Gün geçtikçe babamın davranışları kötüleşmeye başladı. Ben duş alırken sıcak suyu kesiyor, akşamları şalteri indiriyor, buzdolabındaki bazı yiyecekleri yememe izin vermiyor ve sürekli benimle tartışıyordu. Aradan dört yıl geçmişti. Babam sigarayı bıraktığı için 90 kilo olmuş ve asabileşmişti. Olaylar büyümesin diye anneme hiçbir şey söylemiyordum. Bu arada dedem alzheimer olmuştu. Dışarı çıkamıyor, kendini tıraş edemiyor ve tuvalete gidemiyordu. Yemek yemeği unuttuğu için hayatını seruma bağlı geçiriyordu. Her şeyi aklımdan uzaklaştırmaya, babamla mümkün olabildiğince az konuşmaya ve aklımı sınavlara vermeye çalışıyordum. Çünkü babamın ya da herhangi birinin insafına kalmadan, kimseye hesap vermek zorunda kalmadan kendi hayatımı elde etmemi sağlayacak tek şey, sağlam bir meslek edinecek düzeyde iyi bir okul başarısı sergilemek ve iyi bir lise ve üniversite kazanmaktı.
Aradan bir yıl daha geçti..
Dedem hastalığı yüzünden günden güne her şeyi unutmaya başladı. Artık konuşamıyordu. Mümkün olabildiğince onun yanında olmaya, ona olabildiğince çok şey hatırlatmaya çalışıyordum. Yaz tatiline birkaç hafta kalmıştı.. Bir sabah annem "Bu gün okula gitmeyin çocuklar." dedi. Ben de sevinmiştim tabii. Devamsızlığım çok az olduğu için ve havalar çok sıcak olduğu için bize bu günlük izin verdiğini düşündüm. İlk başta salona geçip bilgisayar oynadım sonra da salonda hulahop çevirdim. Sonra kapı çaldı. Bu saatte babamın eve gelmesi beni şaşırtmıştı. Biraz da korkmuştum. Bana "Anneannene gideceğiz" dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Günlük
Mystery / ThrillerAgac yapraktan sıkılmıştı Sonbahar bahaneydi Yaprak, topraga düştü agaca ait oldugu halde Sonra çürüdü Çürüdü ve yok oldu..
