"Οι περιπετειες τους..."

Κεφαλαιο 1.

1.
Αντώνης και Ιζαμπέλα.
Θα με αγαπάς ο κόσμος να χαλάσει;

«Αγαπη μου κάτσε εκει σε παρακαλώ οκ;»της λέω και κουνάει το κεφάλι της.Ανοιγει το βιβλιο που κράταγε και αρχίζει να διαβάζει.

Το ποσό μοιάζει με την Ιζαμπέλα με τρομάζει ώρες ώρες.Οχι για αυτήν.Για αυτόν που θα είναι μαζί της κάποια στιγμή.

«Εντάξει μπαμπάκα»λέει.

Όταν κάναμε την Ηβη και ήταν τόσο ήρεμη νόμιζα ότι θα είναι και τα διδυμα έτσι.Αλλα όχι.

Παιρνω και τους δυο και τους ξαπλώνω στο κρεβάτι αλλά ο Γρηγορης φυσικά και σηκώνεται και τρέχει από το δωμάτιο.

«Γρήγορη!»φωνάζω αλλά τίποτα.

Αυτό το παιδί δεν μπορώ να το καταλάβω ώρες ώρες.Ο μπαμπάς μου λέει ότι μοιάζει σε εμένα όταν ήμουν μικρός.Αλλα εγώ δεν θυμάμαι να ήμουν έτσι.

Αφού ο άλλος έφυγε πήρα τον πιο ήρεμο διδυμο,τον Σαββα και τον ξαπλώνω κάτω βγαζωντας τα ρούχα για να του βαλω πιτζάμες.

«Ο Γρηγορης είναι χαζός;»ρωτάει.

Ευτυχώς που δεν είναι εδώ η Ιζαμπέλα να τα ακούσει αυτά.

«Σαββα δεν μιλάμε έτσι για τον αδερφό σου.Οχι δεν είναι χαζός»
«Τότε γιατί μαλώνει συνέχεια με τα παιδιά στο σχολειο;»

Τώρα να ακούσω τι θα πεις Αντώνη...

«Απλά νευριάζει εύκολα κάποιες φορές...»
«Ναι αλλά η μαμά λεει ότι δεν είναι σωστό να χτυπάμε κάποιον.Και ο Γρηγορης όλο τους σπρωχνει.»
«Ναι αλλά ας μην το πούμε στην μαμά αυτό οκ;Θα είναι το μυστικό μας..»λέω.

Έρχεται η Ηβη κοντά μου.
«Αστον μπαμπά.Θα τον ντυσω εγώ.Πηγαινε να βρεις τον Γρήγορη»λέει και την φιλάω στο μέτωπο πριν βγω να τον ψαξω.

Τι έχω κάνει για να αξίζω τέτοια κόρη;

Πάω στην κουζινα και τον βλέπω πάνω στον πάγκο με το βάζο με τα μπισκότα.Ναι.Αυτο το βάζο που απαγορεύεται να φάει το βράδυ.

Του το περνώ από τα χέρια και το βάζω πάλι πάνω στο πάνω πάνω ράφι.

«Γρήγορη...»
«Μπαμπα..»λέει.

Τόσο εξυπνάκιας αποκλείεται να ήμουν.

«Γιατί δεν με ακούς ποτέ;Οι κανόνες υπάρχουν για να τους υπακούμε»λέω.

Δεν με αναγνωρίζετε ούτε εσείς έτσι;Κάντε τρία παιδιά και τα λέμε μετά.

«Οι κανόνες είναι βαρετοί»λέει και σηκώνεται όρθιος στον πάγκο και τον παιρνω αγκαλιά και τον αφήνω κάτω στο πάτωμα.