only boys(დასრულებული)

3

მესამე პირი:
მოღრუბლული ცა ალბათ ის ბუნების მოვლენაა, რომელიც ბექიონის განცდებს ზუსტად გამოხატავდა. ბექიონს რაც სურდა ტირილი იყო. განცდები რომლებიც მას აწუხებდა სევდიანი გახლდათ. ზოგჯერ ბიჭებიც ტირიან აი რა სურდა ეხლა მას. ენატრება მისი გულუბრყვილო და სულელი და  დაიღალა მუდამ ოთახში  ჯდომითა და არაფრის კეთებით. 

-შეიძლება? -უცებ გაიღო ბექიონის ოთახის კარი და ტრადიციულად ჩვეულ დროს ჩანიოლი მივიდა საჭმლის ლანგრით ხელში. ბექიონს გიგანტის დანახვამ ოდნავი ღიმილი მოჰგვარა.

-ბექიონ შენ რა ისევ მოწყენილი ხარ? -იკითხა გიგანტმა და ლანგარი მაგიდაზე დადო, შემდეგ კი საწოლზე მყოფ ბექიონს მიუახლოვდა.

-ბექბექ არ შეიძლება ასე! თავს არ უფრთხილდები. ვიცი ძნელია აქ 24 საათი ყოფნა და უბრალოდ არაფრისკეთება, მაგრამ დამიჯერე ქაი იმაზე მეტად ღელავს შენზე ვიდრე წარმოგიდგენია. -უთხრა გიგანტმა და პატარა სხეული ჩიიხუტა. ბექიონიც პატარა კნუტივით ისე გაინტვრინა თითქოს მისი უფროსი ძმის მკლავებში ყოფილიყო მოქმეული.

-მაშინ აქ რატომ ვარ ტუსაღივით გამომწყვდეული?! რატომ არ მაქვს უფლება გარეთ გავიდე?! -თქვა წყენით.

-შენ ამის უფლება დიდი ხანია რაც გაქვს უბრალოდ თვითონ არ გამოდიხარ გარეთ. ამას შეხედე.-ხელით მის მაჯაზე არსებულ სამაჯურზე მიუთითა რომელზეც სახელი ეწერა. ბექიონს სახეზე დაბნეულობა ეტყობოდა.

-ეს ჩემი მეწყვილის სახელია. პირველად აქ როდესაც მოვხვდი ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს სულ მარტო ვიყავი, მაგრამ მკაცრ და ამავდროულად მზრუნველ პიროვნებას შევხვდი. ეს დიოა დაბალი ბიჭი რომელიც სამზარეულოში შეუდარებელია. თავიდან მეც გაქცევა მინდოდა აქედან და ვცადე კიდეც, მაგრამ ეს ჩემი ფეხის დაზიანებით დასრულდა. -უთხრა  სიცილით ჩანიმ ბექის და გაეღიმა მისსა და დიოს ისტორიის გახსენებაზე.

-მაშინ აქედან რატომ ვერ გავდივარ?

-აქედან გასვლა თუგინდა უნდა გაერკვე საკუთარ გრძნობებში და შენი გულის თანასწორის უნდა გჯეროდეს. გითხრა ქაის რისი ეშინია?! ეს შენ ხარ. მას აშინებ. -უთხრა ჩანიოლმა.

-ამხელა ბიჭს ჩემი ეშინიაა? -იკითხა უხერხული სიცილით ბექიმ.

-ცნობისთვის შენ წლოვანებით მასზე დიდი ხარ და თან მას ეშინია რომარ მიიღებ. -თქვა გიგანტმაც და ოთახიდან გავიდა კარი კი უბრალოდ მოხურა და ქაისთან და დიოსთან წავიდა.

-კიმ ჯონგინ ჩემი ხელით მიგახრჩობ თუ იმ ახალთან არ წახვალ. -ამბობს დიო და თან სატანსუს სახით უყურებს მის  მეგობარს.

-კარგი რა დიო მაინც არ მაღიარებს და რავქნა... -დაიწყო ბუზღუნი ჯონგინმა.

-ეგრე უმოქმედოდ რომ ვყოფილიყავი აქამდე ისე ვისხდებოდით მე და ჩანიოლი. ასე რომ მორჩი ბუზღუნს და საქმეს მიხედე.

-თავის სამყაროში რომ დავაბრუნო? -იკითხა ჯონგინმა უცებ რაზეც დიომ მაგიდაზე არსებული ვაზა გაუქანა. საბედნიეროდ კი ჯონგინმა აიცილა და ნამსხვრევები იატაკზე მიმოიყარა.

-თუ მას გაუშვებ შენი გულიც ასე დაიშლება და როგორც მას ვერ შეაკეთებ ისე დარჩება შენი გულიც. -უთხრა დიომ და ახლად მოსულ ჩანიოლთან ერთად დატოვა იქაურობა.

-დიო მართალია მგონი დროა ვიმოქმედო!-თქვა ჯონგინმა და ნამსხვრევების შეგროვება დაიწყო. დროა გააკეთოს ის რაც ევალება სხვა გზა უბრალოდ არ გააჩნია...

Hello! ვიცი ქაიბექის მომენტები არაა და კითხვაც გაგიჩნდებათ რატო? მაგრამ ასეა საჭირო მოვლენებს ვერ გადავახტები.
თქვენთან თხოვნა მაქვს ვინც კითხულობს გთხოვთ დააკომენტაროთ.
დროებით😊❤