only boys(დასრულებული)

8

ავტორის თხრობა:
ლისა და ჯენი ყოველდღე აკვირდებოდნენ ბიჭების ქცევებს და მზად იყვნენ საკუთარი ხელით მიეხრჩოთ ისინი. მიზეზი კი თავზესაყრელად ჰქონდათ.

-ლისა შენი  აზრით ოდესმე გაიზრდებიან? -იკითხა ფანჯარასთან მდგომმა ჯენიმ და ჩაი მოსვა.

-არვიცი. ამხელა ბიჭები არიან და ერთმანეთს გაურბიან. ეს ხომ საშინელებაა.  -უპასუხა ლისამ და ადგილი ჯენის გვერდით დაიკავა. კარგად მოჩანდა ფანჯრიდან 2 ადამიანი რომლებიც ვერ გაიგებდით ვის გაურბოდნენ საკუთარ თავს თუ ერთმანეთს.

ჯონგინი მდინარის ნაპირთან იდგა და ცეკვავდა. ყველა ადამიანს აქვს განტვირთვის გზა და სწორედ ცეკვაა მისი ძალა და ეხლარება მას, რომ საკუთარი თავი არ დაკარგოს. ვინ იყო მის გონებაში? ბიონ ბექიონი ბიჭი რომლის ბედიც უნდა გადაეწყვიტა. მას იგი მოსწონს ან შეიძლება უყვარს კიდეც, მაგრამ როდესაც გულს გატკენენ განა ადვილია კვლავ გადადგა ნაბიჯი სიყვარულისკენ?!.

ცეკვით გართულმა ვერ შენიშნა თუ როგორ მიუახლოვდა მას დაბალი სხეული და როგორ აკვირდებოდა მის ყოველივე მოძრაობას.  ეს ადამიანი კი სწორედ მის ფიქრებში არსებული პიროვნება ბექიონი იყო. ჯონგინი ცეკვავდა, მავრამ ცეკვა მხოლოდ მოძრაობის კეთებას ხომარ ნიშნავს არა? ის თავის თითეულ მოძრაობაში დიდ გრძნობებს აქსოვდა და მისთვის მუსიკა წყლის ხმა იყო ხმა რომელიც სიჩუმეს არღვევდა, მაგრამ ეს სასიამოვნო იყო და არა შემაწუხებელი. ჯონგინმა ცეჯვა დაასრულა თუარა მხოლოდ მაშინ შენიშნა ხის ძირთან მჯდარი ბიჭი.

-დიდი ხანია რაც აქ ხარ? -იკითხა ჯონგინმა და ჯერკიდევ ეუფორიაში მყოფი ბექიონის ყურადღება მიიქცია და ფიქრებიდან გამოაფხიზლა.ამაზე დაიბნა ის ისეთი საყვარელი იყო რომ პატარა ლეკვს მოგაგონებსათ, რომელსაც უდიდესი დაცვა და ყურადღება სჭირდება.

-კი, მაგრამ ვერ შემნიშნე. აქ რას აკეთებ? ჩანი გეძებდა, მაგრამ ვერსად გნახა. -მოიტყუა ბექიმ,რადგან ნამდვილ მიზეზს ვერ ეტყოდა.

-აგჰ... არაუშავს მალე მივალ. შენ არ აპირებ წასვლას?- იკითხა ჯონგინმა და მის გვერდით დაჯდა ბექიონი კი გულში ფიქრობდა თუ საერთოდ რატომ მოვიდა აქ.

-არა. ბანაობას ვაპირებ და მერე მოვალ. -პირველივე რაც მოაფიქრდა უცებ თქვა ბექიმ და წყალში ჩავიდა.

-იდიოტი ხარ ჯონგინ. -ჩაიჩურჩულა ჯონგინმა და სასურველ ადამიანს თვალი გააყოლა. ბექიონი პატარა ბავშვივით იდგა წყალში და ბანაობდა. თან სახე უბრწყონავდა საბოლოოდ კი ჯონგინმაც ვერ მოითმინა და მდინარეში შევიდა. წყალი ცივი იყო,მაგრამ თითქოს ვერცერთი ვერ გრაზნობდა ამ სიცივეს. ორივე საშინლად დასველდა და ტანსაცმელი ტანზე მიეკროთ. ბექიონიც და ჯონგინიც კარგად ხედავდნენ ერთმანეთის სხეულებს. ბექიონმა კი ვეღარ გაუძლო. თუნდაც ინანოს ეს უნდა გაეკეთებინა, რადგან ადრე თუ გვიან მაინც გადადგავდა ამ ნაბიჯს. ჯონგინს მიუახლივდა და მის სიმაღლეზე მისაწვდომად ისე გაითამაშა ვითომ იხრჩობოდა. ჯონგინს კი ძალიან შეეშინდა და პატარა სხეული მდინარიდან გამოიყვანა. ერთმანეთის სითბოს გრძნიბდნენ და ეკვროდნენ. ბექიონი კი ნელნელა მიიწევდა ქაის სახისკენ და ქაის ტუჩებს მისი ტუჩები მიადო. ჯონგინს ჯერ გაუკვირდა შემდეგ კი ბექიონს აყვა. არავინ იცის მომავალში რა მოხდება, მაგრამ  თუარ სცადე ვერც გაარკვევ. ორი აჩქარებული გულისცემა კი მათ გადაწყვეტილების მართობულობაში დაარწმუნა. უჰაერობის გამო კოცნა გაწყვიტეს და პირველად ხმა ბექიონმა ამოიღო.

-განა თუ ადამიანი დაეცემა აღარ უნდა ადგეს?ხელი უნდა ჩაიქნიოს ცხოვრებაზე? შეიძლება ეს არასწორი იყოს, მაგრამ მჭირდები კიმ ჯონგინ.-თქვა ბექიონმა და ჯონგინს ჩაეხუტა მალევე კი მას ჯონგინიც ჩაეხუტა.

-მეც მჭირები ბიონ ბექიონ. ჰაერზე მეტად მჭირდები. -ამოიჩურჩულა ჯონგინმა.

გთხოვთ დააფიქსიროთ თქვენი აზრი. მადლობა ვოუთებისთვის და თუ მოგეწონებათ ვიუთ❤
მიყვარხართ და შევეცდები არ დავაგვიანო ახალი თავის დადება❤