XXII. Reminisce

6.3K 215 39
                                    

XXII. Reminisce

*N*

N heard a loud thud that awakened him from his deep sleep. He looked in front and saw his Social Studies' teacher fuming in rage.

"Santillan! Get out of my classroom! Now!"

He yawned. Without saying anything, he picked up his bag and walked out of the classroom, never minding the judgmental stares from his classmates.

Your class is boring anyway...

He yawned again. Imbis na maghintay sa susunod na klase ay dumeretso siya sa back gate upang tumakas. Dahil madalas siyang mag-cutting, alam niya kung kailan wala ang guard para magbantay sa gate. This is his lucky day. Saktong wala ang guard na nagbabantay sa back gate.

Kagaya nang madalas niyang ginagawa, he roamed around the town, looking at random stuff while eating ice cream. Nagtatagal lang siya sa pagtitingin ng mga bagong libro.

N was too smart so he get bored in class easily. Kadalasan ang mga itinuturo ng mga teacher sa klase ay alam na niya at nabasa na niya noon pa lamang. But he never wanted to jump into higher grade and even he ask himself why he didn't want to, he didn't know either. He was doing it without any reason at all.

Magdidilim na pero hindi pa rin siya umuuwi. Alam naman ng mga magulang niya kung saan siya palagi nagpupunta kaya hindi na niya kailangan pang mag-isip kung nag-aalala na ba ang mga ito sa kanya.

Ang huling destinasyon niya ay ang parke na hindi kalayuan sa kanilang eskwelahan. Nang makarating siya ay halos walang katao-tao rito. Ito ang dahilan kung bakit gusto niyang magpunta dito nang ganitong oras. It was peaceful here and he liked the fresh air.

Umupo siya sa bench na parati niyang inuupuan. He sighed and closed his eyes. Dinama niya ang sariwang hangin na humahampas sa kanyang mukha.

"Kid, why are you alone?"

He heard an unfamiliar voice. He opened his eyes and saw a tall man in front of him. Mukhang ang edad nito'y nasa dise otso pataas.

"Do I have to answer that?"

The man smirked. Without saying anything, he sat beside N. "Up to you."

Iniiwas ni N ang tingin sa lalake at tumingin na lang sa kanyang harapan. "Are you here to kidnap me and take my organs to sell?"

He heard the man laughed. "What if I am?"

Muli niyang tiningnan ang lalake. He eyes were glinting and there was a playful smirk on his lips.

"I'm sick so my organs are useless."

Hindi niya alam kung bakit pakiramdam niya'y hindi naman gagawa nang masama ang lalake. Pakiramdam niya'y wala siyang rason para tumakbo papalayo sa estranghero na bigla na lamang lumitaw sa kanyang harapan.

"Sick?" The man laughed again but when he saw his serious face, he stopped. "Seriously? You gonna die or something?"

Sa pagkakataong ito, si N naman ang natawa. Bigla kasing naging seryoso ang mukha ng lalake at para bang handa siya nitong bigyan ng donasyon para sa pagpapagamot niya.

Wild Hunt (BOY X BOY)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon