Senin İçin | NazMur

B ; 34 | Karşılaşma

Esma ' Aa Nazar senin ne işin var İstanbul da ? '

O an orda onu öldürmek istedim.
Murat onun yüzünden öldü, onun babası öldürdü sevdiğim adamı.

Esma ' Bu arada başın sağ olsun, senin adına üzüldüm, Murat'ı gerçekten çok seviyordun, onun hakkında aynı şeyi söyleyemiyorum '

' Boşuna konuşma Esma, Murat beni kurtarma uğruna öldü şu dünyada beni ondan daha fazla kimse sevemez '

Esma ' O kadar emin olma. '

Telefonum çaldığında dikkatimi ondan uzaklaştırdım.

Selim ' Selam. Mustafa abi ile konuştum, İstanbul'a geldi dedi. '

' Evet, seminere geldim yarın akşam dönüyorum '

Selim ' Iıı Nazar ya , bu akşam bir davet var da... benimle gelir misin? '

' Selim bunları konuşmuştuk '

Selim ' Hayır sen konuştun ben dinledim. '

Derin bir iç çektiğimde konuşmaya devam etti.

Selim ' Tamam Nazar, bak bu akşam gelmen senin için de iyi olur hem sen hastaneye yatırımcı aramıyor muydun? Orda çok iş adamı var, ayrıca bana da arkadaşlık etmiş olursun. He? '

' Peki Selim gelirim, nerde bu davet '

Selim ' Ben akşam seni alırım '

' Kendim gelirim. '

Selim ' Peki Nazar peki. '

....

Telefonu kapattığımda Esma pür dikkat beni izliyordu.

' lan yürüyüp gitsene! Seni öldürmemek için kendimi zor tutuyorum zaten! Hadi. '

Esma ' Görüşürüz. '

' Mümkünse görüşmeyelim. '

.....

Böyle yerleri sevmiyorum, sürekli mutlu görünmeyi sevmiyorum, kalbim acımıyormuş gibi yapmayı sevmiyorum.

Yine yüzümdeki o sahte gülümseme ile ortalığa kahkahalar saçıyordum, ama dedim ya sahte, o öldüğünden beri oğlumdan başka beni gerçek anlamda mutlu eden hiçbirşey olmadı.

Hep bir boşluk vardı, kalbimin yarısı eksikti sanki.

Gözlerim giriş kapısına kaldığında kalbim hızla atmaya başladı.

Gözlerim karşımdaki tanıdık gözlerle birleştiğinde ise çoktan nefes almayı bırakmıştım.

Kavuştular mı?