Bunalım Kitabım

Zayıflığım ve Soru İşaretlerim

Yine geldi o zayıflık hissi. Kendimi yine inanılmaz zayıf ve muhtaç hissediyorum. Sanki tek başıma var olamayacakmış gibiyim. Her fırsatta sevgi bağımlısı insanları yermiyip, onları görünce midem bulanmıyormuş gibi yine muhtaç hissediyorum verilecek her sevgiye. 

O kadar zayıfım ki sevgime açık olan insanların duygularıyla oynamak bana uzak gelmiyor. İçip içip insanlara sarılıp onların kafalarını karıştırmak sorun değil benim için. Birini teselli ederken ona sarılınca, saatlerce öyle kalmayı istemek çok normal. 

Biri var. Onunlayken içim ısınıyor, hiçbir zaman yanından ayrılmak istemiyorum. Ona dokunmak, sarılmak, şefkatli ellerini tutmak bugünlerde bana iyi gelen tek şey. Tek istediğim ona uzun uzun doyasıya sarılmak. Ama durup soruyorum kendime: Neden? 

Neden istiyorum bunu? İnanılmaz derecede sevgiye ihtiyacım olduğundan mı? Bu sevgiye muhtaç zamanımda yanımda olduğundan mı? Onu, sevgisine sarılabileceğim en yakın insan olarak gördüğümden mi? 

Nasıl bir karaktersizim ben? Her zaman böyle insanları eleştiren, güçlü, ne istediğini bilen, tek başına var olabilen, hiçbir şeye hiç kimseye ihtiyaç duymayan BEN neredeyim? 

Yoksa ben sadece bütün ihtiyaçlarım karşılandığında, hiçbir şeye ihtiyacı olmadığını iddia eden bir sahtekar mıyım? Neden biraz yalnız ve sevgisiz kalınca anında etrafta ağlamaklı halde dolanıyorum? 

Kimim ben? Güçlü olmanın ne olduğunu bilen, insanlara bunu anlatmaya çalışıp, zayıfları yerin dibine sokup ama kendim güçlü olmaya cesareti olmayan bir karaktersiz miyim? 

Peki ne yapmalıyım? Sevgisini istediğim insanla birlikte olup daha sonradan ihtiyacım yerini bulunca onu terk etmeyeceğime mi inandırmalıyım kendimi? Yoksa güçlü olduğumu kendime kanıtlamak adına ona hiç yanaşmayıp belki de gerçekten sevebileceğim bir insanı mı kaybedeyim? Belki de ihtiyacım olduğu için değil gerçekten sevgisini isteyebileceğim bir insanı...

Eğer bu güzel insanı sırf zayıflığımdan dolayı kullanırsam ne farkım kalır benim ondan? Daha birkaç ay önce aynısını bana yaşatmadı mı? Ve bana hayatım boyunca en çok zarar veren, beni en çok yıkan o ve bana yaptığı değil miydi? Ne suçu var bu güzel kalpli insanın, neden yaşatayım aynılarını ona, sonuçlarını bizzat görüp ölmekten betere dönmüşken? 

Öbür yandan eğer sırf güçlü olduğumu kendime kanıtlamak adına bu insandan uzak durursam yine de onun kalbini kırmayacak mıyım? Yine soruyorum: Ne suçu var bu güzel insanın? Sanırım sadece benimle çok yanlış bir zamanımda tanışması. Üzgünüm.