only boys(დასრულებული)

2

როდესაც ადამიანს სურს გაექცეს სიმართლეს ზოგჯერ ხაფანგში ებმევა.

1 თვის წინ:
-ბექიონ იცი ახალი ამბავი გავიგე. -ეუბნევა ქერა გოგონა მის ნახევარძმას.

-ლისა რით ვერ მოგბეზრდა ეს ზღაპრები? ეგ სამყარო არ არსებობს და კარგად იცი, რომ ეს გამოგონილი სამყაროა. რატომ არ გსურს სიმართლეს თვალებში ჩახედო? -ჰკითხა უფროსმა ძმამ და გასვლა სცადა.

-ძმაო რაიქნება სცადო? მხოლოდ ერთხელ და მეტჯერ აღარ გთხოვ. -უთხრა გოგომ და ძმას თვალცრემლიანმა შეხედა.

-კარგი, მაგრამ იცოდე ამის შემდეგ ასეთი უცნაური რაღაცეები არ მთხოვო. -უთხრა ძმამ და ლისა გულში ჩაიკრა, ლისა კი უამრავ მადლობას უხდიდა ძმას,მაგრამ რა იცოდა თუ ასე მძვირად დაუჯდებოდა ეს თანხმობა.

ეხლანდელი დრო:
ლისა მარტოდმარტო იჯდა ოთახში და ტიროდა.

-ეს არუნდა მეთხოვა მისთვის. ყველაფერი ჩემი ბრალია. -იმეორებდა ლისა და თან ტირილს არ წყვეტდა. უკვე 2 კვირაა, რაც მისი ძმა უკვალოდ გაქრა და არანაირი კვალი აღარ ჩანს. სიგიჟემდე ენატრება უფროსი ძმა და ფიქრობს თუ რაოდენ დიდი შეცდომა დაუშვა მან.

"დაიკარგა ბიჭი 23 წლის თუ ვინმე ნახავს გთხოვთ დაგვიკავშირდით"- აცხადებნდენ ტელევიზიაში და ყველას აღაშფითებდა "CBX"-ის წევრის ასე უკვალოდ გაქრობა, ხოლო ოჯახი და მისი კოლეგები კი ჯერკიდევ შოკში იმყოფებოდნენ.

ბექიონის pov:
2 კვირა გავიდა, რაც ერთ ოთახში ვარ გამომწყვდეული და ვფიქრობ თუ რაოდენ მენატრება მშობლები და ჩემი და... შეიძლება აქ მისი თხოვნის გამო მოვხვდი, მაგრამ მისი ბრალი ნამდვილად არაა. დარწმუნებილი ვარ შეუჩერებლად ტირის და თავს უდანაშაულებს...

-ბოდიშით ბატონი ბექიონ საჭმელი მოგიტანეთ. -უცებ გამომაფხიზლა ვიღაცის ხმამ და ნაცნობი ხმისკენ მივბრუნდი. თმა წითლად შეეღება და ნამდვილად ძალიან უხდება.

-ეს ფორმალობები არუნდა მოიშორო? თანაც არ მშია. -ვუთხარი რაზეც შემომბღვირა.

-აქ სათამაშოდ არხარ! შეხედა როგორ დასუსტდი გინდა მოკვდე?-მისაყვედურა ჩანიმ.

-დაანებე თავი ჩანიოლ ნუ სთხოვ ჭამოს. ორი კვირაა აქარის, მაგრამ მაინც ახალმოსილივით იქცევა. -გავიგე უცებ ხმა რომლის ლატრონიც აქაურობის უფროსი გახლდათ.

-დიახ, მაგრამ ასე მოკვდება. -გააპროტესტა ჩანიოლმა.

-დაგვტოვე ჩანიოლ.-უთხრა ქაიმ თუარა ჩანიმ ჯერ მე შემომხედა, შემდეგ კი მასთან დამტოვა. მეშინია მისი!

ქაის pov:
ორი კვირის განმავლობაში ბექიონს არ უჭამიან. მისი სახე, ტუჩები, ტანი. ის სრულყოფილებაა... ვერ დავუშვებ რამე მოუვიდეს და აი უკვე მის წინ ვზივარ და სერიოზული სახით ვუყურებ.

-ან შეჭამ ან კუდევ შენს სანატრელ დას აქ გამოვაგზავნინებ. იცი ბოლო ქალი ვინ იყო აქ?! რათქმაუნდა არიცი, მაგრამ ყველაზე მთავარი არიცი. შვილი გააჩინა თუარა ნორმალურ სამყაროში წავიდა თქვენ სამყაროში. ბავშვს კი აქედან გასვლა არ შეუძლია. ძალა მოიკრიბე და ჭამე. იბრძოლე საკუთარი თავოსა და შენი დისთვის. დანარჩენი შენი ნებაა. -ვუთხარი და ჩემს ოთახში წავედი.

-ჯანდაბა ეს რა გავაკეთე! -ვიყვირე და მაგიდაზე არსებული ყველა ნივთვი ერთი ხელის მოსმით გადავყარე.

-ძმაო დაწყნარდი შენი ბრალი არარის. -მითხრა ხმაურზე მოსულმა ჩანიოლმა და გულში ჩამიკრა. მხოლოდ მან იცის სიმართლე და ცდილობს დამეხმაროს, მაგრამ თუ გული უკვე გაბზარულია შეილება კი მისი კვლავ სრულყოფილებულად გამთელება?!

-ეს შენი ბრალი არაა. მას ასეთი ხვედრი ხვდა წილად. -მითხრა ჩანიოლმა და მაგრად ჩამიკრა გულში მეკი პატარა ბავშვივით ავტირდი.

ჩანიოლის pov:
იქ სადაც მე ვცხოვრობ საშინლად ბევრი ინტრიგაა. საიდუმლოზე ხომ საუბარი ზედმეტია. "ქაი" ყველასთვის ცივი, უხეში, ნარცისი და ჯიუტი პიროვნებაა, რომელსაც ღმერთმა დიდი სიმპათიურობა მიანიჭა მას. მე კიდევ მას ვოცნობ ის სინამდვილეში გულჩვილი და საყვარელი ადამიანია. მისთვის მნიშვნელოვანია სხვების კარგად ყოფნა და არავინ იცის მისი ნამდვილი სახელინ "Kim jongin"-ი... მე ნამდვილ ქაის ვიცნობ საინტერესოა თუ რა ელით მას და ბექიონს მომავალში, მაგრამ გული ცუდს მიგრძნობს...

გამოქვეყნების თარიღი:16.12.2018