part (26)

437 57 24
                                    

* Flashback *

"Kuanlin ေရ ကိုယ္ ပဲေခါက္ဆြဲဝယ္လာတယ္ "

ေရွာင္ အိမ္ဝကတည္းက အသံက်ယ္ႀကီးျဖင့္ေအာ္ဝင္လာခဲ့သည္။

" kuanlin ေရ "

ဘာသံမွမၾကားရ။

" Kuanlin .. " ေရွာင္ သူ႔အခန္းထဲဝင္ၿပီးေခၚလိုက္သည္။

ဘာမွမရွိ။ ဘယ္သူ႔ကိုမွမေတြ႕ရ။
တိတ္ဆိတ္သပ္ရပ္ေနေသာ ကုတင္တစ္လံုးက္ုိသာေတြ႕ရသည္။

" Kuanlin... " တိုးတိုးေလးေခၚလိုက္သည္။

ဘာသံမွမၾကားရ။
စားပြဲေပၚမွာ စာအိတ္ေလးတစ္အိတ္ေတြ႕၍ သူေကာက္ယူဖတ္ၾကည့္လိုက္သည္။

* အစ္ကိုေရွာင္.... က်ေနာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။
အခုအခ်ိန္မွာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဆိုတဲ့စကားအျပင္ ေျပာစရာမရွိပါဘူး။

က်ေနာ့္ကိုဂရုစိုက္ေပးခဲ့တာေတြအတြက္ေရာ ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့တာေတြအတြက္ေရာ အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
အစ္ကို႔အေပၚက်ေနာ္ထပ္တူေမတၱာမမၽွေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္လဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္။
က်ေနာ့္စိတ္ကတျခားေနရာဆီေရာက္သြားခဲ့တဲ့အတြက္လည္း ထပ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။

က်ေနာ္အခုလိုထြက္သြားတဲ့အတြက္ အစ္က္ို
ႀကိဳက္သေလာက္သာ စိတ္ဆိုးၿပီး မုန္းလ္ိုက္ပါေတာ့။
အစ္ကို႔ရဲ႕ညီေလး
KUANLIN *

တုန္ရီေနေသာလက္တုိ႔က ရီေဝေနေသာမ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္မ်ားက္ို သုတ္ျခင္းငွာမစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေတာ့။
ကိုယ္ခနၶာကိုအေထာက္အပံ့ေပးထားေသာ ေျခေထာက္တုိ႔မွာလဲ ေျမေပၚဒူးပံုက်လ်က္။

စာရြက္ကိုေခ်မြပလိုက္သည္။

" မင္းသိပ္ရက္စက္တယ္ကြာ "
၆လံုးေသာစကားလံုးတုိ႔က နာက်င္စြာထြက္လာခဲ့၏။

ထိုေန႔ည မွ မနက္မိုးလင္းသည္အထိ ေက်ာက္ရုပ္ပမာထိုင္င္ုိင္လ်က္ ျဖတ္သန္းခဲ့သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔ သူကိုရီးယားကိုလိုက္သြားရန္ ႀကိဳးစားသည္။
ဒီတစ္လအတြင္းဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္။
သူ႔ကုမၸဏီက သူ႔က္ုိအရမ္းလ္ုိအပ္ေနသည့္ကာလ။
အၿပိဳင္အဆိုင္ေတြၾကားထိုးေဖာက္ဖို႔ႀကိဳးစးေနရတဲ့ကာလ။
သူစိတ္ပ်က္စြာျဖင့္ စားပြဲေပၚက ပန္းအ္ိုးကိုပစ္ေပါက္ကာရ္ိုက္ခြဲလိုက္သည္။

သုံးဖက်မြင်♡3D♡(Panwink)Where stories live. Discover now