Εμεινα στο δωμάτιο μου για μερες. Σχεδόν μια εβδομάδα..
Δεν μιλούσα σε κανέναν, μονο στην κόρη μου την οποια μου έφερναν οι σωματοφύλακες να την δω γιατι τον Cameron δεν ήθελα να τον βλέπω.
Την πρώτη φορα ηρθε εκείνος για να μου την φέρει αλλά κόντεψα να τα σπασω ολα οπότε έκρινε και αυτος ότι ειναι καλύτερα να μην βλεπόμαστε μέχρι να ηρεμήσω και να το ξεπεράσω.
Δεν μπορούσα να σκέφτομαι ότι μου ειπε ψέμματα και φιλούσε άλλη, τρελαίνομαι!
Η ώρα ήταν 8 το βράδυ και άρχισα να διαβαζω ένα βιβλίο που βρηκα στην βιβλιοθήκη του σπιτιού, το είχα βρει πριν λίγες μερες και ήδη βρισκόμουν προς το τέλος του.
«Θελω να σ'ακουσω να το λες. Θελω να ξερω ότι εισαι δίκη μου» ειπε ο Τραβις στην Αμπι
«Είμαι δίκη σου από τη μέρα που γνωριστήκαμε» του απάντησε η Αμπι
Αυτος ειναι πραγματικός έρωτας, σκέφτηκα και κοιταξα το ταβάνι.
Γιατι δεν μπορούμε ρε γαμωτο να ζήσουμε κανονικά; Όλο αναποδιές συμβαίνουν και όλο κάτι χαλαει αυτο που πάμε να φτιάξουμε.
Σηκώθηκα από το κρεβάτι και βγηκα εξω από το δωμάτιο μου. Ανεβηκα τις σκάλες που οδηγούσαν στο δωμάτιο του Cameron, τετοια ώρα θα δουλευει στο γραφείο του.
Άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα, είδα την κόρη μου που κοιμόταν, πήγα να ξαπλώσω στο κρεβάτι του Cameron δίπλα της αλλά όταν τράβηξα το πάπλωμα ώστε να σκεπαστω από κάτω βρισκόταν ένα τετράδιο.
Το άνοιξα και είχε γραμμένες σελίδες, ήταν ένα ημερολόγιο.. Ήταν του Cameron!
Ξεκίνησα να διαβαζω την πρώτη σελίδα.
« 18/9/17
Δεν περίμενα ποτε μου να γραψω σε ημερολόγιο ή όπως μπορεί να χαρακτηριστεί αυτο το τετράδιο με τις κενές σελίδες, παντα τα κορόιδευα αυτα. Η αλήθεια ειναι πως από την ημέρα που έφυγε είχα την ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον ,να βγαλω από μέσα μου αυτόν τον πόνο που νιώθω. Έχουν περάσει 2 μήνες και η απουσία της ειναι σαν πληγή στην καρδιά μου. Το χειρότερο ειναι ότι δεν ξερω γιατι έφυγε και που βρίσκεται, προσπάθησα να της τηλεφωνήσω παρα πολλές φορες, τις έστειλα χιλιάδες μηνύματα αλλά δεν είδε κανένα από αυτα. Μετά από κάποια στιγμή το κινητό της δεν χτυπούσε, δεν γινόταν να την καλέσω και ετσι καταλαβα ότι έφυγε από την χώρα. Δεν ξερω που ειναι και αυτο με τρελαίνει γαμωτο! Αν έχει πάθει κατι; Δεν θελω ούτε να το σκέφτομαι, αν ειναι με αλλον; Ούτε αυτο θελω να το σκεφτομαι! Δεν καταλαβαίνω γιατι έφυγε χωρίς να μου πει τιποτα, είχαμε κανει όνειρα μαζί, είδε πτυχές του εαυτού μου που δεν τις είχε δει ποτε κανεις, είδε μια πλευρά μου που δεν ήθελα να δει κανεις άλλος εκτός από εκείνη, και εκείνη με άφησε και έφυγε ετσι απλά, λες και δεν ήμουν τιποτα για εκείνη. Που να ειναι;»
