Kaç kara sevdayla soldu bu yüreğim?
Kaç umursamaz darbeyle yaralandı?
Vuranlar hep kendi dertlerine yandı,
Bana bitmez çile, yine hasret kaldı.
Kaç zaman şefkatle dokunmadı elim?
Kaç insanın hayvanlığını tanıdım?
Kaç yalanın doğruluğuna kandım?
Bana utançla dolu sözlerim kaldı.
Kaç yarin adıyla şenlendi bu dilim?
Kaç yanlış kadına kendini söyledi?
Ve kaç defa boş yalanlara aldandı?
Bana yine, yorgun yalnızlığım kaldı.
Huzur huzur.. Semaya duamdır huzur.
Bana haram, ulaşılamaz bu huzur.
Bir yarin koynunda geceye açılan;
Vazgeçilmez bir mücevher gibi huzur.
Bense; huzuru asla tadamamışım.
Saklandığı yer mi sessizce yalnızlık?
Yoksa ölümümde mi gizli huzurum?
Bense hep makus huzursuzluğa kaldım.
Umutcan Kamış (25.12.2018)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kayıp
ПоэзияEdebiyat çocukluğumdan beri vazgeçilmez bir keyif oldu bana. Nesir eserlerin yanında nazım okumak soluk almak gibi bir olgudur benim için. Edebiyat keyfim ve bilgim ummanda damla kalır elbet. Ancak edindiğim nacizane bilgi ve birikimlerim ile tecrüb...
