Έχει περάσει πλέον ένας χρόνος από τότε που έχω να τον δω.Ενας χρονος που γύρισα στην Θεσσαλονίκη.Ενας βασανιστικός χρόνος μακριά του..χωρίς το άγγιγμα του,τις ζήλιες του,τα φιλιά του.
Μου λείπει ,μου λείπει παρα πολυ.
Έμαθα ότι με έψαχνε,απειλούσε την Μαρία να του πει που είμαι.Δεν ξέρει ότι ήμουν έγκυος,ότι έχω το παιδί του. Την κόρη μου,την κόρη μας..την λένε Gina.Αποφασησα να δώσω το όνομα της μητέρας του.
Πριν λίγες μέρες μίλησα με την Μαρία και μου ειπε πως ρωτάει για εμένα.Σταματησε να απαιτεί να του πουν που βρίσκομαι ,απλά ρωτάει αν είμαι καλα.
Ξαφνικά άκουσα το κλάμα της κόρης μου.
Πήγα στο δωμάτιο της όπου καθόταν στο κρεβατακι της παίζοντας με τα αρκουδάκια της και την πήρα αγκαλιά.Προσπαθουσα να την κοιμησω.
Πέρασαν 3 ώρες ώσπου να κοιμηθεί η μικρή ,ήταν πλέον 12:30 το βράδυ.Ημουν εξουθενωμένη.Ετσι έπεσα για υπνο.
Την επόμενη ημέρα το πρωί μίλησα στο Skype με την Μαρία και την Έλενα ,μου έλειπαν πολυ.Αφου κλείσαμε την βιντεοκλήση μου ζήτησαν να τους στειλω μια φωτογραφία μας με την μικρή για να μας κορνιζαρουν κάπου.Τους έστειλα μια στην οποία είχα αγκαλιά την Gina και την φιλούσα στο μάγουλο.Στην γεννά μου δυστυχώς δεν ήταν εδω,ήμουν μόνο με την μαμά μου.Ευτυχως έχω την μαμά μου και με βοηθάει με το μωρό ,καθημερινά ομως μου λεει πως αυτο που έκανα δεν ήταν σωστό και όταν το μάθει ο Cameron θα γίνει χαμός.
Ο Cameron δεν θα το ήθελε αυτο το μωρό ,όταν έφυγα άρχισε να αποκτάει καργιερα,άρχισε να γίνεται γνωστός στον κόσμο ,ένα μωρό θα τον εμπόδιζε.Ισως είναι καλύτερα ετσι,να μην μάθει ποτε για την κόρη του.
Αν μπορούσα να ζητήσω κάτι αυτή την στιγμή θα ήταν να τον ξανά δω
Να τον ξανά δω για μια τελευταία φορά,για λίγο.Για πολυ λίγο.Εστω από μακριά.Γιατι καταλαβα ότι χωρίς εκείνον η ζωή μου είναι μια κόλαση.Μια κόλαση από την οποία δεν θα ξεφύγω μέχρι να τον ξανά δω.
Αυτο ήταν το 1ο κεφάλαιο ,ήταν μικρό ώστε να μπορέσουμε να ενσωματωθούμε σιγά σιγά όλοι στο καινούργιο βιβλίο.Σας ευχαριστώ παρα πολυ όλους για την στήριξη σας.
-xoxo Gewrgia❤️
