Эксогийн ширээнд
Хурим ч болдгоороо болж өнөө хэд нь сандалдаа суухад ширээнд байсан хэд нь нөгөө хэд рүүгээ аймар харцгаан
Крис: хөөөё би яачихсан юм, би зүгээр л сууж байхад чинь
Лухан: за дуугай байж бай, чамайг ийм загвар гаргасан гэхэд гудамжаар явсан нохой ч итгэнэ шүү
Крис: үффф зүгээр сууж байгаад л гэмтэн болчих юм яагаад заавал би гэж яагаад яагаад яагаад
Сэхүн: за ах нараа боль л доо бид 4 их зовсон одоо тайван баймаар байна
Сухо: тайван байгаад байх юм байхгүй, анхнаасаа аятайхан бэлэг сонгосон бол ийм юм болохгүй шдээ
Каи: сэхүний л санаа байсан
Сэхүн: -_- та нар дэмжээ биздээ
Миний талаас
Хурим дуусаж ЧанЁол бид 2 танхимаас гарч машиндаа суухад ЧанЁол даашинзны минь хормойг машинд хумиж хийж өгөөд өөрөө суун бид хөдлөх гэж байтал Каи цонх тогшиж ЧанЁол цонхоо нээх гэтэл цонх нээгдэхгүй гацчих нь тэр... ЧанЁол хаалгаа нээн
ЧанЁол: яасан
Каи: харин хэлэх юм байнаа, Минхи та 2г бал сараасаа ирэхээр бид хэд гэртээ хүлээн авна шүү цаг гаргаарай
Би: тэгэлгүй яахав баярлалаа
Каи: зүгээрдээ аан нээрэн энэ гэж хэлэн 2 боодолтой юм ЧанЁолд өгөөд бид хэдийн бэлэг шүү аан бас Минхи буруугаар битгий ойлгоорой гэж хэлэн wink гаргахад нь би инээмсэглэн ЧанЁол хаалгаа хаагаад машин хөдлөхөд Каи-ийн цамц хаалганд хавчуулагдсанг бид 2 анзааралгүй хаалгаа хаачиж, тэгтэл машин хөдлөхөд цамцных нь нэг тал урагдахад нь бид 2 машинаа зогсоон эргэж хархад Каи-ийн цамцнаас зүүн талын ханцуй нь л үлдчихсэн бас Каи юу ч болоогүй юм шиг инээчихсэн зогсож байхыг хараад ЧанЁол хаалгаа нээн
ЧанЁол: ЗҮГЭЭР ҮҮ?
Каи: санаа зоволтгүй энэ чинь бас үзүүлбэр байхгүй юу? Яв яв
Санаа зовох юм огт байхгүй гэж хэлэн гараараа нүцгэн цээжээ даран тэнд үлдэх нь тэр... миний санаа зовсон хэвээрээ машины арын цонхоор эргэж харсан чигтээ явж байтал Сэхүн нэг ханцуй нь урагдсан хослолынхоо хүрмийг Каид нөмрүүлэн тэр 2 цааш яваад өгөхөд нь би урагшаагаа харан
Би: танай хамтлагийнхан үнэхээр бүтэлгүй юмаа
ЧанЁол: өнөөдөр харин гайгүй 4лэхнээ байна 11лээ бүтэлгүйтсэн бол яана *толгойгоо сэгсрэх*