Braveheart 24 Xavier Escuadro (Gorgeous Reprobate) COMPLETED

9. Who is "she?"

May ambon na pumatak sa mukha ni Alexis ngunit hindi siya dumilat. Nang masundan iyon ay nanatili pa rin siyang nakapikit.

“Ano kaya ang sasabihin ng mga tao rito sa Buenavista kapag nakakita sila ng isang lalaki at isang babae na nakahiga sa buhanginan at naghahalikan?”

Natawa siya, sabay dilat. Nakatunghay sa kanya ang nanunuksong mga mata ni Xavier. May hawak itong kabibe na pinaglagyan nito ng tubig-dagat na siyang idinidilig nito sa kanyang mukha.

Kasisikat pa lang ng araw nang magkayayaan sila nitong maligo sa lawa. Nang mga sandaling iyon ay may ilang mamamalakaya nang dumaong sa dalampasigan na paminsan-minsan ay napapalingon sa kanilang dalawa. But she didn’t mind a bit. They could stare for all she cared. Masyado siyang masaya para pansinin pa ang mga ganoong bagay.

“Pagod ka na ba?” tanong sa kanya ni Xavier.

“Hindi pa. Uuwi na ba tayo?”

“Manood muna tayo roon sa mga nangisda.” Tumayo na ito at ibinato sa tubig ang kabibe.

Iniabot niya rito ang mga kamay niya. Nagpabigat naman siya nang hawakan siya nito. He gave her a knowing smile. Hindi yata nakatiis ito. Nang makatayo siya ay dinampian nito ng halik ang bibig niya. Oh, God, it’s wonderful to be in love.

“You’re a tease,” bulong nito bago tuluyang lumayo sa kanya.

“Am I?” kunwari naman ay clueless na tanong niya.

“Bakit kapag nasa loob tayo ng bahay, hindi ka ganyan sa akin?”

“Puntahan na natin 'yong mga bangka.”

Kamuntik na siyang mapatili nang ipalibot nito ang braso sa likod niya at pisilin siya sa baywang.

Tinungo na nila ang isa sa mga bangka. Naabutan nilang naghihimay pa ng mga isda sa lambat ang mga iyon. Nakabalumbon ang lambat sa gitna ng bangka. Parang Christmas tree iyon na ang palawit ay mga isda. Sa ibabaw naman ng takip ng makina ay may nakahandang tatlong tasa ng umuusok na kapeng barako. Langhap niya ang mabangong amoy niyon.

Napansin niya na naroon din ang tinderang si Nelly. “Good morning!” bati nito na kay Xavier lang nakatingin. “Ang aga n’yong maligo, ah.”

Tahimik lamang siya. Nginitian ito ni Xavier. “Oo. Takot sa sunburn itong kasama ko kaya inagahan namin.” 

Si Xavier ang pumili mula sa banyerang pinaghuhulugan ng mga nahihimay. Dalawang mapupulang isda ang kinuha nito. Sa tingin niya ay isang piye ang haba ng bawat isa.

“‘Maya-maya’ ang tawag sa isdang 'yan,” sabi ni Nelly. “Masarap na inihaw 'yan, malasa at malambot ang laman.”

“Talaga?” sabi naman ni Xavier. “Bibilhin ko na pala ito. Magaling kang mag-sales talk, eh.”

Hindi nakaligtas sa kanya ang matamis na ngiti ni Nelly. At nakaramdam siya ng urge na dukitin ang mga mata nito.

“Mukha ngang masarap ihawin ito, sariwang-sariwa. Magkano po ito, Manong?”

Forty pesos daw ang halaga ng isda ayon sa isa sa tatlong lalaking naghihimay sa lambat.

“Forty pesos po ang isa?” tanong niya upang makatiyak.

“Hindi po, Ma’am,” sagot naman ng lalaking nag-abot ng isda kay Xavier na noon ay huminto sa paghihimay at kinuha ang isang tasa ng kape. “Beinte pesos po ang isa. Kuwarenta pesos ang dalawa.”

Napatingin siya kay Xavier. Hindi siya makapaniwala na ganoon lang pala kamura ang isda.

“Mura talaga ang mga isda rito sa Sitio Buenavista,” ani Nelly.