"Οι περιπετειες τους..."

Κεφαλαιο 2.

2.
Εύα και Ορεστης.
Για σένα που λατρευω.

Δεκαπεντε χρόνων.

«Έχει μεγαλώσει το στήθος σου...»λέει και μου βγαίνει όλη η κόκα κολα από το στόμα.
«Ορεστη πας καλά!»λέω.
«Τι;Αφού έχει μεγαλώσει.Εχεις γίνει γυναίκα πλέον...»λέει και γελάει.

Θα τον πλακωσω.Μα τον θεο!

«Να δούμε την ταινία;»λέω και γυρνάω στην τηλεόραση.Σωκωνεται και κάθεται στο τραπεζάκι μπροστά από την τηλεόραση και ακριβώς μπροστά μου.

«Τι;»λέω.
«Νιώθεις άβολα.Γιατι;»με ρωτάει.
«Δεν νιώθω άβολα...»
«Ναι καλά.Κοκκινησες»
«Απλά αυτά τα συζητάμε με τις φίλες μας οκ;»λέω ελπιζωντας να κλείσει το θέμα αυτό.

Δεν θα κλείσει όμως.Ορεστης είναι αυτός.

«Δεν θυμάμαι να εχεις καμία φίλη...καμία κολλητή...»
«Ορεστη γιατί δεν το σταματάς;Είναι η μέρα ταινιων.Να δούμε ταινία;»λέω και τον σπρωχνω με το χέρι μου από το τραπεζάκι και πέφτει στο πάτωμα.

«ΑΟΥΤΣ!»φωνάζει και κρατάει με τα χέρια του το πρόσωπο του.

Τον χτύπησα;Ο θεε μου.

«Ορεστη;Ορεστη μου;Είσαι καλά.Χίλια συγνώμη δεν...»λέω και βγάζει τα χερια και γέλαγε.
«Εεε τι να σου πω τώρα!!!»λέω και σηκώνομαι πάλι.

Είναι χαζός!Εχω έναν χαζό κολλητο.

Συνεχίσαμε να βλέπουμε την ταινία και έπεσε μια ρομαντική σκηνή.Που δεν άργησε να γίνει σεξουαλικη.

«Ωραίες ταινίες διαλέγεις...»λέει.
«Οι ταινίες μου τα σπάνε να ξέρεις...»
«Όλες έχουν σεξ.Μηπως θες να πεις κάτι Εύα;Μήπως κάτι σκέφτεσαι;»λέει πονηρά.

Γυρνάω να τον δω.
«Καμία σχέση...»
«Έλα τώρα.Δεκαπεντε χρόνων ήμαστε.Μην που πεις ότι δεν το εχεις σκεφτεί ποτέ...»λέει.

Αν το πω αυτό θα πω ψέμματα.

Το έχω σκεφτεί.Δεν ξέρω αλλά όλοι μιλάνε για το σεξ λες και είναι σημαντικό.Μπορει να είναι όμως.Στις ταινίες που βλέπουμε πάντα είναι σημαντικό.Ειναι όταν ο άλλος ανοίγει την ψυχή του στον άλλον.Οταν τον αγαπάει με όλο του το είναι.

Έτσι λοιπόν θέλω να το βλέπω και εγώ.

Παρολο που ξέρω ότι η ζωή δεν είναι ταινία θέλω έτσι να το δω.Ειναι επιλογή μου.

«Εσυ το εχεις σκεφτεί;»λέω.
«Όλη.Την.Μερα.»λέει τονίζοντας κάθε λέξη.
«Σοβαρα;»ρωτάω.

Ε όχι και έτσι.

«Σοβαρότατα»απαντάει.

Ποιανει το παντελόνι του με το χέρι του.
«Ορεστη!»φωνάζω.
«Σορυ αλλά να.Μιλαμε για αυτό και ξέρεις.Ειναι η ηλικία»προσπαθεί να δικαιολογηθεί.

Τι ακούω...

«Ο θεε μου...»
«Και ποτέ πειστευεις θα γίνει;»ρωτάει.
«Για σένα μιλάγαμε...»λέω.
«Τώρα μιλάμε για σενα»λέει και βολεύεται καλυτερα.

«Δεν...δεν το ξέρω...»λέω.
«Γιατί;»
«Δεν είναι θέμα χρόνου για μένα.Δεν έχει να κάνει με αυτό.Για μένα είναι πιο σημαντικό με ποιον θα γίνει παρά ποτέ θα γίνει.»λέω.
«Και με ποιον θες να γίνει;»ρωτάει.
«Με κάποιον που θα με αγαπάει και θα τον αγαπάω.Με κάποιον που θα περάσουμε όλη την ζωή μας μαζί...»λέω και γελάει.

«Το ήξερα ότι θα γελάσεις...»λέω.

Θα με κοροϊδεύει.Οτι αυτά είναι πολύ γλυκανάλατα και ρομαντικα.

«Δεν ξέρεις τίποτα...»λέει.
«Τι εννοείς;»λέω.
«Τίποτα.Για μένα δεν έχει σημασία με ποια.Ειναι σωματικό πλέον αυτό.Το χρειάζομαι πιο πολύ από ότι το θέλω.»λέει.
«Δηλαδή θα το έκανες με οποία να ναι;»λέω.
«Ναι»λέει.

Κουνάω το κεφάλι μου.
«Είσαι βλάκας...»
«Δεν καταλαβαίνεις.Θα το εκανα επειδή εκείνη που θέλω είναι στην καρακοσμαρα της...»λέει.

Εκεινη που θέλει;
Έχω χάσει επεισόδια!

«Ποια είναι αυτή;Την ξερω;»λέω χτυπώντας τον στον ώμο και κλείνοντας το ματι.

«Δεν εχεις ιδέα Ευακι.Ας δούμε Καλυτερα την ταινία...»λέει σοβαρά.
«Έλα δεν θα μου πεις...»λέω.
«Όχι»
«Ελααα...»
«Όχι»
«Θα κάνω την φάτσα...»
«Όχι όχι την φάτσα!»φωνάζει αλλά είναι πια αργά την κάνω ήδη.

Κάνω τα χειλάκια έτσι και τα ματάκια τα ανοιγοκλείνω όπως κάθε φορά που θέλω κάτι που δεν μου δίνει.

«Μην το κανείς αυτό!»λέει και κοιτάει από την άλλη για να μην με βλέπει.

Βάζω τα χέρια μου γύρω του και τον αγκαλιάζω.

«Ειμαι πολύ τυχερή που σε έχω για κολλητο μου.Να το ξέρεις αυτό...»του λέω και βάζω το κεφάλι μου πάνω του.

«Ας κάνουμε μια συμφωνία οκ;»
«Τι συμφωνια;»ρωτάει.
«Ότι ότι και να γίνει δεν θα χαλάσει η φιλια μας.Και ότι και 60 χρόνων να είμαστε θα κάνουμε ακόμα την μέρα ταινιων»λέω.

Παντρεμένοι,χωρισμένοι,με παιδιά ακόμα να το κάνουμε αυτό.

«Είσαι σιγουρη ότι θα γίνει αυτό από την μεριά σου;»
«Τι εννοείς;»
«Δεν θα με παρατήσεις για τον πρώτο που σου κάνει το κλικ;»λέει.
«Τον Ορεστη μου;Ποτέ!Εσυ εχεις τις κατάκτησεις.Εσυ θα με ξεχάσεις...»λέω.

Γελάει.
«Αυτό δεν θα γίνει ποτέ να ξέρεις...»
«Που το ξέρεις;»
«Το έχω δει σε μια ταινία...»λέει και βάζει τα χέρια του στα μαλλιά μου και τα ανακατεύει.

Επι ένα μήνα το ρωτούσα για αυτήν την κοπέλα.
Ποτέ δεν μου είπε.
Ποτέ δεν έμαθα.