Kalemime derdeşti kelimelerim,
Yetişemiyor artık düşüncelerim.
Kopar da şirazesinden yapraklarım
Savrulur cihana yırtılan defterim
Boşluğa kalem sallarken bu ellerim,
Mahremiyet sızar ruhum ve içime.
Buhran pençesinde ezilirken zihnim,
Sarmaşıklar sarar kalan benliğime,
Arşa dua gibidir nasihatlerim,
Büyük erdemler doludur yırtık cebim.
Oysa, aykırı heveslere girerim;
Bana korkunç surete görünür Tanrım.
Kulaklar duyumlar utanmaz arzumu,
Karanlık bulutlarla doludur zihnim.
Yorgun kemikler, acı verir kalbime,
Bu karanlıkta da kamaşır gözlerim
Umutcan KAMIŞ (17.12.2018)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kayıp
PoesíaEdebiyat çocukluğumdan beri vazgeçilmez bir keyif oldu bana. Nesir eserlerin yanında nazım okumak soluk almak gibi bir olgudur benim için. Edebiyat keyfim ve bilgim ummanda damla kalır elbet. Ancak edindiğim nacizane bilgi ve birikimlerim ile tecrüb...
