Chapter 4:
“Love gusto kong pakasalan ka pag laki natin.” Sabi ng batang lalaki.
“Ayoko mag pakasal sayo.” Sabi ng batang babae habang umiiyak.
“H-ha? B-bakit? K-kala ko ba m-mahal mo ko?” Sabi ng batang lalaki na umiiyak na rin.
“Oo nga. Pero iiwan mo lang naman ako diba?”
~~~
“Loraine gising na! Malalate ka na!”
“Kuya…”
“ Bakit? Hay nako Loraine! Kanina pa kita ginigising. Tulog mantika ka talaga. Tsk!”
“Psh! Hindi kaya. Ai! Kuya napanaginipan ko na naman yung batang lalaki…”
“Huh? Batang lalaki?” sagot ni Kuya
“Yung kinukwento ko sayo dati.”
“Ah. Kilala mo na ba kung sino?”
“Hindi pa. Blurred kasi eh.”
“Psh! Wag mo nang isipin yun. Baka si Caloy lang yun.”
“Lah?! Hindi noh! Labas ka na nga sa kwarto ko. Mag aayos na ko.”
“Psh! Bitter.”
“May sinasabi ka Kuya?!”
“Sabi ko malalate ka na.”
“Tss! Labas ka na nga!”
“Oo na. Ito na. excited?!”
At tuluyan na ngang lumabas si Kuya ng kwarto ko. Haisxzt! Sino kaya yung bata sa panaginip ko? Si Caloy nga kaya yun? Hmm. Bahala na nga! Malalate na ko.
[Kiss Kiss Fall In Love!]
[(Hey! Hey! Hey!)]
[I see you come, I watch you go; you never seem to leave me lone.]
[So is this love or hate? We’ll see… you’re makin’ me crazy!]
Wiw! Sino to? Unknown number. =_=”
[Inside my dreams, you’re all I see. Where all I see is you and me.]
Lady maybe, or host? I find I really don’t mind!]
[Hello?]
[Loraine!]
[Ate Krista?]
[Yep!]
[Bakit po?]
[Nasa school ka na ba?]
[Wala pa po. Late na po ba ako?]
[Naaah. Hindi ka pa late. Gusto ko lang sabihin sayo na wala kayong pasok. Remember? Sira pa yung classroom niyo.]
[Ah… Ganun po ba?]
[Oo. At Loraine, gusto ko rin pala mag sorry sa ginawa ng kapatid ko sayo kahapon…]
