- 06.08.2022 itibari ile
bu yazar notu düzenlenmiştir
burada eski bir yaşanmışlık anlatılmıştı yıllar önce ve o yaşanmışlık değerli her bir yorumunuzla taçlandırıldı, acısı bastırıldı ve ağlayarak değil minik bir tebessümle hatırlanır oldu.
yıllar geçti üzerinden, şimdi lisede yazdığım yazar notunu yok etme isteği ile buraya yeni kelimeler bırakıyorum ve bu acıtmıyor.
bu bölümün yorumlarında benimle paylaştığınız her bir kelime, her bir destek için minnettarım. yaşadıklarımın üzerini kapattım, geride bıraktım ama o yıllarda, boyumdan büyük acıma verdiğiniz destek bir ömür yanımda olacak. aklımda kalacak.
dürüst olmak gerekirse bu bölümün varlığı çok uzun zamandır rahatsız ediyordu beni. biri ne zaman killer'dan bahsetse ya da ne zaman çalışmalarımın arasında killer'a denk gelsem silme isteğimi körüklüyordu. bu gecenin ayrıcalığı nedir, beni tüm notu silmek için cesaretlendiren ne oldu kestiremiyorum ama rahatlattı. sanki omuzlarımdan koca bir yük kalktı.
kısaca eski notumda, asla kavuşamadığım ilk aşkımı ve killer'ı yazmama nasıl neden olduğunu anlatıyordum. gelişen olayların, başıma gelenlerin beni nasıl kırdığından ve imkansızlığından; kurguda geçen kuru gül yapraklarının, çarşamba günlerinin ve papatyaların geldiği asıl noktadan bahsediyordum. çok güzel sevmişsin demiştiniz hepiniz, güzel sevmiştim.
ama o zamanlar tüm duygularım ve düşüncelerim farklıydı ve şimdi çok daha farklı. onca anıdan geriye bende bahsetme isteği uyandıran tek şey yukarıdaki paragraf kadar kaldı. fazlası yok.
biliyorum değişiyoruz. aynı kalmıyoruz hiçbirimiz. kalmayacağız. bu yüzden bazılarınız notu sildiğim için bana kızacak ama kızmadan önce beni anlamak adına bir dakikanızı ayırın isterim.
yıllar geçtikçe kazanılan tecrübe taşların yerine oturmasına neden oluyor. yerine oturan her yeni taşla farkındalık artıyor. duygularımız dizginleniyor mu yoksa zamanla tamamen yok olmaya yüz mü tutuyor karar veremiyorum ama bir şekilde çok şey değişiyor. o anı burada kaldıkça sanki değişimim tam değil gibiydi. her şeyi silip yoluma devam ederken o anının bir parçasının burada yaşamaya devam etmesi sanki yoluma engeller serpiyor gibi hissediyordum. inanın böylesi beni çok rahatlatacak.
ama yine de bu bölüm bizim gizli yerimiz olarak kalsın. yine buraya içimizi dökelim. size söz ben de döneceğim, zaman zaman buraya minik yorumlar bırakacağım. siz de bırakmaktan çekinmeyin.
o zamanlar verdiğiniz destek beni çok güçlü hissettirmişti. yalnız değilim diyordum. bu yüzden çok sık buraya uğrayıp yorumları tekrar tekrar okuduğum günler olurdu. hala aramızda bu tarz desteklere ihtiyacı olanların bulunduğuna eminim. bu yüzden yeniden buraya uğrarsanız ya da ilk defa uğrayıp tüm o yorumlardan olayı az çok anlarsanız siz de bir destek bırakın ya da ihtiyacınız varsa o yorumlardan destek alın.
tek ricam destek bırakacak olursanız bu sefer bana değil genele bırakın. özne hepimiz olalım. kendi hikayenizi anlatmaktan ve hayatın size kattığı her bir dersin çıkarımlarını söylemekten çekinmeyin. deneyimleriniz sizi siz yapan şeyler. yıllar öne buraya bıraktığım yazı bir anıdan çok tamamen deneyim ve o deneyimden edilinen tecrübelerden oluşsaydı tek kelimesine bile dokunmazdım ama dönüp yeniden okuyunca tecrübeyle pek alakası olmayan bir yazı buldum.
hayat zor, büyümek zor ve başınıza üzücü ne gelirse gelsin ilerlemeye devam etmek zor.
ve benim size söyleyebileceğim tek şey bütün üzüntülerin gelip geçici olduğu.
başınıza bir şey gelecek. dünya başınıza yıkılmış gibi hissedeceksiniz. sanki evrendeki en büyük acı sizinkiymiş gibi düşüneceksiniz. gözyaşı döktüğünüz zamanlar olacak. bazı geceler uykusuz kalacaksınız. birilerinin beklentilerini karşılayamıyor olacaksınız. bazen herkes ilerliyormuş da siz geride kalıyormuşsunuz gibi gelecek. kaygılanacaksınız. endişelerinizin çoğalacağı günler olacak. bazen birileri size gereksiz üzüldüğünüzü söyleyecek ve siz kimsenin sizi anlamadığını düşüneceksiniz çünkü kimse sizi anlamıyor olacak.
sorun değil.
acılarımız aynı değil. kimsenin acısının boyutu aynı değil. acı nesnel değil. herkes farklı algılıyor, herkes farklı değerlendiriyor ve herkes farklı benimsiyor. herkesin acı kotası farklı. o yüzden tüm bunlar başınıza geldiğinde durun ve nefes alın. üzülmeye hakkınız var. insansınız, ağlamak sizin doğanız. sadece tüm bunlar olurken başınıza gelen her neyse bunun dünyanın sonu olmadığını unutmadığınızdan emin olun. bir şekilde ilerlemeye devam edeceksiniz, acı geçip gidecek ve hiç beklemediğiniz güzellikler o yolda sizi er ya da geç bulacak.
hayat tamamen mutluluktan oluşamıyor maalesef ama tamamı üzüntü de değil.
şimdi yatağımda uzanıyorum. normalde bölümleri bilgisayarımdan yazarım ama buraya killer'ı yazarken bıraktığım her bir notu eski telefonumdan yazmıştım o yüzden sanırım şimdi de elimde telefonum var. biraz uykuluyum ve içimden geçen her şeyi yazdığımdan emin olmak istiyorum. belki biraz saçmalıyorum ama sorun değil. burası özel yerimiz. burada saçmalamak da serbest.
kapanışı yapmak zor geliyor şimdi. oysa iki kelime eder giderim sanıyordum.
gitmeden önce söylemek istediğim son şey teşekkür olur muhtemelen. yorumlarınızı bu özel yerde saklamaya ve zaman zaman onlara sığınmaya devam edeceğim. umarım bu yer ihtiyacı olan kişileri bulur ve onlar için de korunaklı bir sığınak olmayı başarır.
kendinize iyi bakın.
iyi ki varsınız.
sizi tüm kalbimle seviyorum.
