Тагтан дээрээ чонын улихыг сонсон өөрийн эрхгүй инээмсэглэн, нүдээ анин салхийг мэдэрнэ миний байх ёстой газар энэ биш бололтой... магадгүй би тэдний төлөө төрсөн байх тиймүү Ишинээ
Нүдээ нээн хархад энд тэндээс улаан нүднүүд харагдан харанхуйгаас гарч ирэхэд миний мэдэх тэр чононууд гарч ирэн тагтны доор зогсож байх нь тэр би тэдэн лүү инээмсэглэн тоолоход 9лээ байв би эгшигт хайрцгаа хаагаад цүнхэндээ хийн тагтнаас доош үсрэх гэтэл
__: БИТГИЙ
Би: чамд хамаагүй Жэксон намайг тайван орхи
Жэксон: чи бүх зүйлээ санаагүй бололтой чиний хамгийн их хархыг хүссэн чоно чинь үгүй ээ залуу чинь надад байгааг битгий мартаарай
Би: *ёжтой инээх* чи иймхэн аргаар намайг зогсооно гэж бодсон уу? Уучлаарай Жэксон чиний хүссэнээр болохгүй бололтой гэж хэлэн тагтнаас үсрэхэд Лухан намайг тосоод авав би гайхан түүн рүү хархад тэр инээмсэглээд
Лухан: бид чамайг сэрхийг маш их хүлээсэн унтамхай минь
Би: гуравхан 7 хоног шдээ
Лухан: тэр чинь маш удаан хугацаа шүү дээ
Би: намайг буулгаж болох уу?
Лухан: өө тийм л дээ гэж хэлэн намайг буулгахад нь
Би: Сэхүн яасан бэ?
Лухан: *доошоогоо харах*
Би: уучлаарай... бүгдээрээ Лэеийг суллаад хийж чадаагүй зүйлээ гүйцээх л болно амлаж байна
Бид хамтдаа өнөөх хуучин тоосонд дарагдсан шилтгээндээ орж ирэн төлөвлөгөө боловсруулан үүрээр би гэртээ буцаж ирэхэд Жэксоноос бусад нь намайг мэдсэнгүй...
Гэр бүлээрээ өглөөний цайгаа уухад өөрийн эрхгүй аз жаргал мэдрэгдэж байна... манай 3 дүү өмнөх шигээ муудалцаж бас зодолдоод л... Явахаар бол дүү нарыгаа аваад л явна
Өрөөндөө орж ирхэд Жэксон араас орж ирэн
Жэксон: чи эргэж ирэхгүй юм шиг явсан яагаад буцаад ирэв
Би: *инээмсэглэх* би хаашаа ч яваагүй шдээ Жэксон чи намайг явж байна гэж зүүдлээ юу?
Жэксон: ЮУ?
Би: зүүдэлсэн байхыг хархад чи надад үнэхээр хайртай бололтой би гэрлэсэн ч чамайг өөрөөсөө холдуулахгүй гэж хэлэн түүнд ойртон гарнаас нь барин
Би: миний өгсөн бөгжийг зүүчихсэн байна
Жэксон: чи чинь галзуурчихсан юм уу?