Zawgyi
" ကိုယ္ ခရီးထြက္ရမယ္ "
" ဦးေလးမင္ေျပာလို႔ သိထားပါတယ္ "
" နည္းနည္းေတာ့ ၾကာမလားဘဲ
ဒီတစ္ေခါက္ အလုပ္ကိစၥက
နည္းနည္း႐ႈပ္ေထြးတယ္ "
" ဟုတ္ "
စာၾကည့္စားပြဲမွ ေနရင္း ေက်ာေပးထားသည့္ ေကာင္ေလးက ေခါင္းတစ္ခ်က္သာဆတ္ျပသည္ ။
တစ္ပတ္ေက်ာ္ေလာက္ ခြဲခြာရမွာမို႔ ဒီတစ္ေန႔လံုး
ကိုယ္နဲ႔အတူ အခ်ိန္ကုန္ဆံုးေပးပါလို႔ ေျပာခ်င္ေပမယ့္ သူရဲေဘာေၾကာင္ေနသည့္ အက်င့္ေတြ ။
အရာရာအေပၚ တြန္႔ဆုတ္ၿပီး သတၱိမ႐ွိျခင္းေတြဟာ ဒီကေလးနဲ႔မွျဖစ္သည္ ။
" လိမၼာမယ္မလား "
" စကားနားေထာင္ပါ့မယ္ "
" အရမ္းေနာက္က်တဲ့ထိ မေနဘဲ ေစာေစာအိပ္ရမယ္
အစားကို ပံုမွန္စား ေက်ာင္းသြားခါနီးကို မနက္စာမလြတ္ေစနဲ႔
ေအးေနတာမို႔ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေန
နည္းနည္းေနလို႔ မေကာင္းတာနဲ႔ ဦးေလးမင္ကိုေျပာ
ကိုယ္တိုင္လည္း ဂ႐ုစိုက္
တစ္ခုခုဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုဖုန္းလွမ္းဆက္ "
" ဟုတ္ "
မွာတမ္းေႁခြေနသည့္ အေၾကာင္းအရာေတြၾကား ကေလးငယ္ စိတ္႐ႈပ္ေနမည္ထင္
ဒါေပမယ့္ မတတ္ႏိုင္
နည္းနည္းေလး ဆိုးေပခ်င္သည့္ အက်င့္႐ွိတာမို႔
ခရီးထြက္မည့္အခ်ိန္ အစစအရာရာဂ႐ုစိုက္ဖို႔ မွာရမည္ ။
ဦးေလးမင္တို႔႐ွိေပမယ့္ သူ႔လိုေတာ့ မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ လိုက္ၾကည့္နိုင္မွာမဟုတ္ ။
ၿပီးေတာ့ ဒီကေလးကလည္း သူကလြဲၿပီး က်န္တဲ့သူေတြဆို သိပ္စကားနားမေထာင္ခ်င္တာမို႔ ။
" ဂိမ္းလည္းအရမ္းမေဆာ့နဲ႔
မ်က္စိပ်က္မယ္ "
အနားကပ္ေျပာေတာ့ တုန္တက္သြားသည့္ ကိုယ္လံုးေသးေသးေလး
နီးကပ္ေနသည့္ အေနအထားေၾကာင့္ ရဲေသြးျဖာေနသည့္ မ်က္ႏွာေလးက ေအာက္ငံု႔ကာ ေျခလွမ္းေတြ ေနာက္ဆုတ္သြားသည္ ။
" အဲ့ကိစၥေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုမုန္းေနတာလား "
လက္သည္းအခ်င္းခ်င္း ပြတ္တိုက္ေနသည့္ ကေလးငယ္ဟာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိကိုက္ၿပီး ၿငိမ္သက္ေနခဲ့သည္ ။
