GİZEMLİ OKUL

11.BÖLÜM

***
AYLA

Mete'yle dans ediyordum, resmen dans ediyorum, kızların hayali olan Mete beni dansa kaldırmıştı. Ama ben ondan gıcık kapıyordum çünkü bana yapmadığı rezilik kalmadı. Benim hiç halim yoktu oyüzden bir şey yapacak gücüm de yoktu.Bana bakıp gülümsüyordu,şaşırmış halde ona bakarken midemin bulanması daha da arttı. Napcamı bilemediğim için elimi Mete'nin elinden hızlıca çekip yavaşca ittim. Geri çekilip, elimle ağzımı kapadım as kalsın kusucaktım, dans etmemiz midemin bulanmasını iyice artırmıştı. Mete anlamaz şekilde bana bakıyordu. Hızlıca koşup lavabonun yolunu tuttum. Hızlıca tuvaletin kapısını açıp kulozete çömelip kusttum "bida asla çikolata yemicem" "belki yerim, ama az" çömeldiğim yerden kalktım midemin hepsini boşaltılmıştım, elimi yüzümü yıkamak için musluğa doğru yürüdüm. Aynadan yüzüme baktığım da saçım dağılmış rengim solmuştu. Bula bula parti zamanını bulmuştu. Elimle musluğu açtım, elimi yıkadım, yüzümdeki makyaj gitmesin diye suyu boynuma sürdüm, ve anlıma da.
Elimi soğuk taşların üzerine koyup kafamı eğdim, derin nefes alıp verdim. Tuvaletin ışıkları çok aydınlık değildi. Kafamı kaldırıp aynaya baktığım da arkamda gözleri kapalı bir erkek çocuğunun olduğunu farkettiğimde tüylerim diken diken bedenim buz kesti, beynim kan çanağı oldu. Ellerim boşalmış hiç biyerim tutmuyordu gözlerimi açıp ona baktım, her yerim tir,titrerken dona kaldım. Kalp hızım hızlanmaya başladığında, korkum da okadar çok hızlanıyor du. Korkuylan arkama hızlıca döndüm.

"K-Kerem sen-sen benim ödümü patlattın" Kerem olduğunu görünce derin bir nefes verdim elimi kalbime götürdüğüm de hızının yavaşladığını hissettim. Kerem mi? Az önce gördüğüm şey neydi ben-ben şizofren mi oluyorum. Nerdeyse korkudan ne varsa hepsini çıkaracaktım. Üstelik çocuk çok korkunçtu.

"Korkutuysam özür dilerim, sadece seni merak ettim iyimisin?" Elini omzuma koyarak gülümsedi. Kerem olduğunu görünce sevincimden uçabilirdim neredeyse,hatta öpebilirdim şuan.

"Hayır korkutmadın" "alt tarafı altıma sıçıcaktım" dedi iç sesim. "Sadece kötü bir şey gördüm sandım" halen o anın etkisi vardı üzerimde sesim titrek çıkıyor du.

"Korkutmadığıma sevindim" diyip gülümsedi "ne gördün ki betin benzin atmış sanki" dedi beni incelerken.

"Neyse önemli değil artık."

"Bir şey olursa ben burdayım, her zaman yanında olucam" dedi ve tatlı gülümsemesini kullandı." Gidelim mi?"

"Tamam sen git ben gelirim" sanırım halisanasyon gördüm, bazen bazı şeyleri cok kafama takıyorum. Hemen Kerem'in ardından bende çıktım. Parti yerine yaklaştığımda çığlık sesleri duydum. Koşup parti yerine geldiğim de herkez bir yana dağılmış ağlıyor yada korkudan titriyorlar dı. Ben hiç bir şey anlamadan etrafı süzerken kapılar aniden kapandı. Kapanmasıylan yerimden sıçradım. Yukardan bir şey düşünce bende çığlık attım. Bu ayna da gördüğüm çocuktu. Çığlıklar çoğalırken saolunun ışıkları da söndü.
Hiç bir şey görmezken bana çarpan çocukların yüzünden yere düşüp duruyordum.

"Ayla, Ayla!! Nerdesinn!!!" Kızların sesiydi bu.

"Burdayım yerde. Hiç bir şey göremiyorum." Yerdeyken biri bana takılıp düştü, topukları olduğu kesindi çünkü düşerken elime basmıştı.

"Buldumm!!" Dedi Nisa. Üstüme düşen kişi Nisa olmalıydı. Nisa olduğu yerden doğruldu, eliylen yüzüme dokunmaya başladı, her yerime dokunurken.

"Evet bu Ayla" dedi emin şekilde.
Ardından küçük bir ışık görüldü ayağa kalkıp oraya doğru yürüdük. Kızlarda ordaydı. Mete elindeki feneri cesedin üzerine tutuyordu. Fener küçük olmasına rağmen birbirimizi seçebiliyorduk. Mete ceseti incelerken