Collectibles

HWLTM&SWLTL 1

"Anwar! Anak!" Sigaw ng ina ko ng makita yung kwarto ko na parang may delubyong dumaan. Crashed glasses scattered all over my room, basyo ng mga alak at kalat na mga gamit ko.

"Ma, i love her so much. Ma hindi niya naman siguro ako iiwan diba? Mahal na mahal ko siya ma hindi ko kakayanin kung wala siya. Ma please tulungan mo naman ako. Hindi ko na kaya." I cried hard, sana sa pagiyak ko ng grabi mawala din yung sakit.

Andrea is my life, mahal na mahal ko siya at hindi ko kakayanin na makita siyang may mahal na iba. Okay lang kung hindi niya ako mahalin basta manatili lang siya sa tabi ko, mapapanatag na ako. Ganun ko siya kamahal.

"Anak naman, why get drunk and wasted instead habulin mo siya at patunayan mo kung gaano mo siya kamahal? You are not named Anwar for nothing, your name means luminous dahil ikaw mismo ang magbibigay ilaw sa buhay mo. It will always your choice. You want to be happy? Go, chase her." Arghhh, mom is right. I've just wasted a day.

"Mom, thank you! You just awaken my hope. Tama ka po, kaya ko talagang gawin ang lahat para sa kanya. And yes, I want to be happy with her

I hurriedly wash myself at nagtungo papunta sa bahay nina Andrea.

*****

I don't want to push myself to love Anwar dahil alam ko sa sarili ko na hindi pa humahantong doon  ang nararamdaman ko para sakanya. I did hurt him yesterday at hanggang ngayon he never showed himself. I miss him.

Yesterday, December 23, 2018, 10:47 pm

"Mi amor, we've been through better and worst. Nalampasan na natin yun, its been 2 years already at sa palagay ko ito na ang tamang panahon. Es hermoso, will you be my girlfriend?"
Shocked was painted all over my face, Anwar is my suitor for two years already but still I don't love him with equal ferocity of his love for me.

Yes I am comfortable with him, he's so caring when it comes to me, he made me special everyday and he love me very much. Pero entering into an intimate relationship with him is a different thing. I am not yet ready.

"A-Anwar... Ah-Ahhh... U-Uhmm... Es yo brillante, Im sorry but Im not that ready yet. Im sorry, Anwar." I said truthfully.

Nakita ko na unti unting kumawala ang mga luha sa mga mata ni Anwar. Im sorry, brillante.

"W-why? Hindi pa ba sapat ang dalawang taon? Mi amor, I love you so much. You love me too right?" He said as his voice was shaking

"Anwar, Im really sorry. Im not that inlove with you na hahantong na tayo sa isang relasyon. I like you but no Im not inlove with you. Im sorry." Ani ko

"Andrea naman, hindi pa naman ako basted diba? We can still make it up diba? Gagawin ko lahat para mahalin mo din ako, huwag mo lang akong iwan please. Hindi ko kakayanin, mamamatay ako." He pleaded, awang awa na ako sa kanya.

He's known as a jolly and a happy man pero ngayon nagmamakaawa siya sakin na wag siyang iwan. Nasaktan ko siya!

"I think we need space from each other, Anwar. Bibigyan kita ng oras para makapag isip, okay? And I will let myself think too. Magpapakalayo muna ako, alagaan mo ang sarili ha."

Tama nga siguro ang desisyon ko. Kailangan namin ng oras para makapag isip, aalis ako ngayon at babalikan ko din siya.

"No!! Andrea, please hindi ko talaga kaya. Huwag mo akong iwan." Sabi niya habang yumayakap sa mga binti ko

Arghh! Ang sakit sakit na nito.

"Be better, Es yo brillante."

December 24, 2018, 11:56 am

I hurt him so much and I have to leave for a while. Babalik din ako. Im ready to leave, hay, magchi-christmas na naman ako sa himpapawid. I'll be going to Malibu, California, Dad said na doon na muna ako sa auntie ko and I agree. Time will heal our broken hearts, kahit na ako ang nagdulot ng sakit sakanya, mas nasaktan  ako kasi he never hurt me pero ako nagawa ko siyang saktan ng ganto.

Lumabas na ako ng bahay at nagtungo sa airport.

Good bye, es yo brillante. Ill be go home soon and I hope you will welcome me with your arms wide open and warm hugs. I will miss you, Anwar.

*****

1:46 pm na ng makarating ako sa bahay nila, I knocked but no response. Umalis siya siguro o may lakad.

5 hours. Five hours had passed but still no Andrea. Nag aalala na ako, huwag naman sana niya akong iwan kagaya ng sabi niya kagabi.

"Sir Anwar?"

"Yaya Delia, nasaan po si Andrea? Kanina pa po kasi ako narito eh."

Si yaya delia ang kasambahay nina Andrea at kilala na niya ako kasi dumadalaw ako kay Andrea dito sa bahay nila.

"Sir, hindi ba nakapag sabi si Maam sa inyo? Umalis na po siya kanina pa po eh."

Parang binuhusan ako ng malamig na tubig sa mga narinig ko. Hindi ito maaari.

"S-Saan po? Hindi ito totoo diba yaya? Siguro nag shopping lang siya."

"Hindi ko po alam eh, totoo po Sir kasi may dala siyang maleta at nagpahatid sa airport."

Napaupo na lang ako sa hood ng sasakyan ko. Ang sakit sakit, akala ko hindi niya totohanin ang mga sinabi niya. Arghhh! Iniwan niya talaga ako. Parang pinipiga ang puso ko sa sakit. She just broke my heart into pieces again and crashed my hope.

Mahal na mahal pa rin kita, Andrea. Kahit na sinaktan mo ako ng ganito, maghihintay ako kahit na walang kasiguraduhan kung babalik kapa.

Hericane by LANY