Mistake /KTH FF/

XI თავი

ანა POV

თეჰიონი მთელი გზა ფოტოებს იღებდა. იმდენი ფოტო გადაიღო, რომ ფოტაპარატი გადაეტვირთა და გაეთიშა, შემდეგ კი ტელეფონი წამართვა და იმით იღებდა ფოტოებს.

-იცოდე სახლში რომ მივალთ ყველა ფოტოს ფლეშკაზე გადმომიტან- იძახდა და ფოტოების გადაღებას არ წყვეტდა.

-კარგი, მაგრამ მგონი არ გვაწყენდა ცოტა ფეხისთვის რომ აგვეჩქარებინა. არ დაგავიწყდეს რომ გამოცდა მაქვს დღეს!- ჯერ წყნარად დავიწყე, შემდე კი ნელ-ნელა ხმას ვუწევდი

-კარგი, კარგი. შენი ტელეონიც სანამ გდატვირთულა გამომართვი და ავტობუსით გავაგრძელოთ გზა- მითხრა, ტელეფონი ხელდი მომაჩეჩა და ავტობუსის გაჩერებასთან დადგა.

ახლოს მივედი და გავგონე 3 გოგო ერთმანეთს როგორ ეჩურჩულებოდა. მათგან ორი თეს მიშტერებოდა ერთი კი ტელეფონიდან ცხვირს არ ყოფდა ისე ესაუბრებოდა გოგოებს

-ვაიმეე! ნახე რა მაგრა გავს თეჰიონს?

-ვინ? ეს ბიჭი?

-ხო ეს აბა ვის ხედავ აქ აზიელს

-აუ მართლა რა მაგრა გაავს. თან ზუსტად მისსავით აცვიაა.- ამ ყველაფერს ერთმანეთს ეჩურჩულებოდნენ, მე კი თავის დასაზღვევად თეჰინს დავუწყე ჩურჩული.

-ჰეი, მისმინე- ხურჩულით დავუძახე კორეულად. რათქმაუნდაისინი კორეულს ვერ გაიგებდნენ.

-ხო. ანდა რა წესია ჰეით რომ მომმართავ! სახელი არ მაქვს?

-სწორედ მაგაზე მინდა დაგელაპარაკო. შენს გვერდზე არმის გროვა დგას და თუ გაიგეს რომ შენ კიმ თეჰიონი ხარ, მაგრა დაგვერხევა ორივეს.- ვუჩურჩულებდი და თან იმ გოგოებზე ვანიშნებდი, რომლებიც ერთმანეთს ეჩურჩულებოდნენ.

-რა? ესენი ყველანი არმი არიან?? შეიძლება რომ გავიცნოო??- გაბრწყინებული თვალები შემომანათა.

-შენ სულ გაგიჟდი? რომ გაიგონ ვინც ხარ...

-გული წაუვათ, როგორც ეს შენ მოგივიდა, მაგრამ თუ არ ვეტყვით ვინ ვარ? მაშინ მათ გავიცნობ ისე, როგორც ჩვეულებრივი ადამიანი. მას შემდეგ რაც აიდოლი გავხდი ამისი საშუალება არ მომეცა, ეს კი ჩემი შანსია, გთხოვ ამ შანს ნუ დამაკარგვინებ- თვალები სევდით ჰქონდა სავსე და მეც უარი ვერ ვუთხარი. შეიძლება ისიც მართალი იყოს და არც არაფერი დაშავდეს მათი გაცნობით.