Collectibles

Happier 2

Pagkatapos ng kanta biglang tumunog ng nakakabingi ang speaker na kahit sinong tao mabubwisit sa tunog nito, nasi-stressed na ako.

"Hey! Miss Isa Chanel Mortalo! Huwag ka munang umalis!" Boses yun na galing sa speaker.

Wth?! Bakit ako kilala ng taong ito? Napatigil na lang ako at luminga linga sa palagid.

"There! Very good! Stay still ha" aniya

Ako naman na tanga ay naghintay, wala lang trip ko lang talaga. Patuloy pa rin ako sa pagmasid sa paligid para makita yung humahanap sakin.

Napasinghap ako sa nakita ko, isang taong naglalakad patungo sa direksyon ko. He's holding a bouquet. Hindi ko maiwasang makaramdam ng matinding kaba. My heart beats abnormally. Parang gusto nitong tumakas sa ribcage ko. God!

"Hi." Hindi ko namalayang nakalapit na pala siya sa akin. He greeted me as if nothing's happened earlier. I dont know what to feel. Gusto kong magalit pero naguumapaw ang saya ko. Yes. He is standing in front of me.

"I am sorry. I know I hurt you but please forgive me. Flowers for my baby." Inabot niya sa akin ang dala niyang bulaklak at hindi ako nagdalawang isip na abutin ito. I smell it and tinitigan ko ito. My favorite flower. White rose.

Binaling ko muli ang tingin ko sa kanya at tinitigan siya ng matalim. May saltik ba siya sa ulo?! Abnoy talaga!

"I-I can explain. Please don't give me that l-look." He said shyly sabay kamot sa batok niya. I dont know why I still didnt answer him. Tinitigan ko lang ito. Wala pa akong balak magsalita.

"I never thought that this will fail. Fck. Bwisit naman" he whispered pero rinig na rinig ko pa rin. And still I didnt even bother to talk.

"Baby... Alam kong nasaktan kita. Patawad. Pero kahit na galit kana sakin ngayon. I will still continue this." bahagya itong huminga ng malalim at pumikit pero agad din itong nagmulat ng mata at sinalubong ang matatalim kong tingin sa kanya.

He looks so bothered. But hell! Sinaktan niya pa rin ako. Abnoy talaga ang isang 'to.

"10 years. We survive the 10 years of our relationship, the never ending fights, arguments, sweet cuddles, and still we manage to get through the trials. Hindi madali pero kinaya natin, you got me at my weakest and still loves me unconditionally. I would never wish anything because you, my baby, is more than enough. You're my strength, weakness, courage and hope to live this fucked up life but my life now is more than meaningful because of you. I love you beyond the things you can imagine." Tumigil ito ng mapansin niyang wala pa rin akong imik at wala ring emosyong makikita sa mukha ko ngayon. Lumuhod ang isang tuhod nito sa sahig, he place in front of me a small box and when he open it, may narinig akong mga bulungan.

Eyes. Many pairs of eyes are now watching us. We're gaining attention! Shocks!

"Baby, will you make me the happiest man alive for saying yes? Will you marry me, my baby? I love you so damn much!" Lumakas ang pagkabog ng dibdib ko, I never imagine this. This is beyond my imagination!

Akala ko iniwan niya na ako talaga. Akala ko hindi niya na ako mahal. Akala ko wala na akong halaga sa kanya. Akala ko may iba na. Akala ko...

"Aw that hurts baby. Masakit!" Ngumiwi pa ito habang patuloy kong hinahampas ng bouquet na hawak ko. Wala akong pakialam kung maraming nakatingin samin ngayon dahil sobrang nanggigigil ako sa kanya ngayon.

"I hate you! I hate you! Sinaktan mo ako, walangya ka! Arghhh!" Walang humpay pa rin ang paghampas ko sa kanya. Lahat ng inis ko at panggigigil ay binuhos ko sa isang ito. I really hate him!

Habang patuloy ko siyang hinahampas hindi man lang nito pinigilan ang kamay ko o kahit iharang man lang ang mga braso nito para proteksyonan ang sarili.

"Hit me, baby. I am willing to accept. I hurt you and patawarin mo sana ako." Hindi ko maiwasang maawa sa kanya, he got many cuts dahil sa tinik ng rosas na tumama sa katawan nito. His face has blood due to small cut.

"S-sorry. Hindi ko lang napigilan ang sarili ko. I can't help it so I hit you." I sincerely said as I gaze him. He smile a little.

"Alam kong deserve ko ito for hurting you so don't be sorry. I love you baby." I can't help it, my eyes are getting watery. Sobrang natouch ako sa kanya.

"Hey, dont cry. Sorry. May nasabi ba akong mali?" Balisang tanong nito habang nakaluhod pa rin sa sahig.

I immediately hug him. Tightly. As in sobrang higpit ng yakap ko sa kanya. I cant believe this, kanina ang sakit ng pakiramdam ko pero ngayon sobrang saya ko na. I am in full bliss because of this man. Umiiyak pa rin ako habang nakayap sa kanya. I really can't imagine my life without this man.

"Shhh Im here. Im here. Mahal na mahal kita. Please marry me, Isa." Ulit na tanong nito.

"Y-yes... So be the happiest man alive, baby." Garalgal ang boses ko ng sumagot sa kanya. I cant contain my happiness right now.

"Oh shit! Gladly baby, I love you" marahan kaming tumayo habang hindi pa rin ako bumibitaw sa kanya. I will never get tired of hugging this man.

"I love you more, baby." He remove me from his body at tinigan ako sa mata. He's crying too.

Marahang hinalikan niya ang noo ko, kinuha ang kamay ko at isinuot ang singsing dito.

Isang palakpakan ang nagpabalik sa amin sa reyalidad na marami-rami pala ang nakamatyag sa amin dito. I smile genuinely to them.

You can be too happy because of unexpected things. Everything was a rough ride for us. Well, we manage to get through it dahil we got each others back to lean on kapag nahihirapan na kami. We will now entering a new phase of our relationship. More mature. More intimate. We'll be stronger than before because love as our weapon.