Gökyüzünü sevmek için onun bizi sevmesine gerek yoktur. Gökyüzü eşsizdir. Hüzünlenince gözyaşı döker, ardından gökkuşağı çıkar Mutluysa güneş açar, içimizi ısıtarak bizi de mutlu eder. Kar yağdırdığında ise soğukta bile çocuksu masumluk yayar. Öfkelenip esip gürlediğinde ise karamsarlığımıza kılıf olur. Gökyüzü her rengiyle bambaşkadır, onu sebepsiz sevmek kolaydır.
Oysa o benim gökyüzümdü.
Fakat kendisini, beni içine çekip karanlığına gömen gece sanıyordu.
Gece de gökyüzüne dahildir ve ben yıldızları hep çok sevmişimdir. Sen yıldızların parlaklığının ölçüsüsün. Yıldızsız gecem olmadı hiç. Yıldızlar geceyle beni terk etse bile, sen en büyük, en parlak, en güzel ve en eşsiz yıldızsın.
Gökyüzünde kelimesi gökyüzünü sevenler için ayrı bir ödül. Sevdiğinin yüzü gökyüzü gibi güzelken Gök'yüzünde kelimesine ayrı aşık oluyor insan...
Senin nerede olduğunu bilmiyorum. Ama ne olursa olsun, gece olduğunda, gün doğumunda veya gün batımında en az 1 kere bile olsa aynı gökyüzüne bakıyoruz. Bu bile yeterli bana, en sevdiğim 2 şey 1 arada...
~SENİ ÇOK SEVİYORUM BAL~
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~βαℓ~
PoetryBen seni çok sevdim sevgilim. Ama sen, kendinden ödün verip beni sevemedin. Sevmeyişine, şerefe... 🍷
