebessüm oturdu. Bu denli heyecan yapması normal miydi bilmiyordu fakat ne diyeceğini unutmuştu çoktan.
"Iıı, şey biz... Şey için gelmiştik..."
"Jongin bey değil mi?"
"Evet benim."
"Hoşgeldiniz Jongin bey, Bangri hanım, Jinmi hanım. Buyrun lütfen şu taraftan. Müdür bey içeride sizi bekliyor."
Gelecek özel konukların bilgisini çok evvelinde almış olan genç kadın, saygıyla eğildikten sonra işi gereği yüzünden eksilmeyen hoş tebessümü eşliğinde misafirlere müdür odasına değin refakat etti.
Koridor boyunca kadının sert topuklu ayakkabılarının taş zemini döverken çıkardığı taktakları sayan Jongin, bunu gerginlikten dolayı tamamen irade dışı yapıyordu. Kendini biraz olsun dizginlemeye çabaladı ise de her seferinde başarısız olunca sakinleşmeye çalışmaktan vazgeçip hepten sese odaklanmıştı.
Büyük puntolu harflerle müdür yazılı duvar tabelasının önüne gelince durdular. Tahta kapıyı birkaç kez tıklattıktan sonra gelen, içeri girebileceklerine dair onay cümlesi ile birlikte genç kadını geride bırakarak odaya girdiler.
Jongin öyle büyük heyecan duyuyordu ki içi içine sığmıyor, ellerini kollarını nereye koyacağını bilemiyordu, kollarının varlığını ilk defa şu an fark ediyordu sanki. Uzunca bir süre şaşkın ve sersemce ayakta dikilip kaldı.
"Hoşgeldiniz. Ben sosyal hizmetler genel müdürü Kim Junmyeon. Zaten biliyor olmalısınız."
"Kim Jinmi. Babanız Kim Yongha benim en eski, en kıymetli dostlarımdan biri olur. Oğlunun böyle güzelce büyüdüğünü görmekten ne büyük gurur duyduğumu anlatamam."
